Rozstałam się z mężem 5 lat temu

i jakoś niepecjalnie mam ochotę posiadać faceta... Ma któraś podobnie? Czy tylko ja taka dziwna jestem...? p.s. mam 34 lata

44 podobnie ;) 10 lat

czyli , pajęczyny wychodowane ?

a nie ;) zmywam je ciepłym moczem;)

Chyba nie zazdroszcze!!

wogóle mi tego nie brak:D

Eh, czyli mam szanse przez następne 40 nie załować... i nie szukać...? Jakoś mi się jednak wydaje to dziwne... bo w sumie mimo wszystko dość młoda chyba jeszcze jestem. A przez te 5 lat strasznie samotna czułam się tylko na początku, przez półtora roku...ale wiedziałam, że nie ma sensu w nic się pakować zanim nie zaleczę ran... a gdy zaleczyłam... nie chcę. Nawet na randce nie byłam :(

No i chyba nawet właśnie mnie to przeraża... że nawet mi nie brak...

czyli to się potwierdza, że u kobiety narząd nie używany zamiera :)

naprawdę mi nie brak. może na początku-normalne,ale teraz jestem szczęśliwa że jestem sama. nikt mi "d" nie zawraca;)z resztą widzę te"super"związki wokół siebie :D , że nie mam czego żałować.

wydaje mi się, że to kwestia jakiegos zbiegu okoliczności... takie sprawy pojawiają się same, ulotnie, znikąd... gdy przyjdzie twój czas i znowu poczujesz to coś... to jest przed tobą, nie ma co analizować, przyjdzie, wiem :)

no nie wiem czy jest sie z czego cieszyc coffee... nie wiem, wrecz nie sadze :(

teraz się cieszę , moje małżeństwo to był koszmar stworzony przez męża alkoholika.

co innego cieszyc sie wyzwoleniem z chorego zwiazku a co innego cieszyc sie ze sie jest samym!!

mam dzieci i wnusię;)

ale powinnaś się otworzyć na nowe;) niekoniecznie szukać już teraz szybko:) ale życie wokół Ciebie się toczy ;) nie zaszkodzi mieć oczy otwarte;) może ktoś tam czeka...

Moje małżeństwo nie było koszmarem,ale mąż mnie zdradził. Nie dałam mu szansy. A teraz przypomniało mi się, jak to jest mieć czas dla siebie, na hobby, całe mieszkanie dla siebie. Nie gotować kiedy nie chcę, o nikogo się nie martwić...

Fexy mam tak samo:D

Nie zamykam się w czterech ścianach. No, może czasem. Bo stwierdziłam, że bywam aspołeczna. To znaczy chętnie widuję się z ludźmi, ale MUSZĘ pobyć też sama. Mam nową pracę, poznaję nowe osoby - facetów też... i... z przyjemnością wracam do pustego mieszkania, by przecztać książkę czy atykuł w Internecie...

kocham swoja wolnosc :D

Jak długo się nią delektujesz?

tyle samo co Ty - 5 lat :D i wcale nie załuje tego kroku, bycie za wszelka cene z facetem jest chore

Ech... Ja czytam i czytam tematy, artykuły o samotności, słucham opowieści koleżanek - i zastanawiam się czy aby jestem normalna, bo nie czuję ciągot do wieczorów z kimś, wakacji, wspólnego mieszkania. Tak jakbym zapadła w jakąś śpiączkę albo zupełnie zmieniły mi się potrzeby, naturalne chyba potrzeby dla mojego wieku. Nie wiem dlaczego. Mąż zrobił mi świństwo, ale ani tego nie rozpamiętuję, ani nie podejrzewam całej reszty męskiej populacji o skrzywione charaktery. Po prostu ich nie potrzebuję, nie tęsknię za nimi...

jestes normalna i ja jestem normalna, bo czlowiek jest wtedy szczesliwy kiedy ma to co sam chce miec