Wierszyk

jak wam się podoba mój wierszyk? Kiedy pada pierwsza szpada Kiedy każdy człowiek śpi Wtedy światem ciemność włada Nie pomożesz nawet ty Bo to czają się potwory Stare wiedźmy i złe zmory Które chcą zawładnąć światem Światem dzieci i kolorów Lecz za dużo już potworów My się wcale nie boimy I kolory ochronimy Przed ciemnością fałszem zdradą Bedziemy dalej żyć szczęśliwie W zgodzie z sobą i rodziną A potwory niech się skryją W najczarniejszą ciemność zimną Nie zostawią nic po sobie Ani kurzu ani prochu Bo tak szybko stąd uciekną Razem i w popłochu.

poezja wyższych lotów :) ale przesłanie piękniste :)

początek całkiem ładny :-) im dalej tym gorzej

280 dni, tyle trzeba przeżyć. Potem wielki ból i już można wierzyć, że ta miłość, co się rodzi wraz z nowym człowiekiem jest ogromna, niezniszczalna i nie mija z wiekiem. Każda matka swoje dziecko kocha całym sercem. Wielodzietne tych serduszek mają jednak więcej