jestem sam jest mi ciężko

Mam 27 lat i jest mi źle. Brak partnerki coraz bardziej mi ciąży, jest mi przykro kiedy widzę dookoła zakochane pary a ja nadal muszę sam zmagać się z codziennością. Odnoszę wrażenie że chyba jestem już nawet żałosny skoro żadna kobieta nie zwraca na mnie uwagi. Moi dawni koledzy mają już pozakładane rodziny a ja wciąż się zastanawiam gdzie popełniłem czy też popełniam błąd? Z wyglądu też raczej nie jestem smokiem choć chciałbym być wyższy ( mam tylko 168 cm wzrostu). Wiem że kobiety wolą wysokich facetów ale czy wszystko naprawdę przekłada się na kryterium wzrostu? Przecież te geny nie koniecznie tak do końca zależą od nas. A osobowość, humor?Zdolność do opiekuńczości i wyrzeczeń? Sam już nie wiem co mam robić- depresja z tego wynikła, zastanawiam się nad jakimiś konsultacjami u psychologa, moi rodzice jednak wyśmiewają ten pomysł twierdząc że gdy to zrobię zostanę zaszufladkowany jako psychol. A mi jest tak strasznie źle i marzę aby kogoś chociaż przytulić i powiedzieć mu parę słów ciepłych:(

Depresja się kłania... :( Idz do psychologa,rodzice nie muszą o tym wiedzieć...

Ja to przerabiałem w wieku 29 lat, bo studiując wieczorowo sam mieszkałem i dopiero w tym wieku skończyłem studia. Nie przejmuj się tym zupełnie. Przecież masz przyjaciół, choćby ze średniej szkoły. Patrzyłem na to że kumple mają dziewczyny, a ja wciąż jestem sam. Byłem bardzo nieśmiały a zrobiłem wszystko by nie być sam. Pochodź na imprezki do znajomych. Znajomi znajomych mają znajomych a wśród nich na pewno znajdzie się jakiś "obiekt twojego zainteresowania" . Głowa do góry. Trzeba być dobrej myśli. Wierzę ze tak jak ja am sobie z tym poradzisz.

sęk w tym że chodzę tyle że nie na prywatki ale do dyskotek. A tam wszystkie ładne są już zajęte:( Muszę się chyba generalnie wyprowadzić od rodziców, jestem na ich utrzymaniu i to mnie dobija bo u mnie w okolicy o pracę ciężko:( Czuję się jak nieudacznik i jestem nim i to pewnie dlatego jestem sam:(

misiek a ile masz teraz lat?