mam 30lat a dylematy nastolatki

a wszystko to ze mieszkam z rodzicami. za 2 tygodnie umowilam sie z facetem (kilka spotkan za soba ale takich jednodniowych) na weekend. moi rodzice go nie znaja. i nie wiemczy w domu powidziec prawde gdzie jade czy oszukac ze jade do kolezanki. nie chce tego calego gadania

to sobie kup mieszkanie

hehehe nie mam za co :-(

i nie moge sobie ulozyc zycia uczuciowego :(. Tez mieszkam z rodzicami ale mam z nimi dobry kontakt. Oni wprost "wyrzucaja" mnie z domu na imprezy, randki, itd.

stara krowa umyj ryj

Powiedz po prostu że wyjeżdżasz ze znajomym/ew. facetem na weekend i tyle, zachowuj się jak na swój wiek, jedynie co to zastanów się czy wyjazd z nowopoznanym facetem (skoro mówisz że dopiero kilka razy się z nim spotkałaś) na weekend to dobry pomysł:O

matko jedyna 30 lat i Ty sie boisz powiedziec rodzicom ze jedziesz z chłopakiem na łikend? masakra jakas

Nie boisz się z obcyma facetem gdzieś wyjeżdzać?

o ona to juz drugi temat w którym sie spotykamy myśle ze to przeznaczenie:)

troche już mnie paru zgwłciło

hahahahhahahahahahaah pierwszy podszyw z którego sie usmiałem dobre trafiłes z tym tekstem

kuyg - no musi coś w ty być;)

12:41 to podszyw. znamy sie juz 2 lata ale ze wzgledu na odleglosc widywalismy sie tylko kilka razy w roku. dotychczas byly to spotkania jednodniowe.

to co z tym zrobimy:D

no musimy jakoś skonsumować naszą znajomość:P pytająca a jaka odległość Was dzieli? tak z ciekawości pytam, bo kilka razy w roku to faktycznie mało...to jest Wasz 1szy wspólny wyjazd? Co Ty masz za rodziców że tak sie boisz, dziewczyno masz trzydziechę, jak chcesz z nim jechać to po prostu jedź.

ok na poczatek mozemy poswintuszyć...Ty zaczynaj;)

mieszkamy w innych krajach ale on obecnie przebywa w polsce u rodziny na urlopie

czy mozna to nazwać związkiem, czy po prostu na razie się poznajecie? Trudna sprawa taka odległośc. Ale schodzę z tematu, po prostu jedź jeśli mu ufasz itp:) Nie jesteś małą dziewczynką. A rodziców się oczywiście NIE pytaj tylko im powiedz że jedziesz, proste.

poznałam faceta, na którym naprawdę mi zależało. Teraz zresztą jest moim mężem od dawna już ;-) I co zrobiłam? Wprowadziłam go do domu - najpierw wizyty, potem, że jakiś czas pomieszka (rzeczywiście nie miał gdzie), a potem - z dnia na dzień (żeby uniknąć gadania właśnie), że wyjeżdżam z nim za granicę (jest cudzoziemcem). A jak już wróciliśmy - po ślubie zresztą - to wszystko się ułożyło. Na gadanie było już za późno. I wszyscy żyją szczęśliwie i - mam nadzieję - długo.

raczej na etapie poznawania sie i przekonywania do siebie. wiem ze nie musze sie rodzicom tlumaczyc tylko ze ja zadko wyjezdzam ot tak po prostu sama na weekened wiec to swieto w domu. zazwyczaj jak gdziesx jade to z kumplea i wtedy wiadomo nic sie mnie nie wypytuja