Zostawiam Cię.

'Dziś odchodzę. Mnie już dla Ciebie nie ma. Nie istnieje. Jesteś dla mnie wszystkim, ale nie potrafię żyć z Tobą.' Słowa najcięższe do wypowiedzenia. Właśnie teraz, właśnie dziś i na zawsze :(

zrywasz dziś? ... ja też się waham czy to ma sens

Powodzenia

tak poprostu?:P

napij się mlika to ci się przejaśni :D po prostu się pisze osobno nie razem :D

Kocham i nie potrafię. Choć nie wiem czy jestem kochana...

no ja nie potrafię zerwać, mam świadomość, że on jest typem faceta który po zerwaniu nie wraca... więc uważam na to co robię, ale od pół roku jestem cześciej nieszczesliwa niż szczesliwa

Wszystkie kobiety narzekają na to, że faceci albo zwracają uwagę na inne, albo za dużo alkoholu z kolegami piją. A ja narzekam na pracoholizm.

Od pół roku? Ja pewnie mniej więcej też, wczoraj nawet mu to powiedziałam, ale zaraz zastanowiłam się, co robię i zaprzeczyłam. Jakoś udało się wytłumaczyć. Twierdzi, że kocha. Jesteśmy 2 lata, ale ja więcej czasu spędzam sama, niż z nim. Znajomych mam niewiele, czasem z koleżanką jakieś piwko, albo po prostu spotkanie. Jeśli chodzi o kolegów - dla niego spotkania z nimi raczej odpadają, przecież wystarczy jak się z tą jedną koleżanką z bloku obok spotkam. Zresztą, mieszkam w niedużym miasteczku, więc nie mam gdzie pójść. A on ciągle jeździ do pracy (usługi, naprawy itp.). Ja siedzę i czekam...

a w niektórych związkach winne są kobiety.. zawsze oczerniamy mężczyzn a my sama czasem jesteśmy gorsze od facetów..

to przerażająca prawda

Kwiatuszek - nie napisałam, że jestem bez winy.

no tak wiem, tylko że ja napisałam że tak bywa, bo czasem i my jesteśmy nie fair wobec facetów, obwiniamy ich o coś a może wcale tak nie byc...

Rozumiem mniej więcej, co masz na myśli. Jeśli chodzi o ten akurat związek, to wina leży po obu stronach. Chociaż pracoholizmu nie przebije moje zachowanie, jak dla mnie.

widzisz ja mam narzeczonego i też tak mu gadałam że za dużo pracuje i wogolę... a dla mnie czasu nie ma.. a tak naprawdę pracuje na to aby mieć własne mieszkanko bo za miesiąc bierzemy ślub... bo nie chcemy zbytnio za długo mieszkać z rodzicami..

Fajnego masz narzeczonego :) Gratuluje, mądry chłopak. Ten, z którym się spotykam, też jest zaradny, pracowity. Ale z niczym nie można przesadzać, prawda? Nie wiem czy coś planuje, nie rozmawia ze mną na ten temat. Wiem, że chce mieć na lepszy start w życiu, ale czy odkłada pieniądze - nie powiem Ci. Jesteśmy razem 2 lata, on podobno 'chce być ze mną', ale ja niczego nie jestem pewna i czasem tak mi źle i smutno, kiedy tak siedzę sama... Ludzie po takim czasie w związku raczej rozmawiają na takie tematy. Ale on jest jeszcze młody, więc..

no to może poprostu usiądź z nim i pogadaj tak szczerze będziesz odrazu wiedziała co i jak. ja za miesiąc biorę ślub i przez moje zachowanie mogliśmy się przedwczoraj prawie rozstac;/

Co takiego zrobiłaś, jeśli można spytać? Na rozmowę jeszcze nie jestem gotowa..

jakoś tak nie jestem zwyczajna wychodzić do znajomych mojego narzeczonego bo mają dośc nie za fajne żarty.... a mnie to bardzo wkurza i szybko przez to się denerwuje. no i żeby nie wrzeszczeć wyszłam sobie na dwór popłakałam sobie i on przyszedł no i że na żartach się nie znam i takie tam ble ble ble... otwarłam łzy i wróciłam i jakos to było...

Moim zdaniem przez taką 'błahostkę' nie warto się rozstawać :) Poza tym, skoro nie odpowiadają Ci jego znajomi, po cóż się z nimi spotykasz?

ja po mału zaczne się od nich izolować.. bo naprawde głupie żarty mają;/