Kłopot z bezkompromisowością.

Nie potrafię znajdować kompromisów. Żyję po swojemu, mówię co myślę, a najczęściej to nie zgadza się ze zwykłymi zapatrywaniami i wychodzę chyba na zgreda, któremu wiecznie nic się nie podoba i który wszystko krytykuje. Wszystko co uważam za głupie i banalne zaraz krytykuję. Nie potrafię jakoś zachować tego dla siebie tylko muszę pokazać jaki jestem inny i ponad tym, w domyśle mądrzejszy. Nie podoba mi się to, bo wiem, że to głupie, ale z kolei drażni mnie głupota, płytkie podejście do życia, proste przyjemności. Koniecznie muszę pokazać, że czymś gardzę. Można by powiedzieć, że mam swoje zdanie i poglądy, ale raz, że to może wkurzać ludzi i przedstawiać mnie w złym świetle to jeszcze sam miewam wyrzuty sumienia z tego powodu, że taki jestem. Po prostu nie potrafię tolerować rzeczy, które są dla mnie głupie.

Mam jeszcze parę minut ,to Ci podbiję temacik. Samokrytyka to także cenny akt odwagi. Dziwne tylko,że drażnią Cię proste przyjemności...jak dla mnie,życie bez nich było by do bani.

Dlatego, że nie masz kobiety. I dlatego nie masz kobiety. :)