Wszystko mnie wkurza!

Nie chce mi się z nimi gadać, spotykać, denerwuję się, kiedy pytają o moje życie i związane z nim problemy. Ciągle bym siedziała sama i nie mam ochoty wychodzić z domu. Nikomu nie ufam, wszyscy wydają mi się fałszywi i zawodni. Życia też nie lubię. Dawno nie miałam żadnych powodów do radości, muszę wykonywać rzeczy, które nie sprawiają mi żadnej satysfakcji. Wszystkim się przejmuję,jestem wiecznie naburmuszona i agresywna, bo czuję się zawiedziona tym wszystkim. No kurcze, co się dzieje ?

o, masz jak ja

Najchętniej bym powiedziała : odpierdolcie się wszyscy ode mnie, bo każdy chce decydować o moim życiu za mnie. Fakt, zrobiłam sobie rewolucję w życiu, przerwałam studia i zaczęłam żyć po swojemu, ale czemu ktoś każe mi się "opamiętać"?

bo ludzie juz tacy sa, mysla ze jak ci dopier*ola swoimi madrymi radami to dostaniesz jakiegos oswiecenia i Twoje zycie bedzie wreszcie zaje*iste

Depresja cię dopadla idz do psychiatryka po leki

Może ja już nie chcę dłużej być grzeczna i nie sprawiać problemów? Może chcę poznać smak życia i iść inną ścieżką niż większość młodych ludzi? Studia mam zamiar skończyć, ale nie mam takiego parcia na szkła jak co niektórzy...

Potrzebowałam dziekanki, to sobie wzięłam, bo potrzebowałam czasu, żeby pewne rzeczy przemyśleć. A oni oczywiście sie tym interesują, jakby moje życie było jakimś pieprzonym tasiemcem... Ojciec z matką ciągle prorokują, że nic dobrego ze mnie nie wyrośnie, bo nic nie wiem o życiu i na pewno przegram...