mam problem z własnym życiem . :( moje uczucia ......

Nienawidzę samej siebie.. Czasem patrzę w lustro i po prostu ręce mi opadają. Brak urody.. Inteligencja poniżej zera :( Stwierdzam właśnie, że jestem pesymistką. Złośliwa, ciągle się czegoś czepiam, nie znam żartów. ( nawet mój chłopak czasem używa złośliwych żartów, może coś w tym jest? ). Wiecznie narzekam i uważam, że nikt mnie nie rozumie :( a tym czasem ... to ja sama siebie nie rozumiem. Niska samoocena, niskie poczucie wartości.. Czasem mam wrażenie, że wszyscy dookoła mają o mnie złe zdanie. Jestem głupia! Kompletnie nie idzie mi w szkole.. Mam problem z niemieckim i mnóstwo zaległości z gimnazjum. Brak sukcesów na swoim koncie :/ Czasem myślę sobie " jestem zerem! a powiedzenie, że nie trzeba być dobrym we wszystkim, wystarczy jedna rzecz..." - wcale do mnie nie pasuje". Jestem 16letnią mamą i niczego w życiu nie użyłam. Czuję się niedowartościowana. Oczywiście kocham swojego Synka i Jego tatę, ale sytuacja momentami mimo wszystko mnie przerasta :( Jestem młoda i powoli uświadamiam sobie jak bardzo zniszczyłam sobie życie. Nie mam swobody.. Nie mogę kiedy mi się zachce wyjść do koleżanki, jechać na imprezę. Musiałam stać się "odpowiedzialna" i natychmiastowo wydorośleć. Rodzice nie traktują mnie jak dawniej. Nie mają do mnie zaufania i mam wrażenie, że żałują tego, że mają taką córkę. Zrobili dla Nas wiele, ale to nie znaczy, że są szczęśliwi z sytuacji. Czasem mam ochotę uciec daleko, gdzieś gdzie nie ma nikogo i skończyć z tym wszystkim.. To tylko myśli.. tak.. Ale nie radzę sobie. Nawet mój chłopak, ojciec mojego Synka ciągle ma do mnie pretensje, że nawet go nie zapytam jak sobie radzi, czy czegoś nie potrzebuje, czy wszystko jest ok. Ale kto zapyta mnie .......... ? Przepraszam.. Może to nie jest dobre miejsce, ale nie mam komu się wygadać, a znów wpadłam w jakiś dołek. Bez krytyki proszę :(