WKURZA MNIE TA NAGONKA NA SINGLI!

jak ktos sie deklaruje ze jest singlem z wyboru, to zaraz zostaje obśmiany na forum, Obelgi typu: nieudacznik życiowy, niedojda, niedołęga, frustrat są na porządku dziennym. Plus oskarżenia o impotencję, brak powodzenia, i inne tego typu idiotyzmy. No dobrze, w takim razie ja zapytam się Was, drogie żony i drodzy mężowie: czyżby związek był zaiste tak wspaniałym wynalazkiem? A jeśli tak jest, to skąd te wszystkie tematy typu: "żona/mąż zdradza", "mam dosyć tego debila, chyba sie rozwiode", "on chyba ma kochanke, a ja sama z dziecmi, mam tego dość" und so weiter??? To, co wy tu wypisujecie bynajmniej nie zachęca do zamążpójścia vel ożenku. Wręcz przeciwnie, odrzuca na kilometr. Czyli krótko mówiąc: sami sobie zaprzeczacie. Zarzucacie singlom, że nie potrafią ustawić się w życiu, a sami nie możecie się ogarnąć.

Wyluzuj

kolejne słowo z angielskiego czesto nadużywane przez ludzi, ktorzy tak sie usprawiedliwiają i myślą ze sa światowi, ja jestem sam i nigdy nie bede mowil ze jestem singlem

Według mnie to smutne, że ludzie próbują przekuć samotność w coś "modnego". Każdy potrzebuje bliskości, intymności. Nie wierzę, że ktoś pozbawia się tego z własnej woli.

Osoba widząca swoje kalectwo broni się ... Ja jestem samotny ale nie próbuję robić z tego "sposobu na życie" i nie twierdzę że mam super życie. Samemu nic nie robi się dobrze.

kalectwo? Ja sie nie uważam sa kaleke. Jesli nie potrzebuje zwiazku to co mam sie wiazac z kims dla zasady, zeby dobrze wypasc w oczach społeczenstwa?:(

męska pomarańczo - ubóstwiam piosenkę, która masz w stopce!!! :-)

Ja ogólnie lubię starocie (poza może kobietami choć wolę te z przedziału 23-28)

Ale mi miło - jestem o rok za młoda :-D To fajne uczucie :-) A szczególnie jak w sklepie proszą o dowód :-D

też jestem sama. Po paru dobrych latach związku, z perspektywami na małżeństwo ... I nie jest mi z tym dobrze. Owszem, na początku parę miesięcy 2-3 pierwsze, było dobrze nie słuchać marudzenia za uszami, nie być ciągle obrażanym i wyśmiewanym, mieć tzw. święty spokój. Obecnie jednak doszłam do takiego momentu, w którym dotarło do mnie, że w normalnym związku takie rzeczy mieć miejsca nei powinny, brakuje mi obecności, bliskości drugiej osoby. Zwyczajnego przytulenia, rozmowy... Siedzę sama z pustymi ścianami po powrocie z pracy a radio i muzyka to moi jedynie współlokatorzy. Nie jest mi dobrze samej. Ale też nie żałuję, że tamten związek się rozpadł - bo dzięki temu mam szansę poznać kogoś, kto może mnie naprawdę kochać i szanować, a nie unieszczęśliwiać się będąc z osobą, która miała mnie za nic. Tylko o to strasznie trudno kogoś poznać. Dookoła widzą we mnie feministkę, "dobrze Ci będzie samej" , "faceci to świnie", "sama dasz sobie radę" - o rusz coś takiego słyszę. Owszem, daję sobie radę, jednak takie życie dla siebie samej nie jest wcale radosne. I wcale nie chcę być sama. Ale cóż, taki los.

A tak wogóle to ja preferuję facetów, którzy bez pytania wujka google ;-) wiedzą, z jakiego filmu jest mój nick. Takich jak mój narzeczony ;-D

stado bydła zwane społeczeństwem zawsze odrzuca tych, którzy wychodzą poza ramy narzucone przez nie czyt. małżeństwo i bachory

Julia na dachu: DOKŁADNIE TO!

A tak wogóle to ja preferuję facetów, którzy bez pytania wujka google ;-) wiedzą, z jakiego filmu jest mój nick. Takich jak mój narzeczony ;-D