Rodzice mnie nienawidzą!

Od zawsze tak było. MOja siostra, zawsze była ta lepsza. Jedyne co od nich słyszałam to to, że jestem głupia, nie nie warta, czasem brzydka. A moim zdaniem żadne z tych słów prawdą nie jest. Zniszczyli moją osobowośc. Poprzez wychowanie rzeźbi się charakter dziecka. Ja byłam wiecznie wyzywana i traktowana jak idiotka. Stąd nie mam pewności siebie, nie wierzę w siebie, nie lubię siebie. Najgorsze jest to, że te słowa to bzdury! Teraz juz mnie to nie rusza, mimo tego, że dzień w dzien słysze jaka jestem beznadziejna. Czasem płaczę przez to... Ale już się przyzywczaiłam. Wiele osób mówiło mojej matce, że ma śliczną córkę a wiecei co ona potrafiła odpowiedzieć? "Ale głupią!". Nienawidzę jej, nie znoszę! Nie jestem głupią, jestem na dobrych studiach i na pewno do nieinteligentnych ludzi się nie zaliczam! Osiągnęłam w zyciu wiele sukcesów, równiez sportowych, rodzice mogliby być ze mnie naprawde dumni. Byłam modelka, świetną sportsmenką, teraz poświęciłam się studiowaniu. Ale dla nich nadal jestem "głupia i nie warta NIC!" Już dłuzej tego nie wytrzymam!!

nie przesadzaj

Oni nigdy nie powiedzą: "Jesteśmy z Ciebie dumni". Mieli ku temu naprawdę setki powodów i jakoś to się nie zdarzyło. Nie moge tego znieść..

Kurcze...współczuję Ci z całego serca takich rodziców! Przecież oni są od tego aby dać dziecku oparcie, dowartościowywać je żeby czuło się wyjątkowe. Tylko mogę się domyślać jak bardzo masz zrytą przez nich psychikę;/ Co Ty im takiego zrobiłaś.....

Dokładnie: Co ja im takiego zrobiłam? Ok, ja nie wymagam od nich tego żeby mnie wspierali już się do tego przyzwyczaiłam. Ale najgorsze jest to, że to do czego się zabieram i tak przez nich jest z góry skreślone, słysze tylko teksty typu: " I tak Ci się to nie uda, bo za głupia na to jestem, jak takiemu debilowi jak Ty mogłoby się to udać." Poszłam na studia: "I tak ich nie skończysz". Ale jak na razie daję radę sobie świetnie, bo kocham to, tylko czasem jak coś mi nie pójdzie, nie mająć żadnego wsparcia, zaraz się łamię i mam ochotę to rzucić. Wtedy właśnie brakuje mi rodziców - prawdziwych rodziców.

a ja myslę ze w koncu to pojmą ,więc powtarzam Ci : pokaż na co Cię stać i nie daj się zjeść.Dasz radę :)

Zdałam sobie sprawę, że sport zaczęłam uprawiać w podświadomości, żeby mogli być ze mnie naprawde dumni. KIedy byłam już na szczeblu krajowym i wszyscy wkoło mi gratulowali i chwalili moje sukcesy rodzice mówili: "Po co Ci to?" Strata czasu " Szkoły przez to nie skończysz, głąbie". Pomijając to, że znajomi mówili moim rodzicom, że, np. "Czytałam o Twojej córce w gazecie" itp. Chciałam zostać zauważona, doceniona przez kogoś. Sport dodał mi pewności siebie. W końcu wybrałam studia, w podświadomości, że jak najszybciej chce znaleźć pracę, by uwolnić się od rodziców.

shkdshdhskhkdsh ty chyba nie potrafisz czytać : - O Przecież dziewczyna cały czas pisze ile już osiągnęła . Co ma jeszcze zrobić?!

Ale mimo tego wciąz brakuje mi prawdziwego wsparcia. Życie nauczyło mnie trochę pewnośći siebie, chociaż ciągle gdzieś głęboko we mnie tkwi to, że do końca siebie nie akceptuje. Chyba to niemożliwe, że to się kiedyś zmieni, bo jak to możliwe, jesli 5 razy dziennie słyszy się, że jest się "Nic nie wartą idiotką"..... Na początku cięzko mi było stworzyć związek z jakimkolwiek chłopakiem, bo nie mogłam pojąć tego, ze ktoś może mnie kochać.

Najłatwiej jest tak powiedziec: a nie przejmuj się, olej to, daj coś z siebie.. A ja Cię droga autorko doskonale rozumiem.. Ja na Twoim miejscu chciałabym jak najszybciej wynieść się od rodziców, bo już dawno bym psychicznie wysiadła

Tak, chciałabym się wynieść, ale studiuję dziennie w swoim mieście, więc zwyczajnie nie mam kasy, jak to zwykła studentka. Marzę o tym, żeby się od nich wynieść! Chcę w przyszłości zerwać z nimi CAŁKOWICIE kontakt, nigdy nie poznają swoich przyszłych wnuków, po prostu wyniose się i już nigdy nie odezwę. To będzie dla nich wystarczająca kara. Bo najbardziej boli milczenie. Chciałabym jeszcze tylko, aby zobaczyli mnie gdzies kiedyś szczęsliwa z dziećmi i przyszłym męzem...

Martyna a ile masz lat?

Mam 21 lat, jestem na 2 roku studiów.

a mówią, że pieniądze szczęscia nie dają...

Dokładnie. Same w sobie nie daję ale otwierają bramy do szczęścia. Przynajmniej częściowo.

Bardzo to, że tak powiem "zryło" mój charakter. Nie potrafię przyjmowac od nikogo komplementów, nie potrafię być asertywna - wszystko to wiąże się z tym, że mam w podświadomości, że "głupia" nie może się sprzeciwiać, bo kto by słuchał głupiej. Czasem mam wrażenie, że ludzie ten brak mojej asertywności wykorzystują.

I z tego co wiem, to ojciec chciał, abym urodziła się synem. Przez to też w podświadomości zaczęłam sport uprawiac, ale moje sukcesy też go nie ruszały... Mam wrażenie, że całe życie ma do mnie pretensje, że urodziłam się dziewczyną.

Musisz jak najszybciej wyprowadzic sie i usamodzielnić.Jestem pewna (wiem z doświadczenia) ze rodzice jeszcze sobie o tobie przypomną.Ale to juz nie ważne, to nie daje takiej satysfakcji jak sobie wyobrażamy. Musisz sie wyprowadzić bo oni cie powoli niszczą. Ja mam 29lat, jestem juz mężatką i do tej pory mam chwile ze myślę że jestem nic nie warta, głupia.Mieszkam daleko od domu i mąż bardzo mi pomógł uwierzyć w siebie.

No tak, ale wyprowadzić będę się w stanie dopiero za 2 lata, bo wtedy zrobię licencjat i będę w stanie jakąś sensowną pracę znaleźc, dopiero wtedy będzie mnie stać na wynajęcie mieszkania. Więc musze to wytrwac, chociaz ostatnio przestaję dawać sobie z tym już radę.

Przypomną... Moje matka nie ma nawet mojego numeru telefonu...

sama do niej zadzwonisz, żeby powiedzieć że dobrze sobie radzisz... ja wyjechałam za granice i jak nawet na początku bie było ciekawie mówiłam co innego żeby udowodnić im że się mylili. Teraz udało mi się, rodzice mnie chwala do rodziny i znajomych ale mnie już to nie rusza.Mam nauczkę żeby tak nie traktować swojego dziecka.

Nie chcę. Nienawidze jej. Chciałabym całkowicie zerwac kontakt.

UU, jest tu jeszcze ktoś???

Rodzice się nie zmienią, nie potrafią. To tylko Ty możesz jeszcze coś zmienić. Uciekaj!!!!

Martyna_JA Tak, chciałabym się wynieść, ale studiuję dziennie w swoim mieście, więc zwyczajnie nie mam kasy, jak to zwykła studentka. Marzę o tym, żeby się od nich wynieść! Chcę w przyszłości zerwać z nimi CAŁKOWICIE kontakt, nigdy nie poznają swoich przyszłych wnuków, po prostu wyniose się i już nigdy nie odezwę. To będzie dla nich wystarczająca kara. Bo najbardziej boli milczenie. Chciałabym jeszcze tylko, aby zobaczyli mnie gdzies kiedyś szczęsliwa z dziećmi i przyszłym męzem... ----------------------------------------------------------------------- a próbowałas im po prostu powiedzieć, jak odbierasz ich działania i jakie to dla ciebie bolesne? Ciągle piszesz o podswiadomości, a może SWIADOMIE WYWAL IM KAWĘ NA ŁAWE! A jak się nie da to możesz iść w docinki typu: kup chleb po drodze.. odp. : nie dam rady jestem za głupia :P Może i masz rodziców - głąbów emocjonalnych, ale ta metoda dociera do każdego głąba ;)