Moja babcia...

...1,5 miesiąca mieszkam u mojej babci - wyższa konieczność sprawiła, że u siebie nie mogę. :( Nerwowo nie wytrzymuję już... Kocham ją, ale ona chce WSZYSTKO kontrolować. Jest przyzwyczajona do wydawania poleceń... traktuje mnie jak małe dziecko. Co ciekawsze... mojego 27-letniego kuzyna (jedynaka!!!) traktuje tak samo... ale jemu to w ogóle nie przeszkadza... we mnie wszystko się już gotuje. Jestem przyzwyczajona, że robię to na co mam ochotę. Jestem głodna - jem śniadanie... nie jestem - czekam na obiad. Robimy pranie: "dziecko tylko przynieś wszystko, żebyś niczego nie zostawiła..." no to chyba w moim interesie jest, żebym wszystko miała czyste, nie?... Babcia wydaje polecenia nawet mojej 50-letniej ciotce... Brrr... Musiałam się wyżalić... apodyktyczna staruszka nie daje mi żyć...

ciezko Ci z Babcia porozmawiac ze nie masz 5 lat??

Mówiłam to setki razy już... "Babciu, ja nie mam 5 lat... na studiach mieszkam sama od dwóch lat i widać - jakoś przeżyłam... nie musisz się mną tak przejmować..." Trzeba coś więcej? Taki ma charakter chyba już... Bo przecież ciotka nie ma 5 lat a 50... i są takie same akcje. :O

Korona ci z głowy spadnie jak pozwolisz starszej pani trochę się tobą poopiekować? Wiek ma swoje prawa, ona to robi z dobrego serca ( np te uwagi o praniu) . dla niej nawet w wieku lat 40 będziesz wnusią. Krzywdy ci nie robi, przyjęła cię pod swój dach, może trochę ustępliwości i zrozumienia by się z twojej strony przydało.

babcia pewnie nawet nie kontroluje swojego zachowania , poprostu już taka jest , jak nie powie to będzie chora:D odpowiadaj z uśmiechem: tak babciu ;) i tyle:D

zeby nie robic jej przykrosci niech ci jednym uchem wpada,a drugim wypada, niech sobie pogada a ty i tak zrob swoje :)