Potrzebuje konstruktywnej krytyki

Moim problemem jest fakt, że nie umiem rozmawiać z ludźmi, jestem bardzo wrażliwa, ale chyba brak mi empatii...czy też moze dla najbliższych zabrakło :/ Kiedy przychodzi mi rozmawiać z kimś inteligentnym na poziomie czuje jak trace grunt pod nogami, ponieważ rodzice nie dali mi poczucia akceptacji i nie poswiecali wystarczajacej uwagi, zawsze miałam wrazenie, ze ze wszystkim jestem sama. A moi rodzice nadaja na innych falach i ja nie potrafie się dostosować. Nie odnoszą się do moich argumentów tylko staraja się zakrzyczeć jaka to ja jestem zła, przemadrzała i mówie w taki sposób, że oni nic nie rozumieją. Tak naprawde to tylko wymówka ponieważ nie mowie w jakiś niezrozumiały sposób i absolutnie się nie wymądrzam jednak podaje rzetelne argumenty i chciałabym być traktowana poważnie. Moja mama żyje w świecie seriali i sypie przykładami "z życia" jak z rękawa choć kompletnie nijak się maja do naszej trudnej sytuacji.

Jak mam z nimi rozmawiać, żeby nasza rozmowa nie konczyła się kłótnią ? Jestem przewrażliwiona na punkcie ignorowania mojej osoby, nie słuchania tego co mówie.

Moze ktoś był w podbnej sytuacji, albo może obiektywnie spojzec na moj problem. Byłabym wdzieczna bo już nie wiem do czego mnie to doprowadzi.