Najstraszniejsze słowo SAMOTNOŚĆ

Kochana teraz prostota jest w cenie, a zawsze mozesz podszlifowac swe 'dluto" ;) Czujna - modna kobieta z Ciebie :)

Dobranoc :)

dobranoc. papa.

Wszyscy juz poszli spac? jesli tak to dobranoc Wam..

Witam wszystkich i pozdrawiam. Tu ktoś kto bardzo odczuwa samotność. Kto bar- dzo dużo stracił.

ja nie poszedłem jeszcze świętując nieco ... coś tam zaśpiewam jeszcze na dobranoc :) http://www.youtube.com/watch?v=Pa0DqFWaBKc&feature=related

Witam :) Kamyks- witaj w naszym gronie :) Jelonku, świetnie zaśpiewane.:):) Żeby tak fałszować,to chyba trzeba mieć zdolności i idealny słuch muzyczny.:D Też tak śpiewasz po " świętowaniu " :D Miłego dnia Wszystkim :)

Witaj Zosiu. Cieszę się że ktoś mnie powitał. Od razu raźniej. Wczoraj długo wasz portal czytałem. Przeczytałem wiele stron.

To i ja Ciebie powitam:)

hmmm.. ten hymn ...może poprawię nieco http://www.youtube.com/watch?v=A5EiLr3kqrg&feature=related

Cześć samotnicy. Kamyks czy to co straciłeś nie możesz odzyskać? Ciekawi mnie o czym piszesz. Każdy z nas coś stracił. Straciłam bezpowrotnie lata młodości które nie da się już odzyskać. Czas kiedy mogłabym się cieszyć miłością szaloną już minął. Teraz po trzydziestce z hakiem już jest inaczej. Na pewne sprawy jest już za późno.

Czujna na czarno, to ,że minęły lata bezpowrotnie nie oznacza,że już nic nas dobrego nie spotka,że nie możemy już kochać , być szczęśliwi, ... Zresztą jesteśmy młodzi i wszystko może się jeszcze w naszym życiu zmienić. Może to głupie,ale wciąż wierzę,że będę szczęśliwa, mimo wszystko.

Witam, rowniez nowe osoby,mam nadzieje, ze zawita tutaj na dluzej i bedzie nam milym towarzyszem dyskusji :) Ja moge sie podpisac pod Czujnea odnosnie tego co stracone, pomimo, ze mam kilka lat mniej, swiadomosc przemijania jest we mnie silnie zakorzeniona.

Zosiu ale ja nie twierdzę, że nic mnie nie spotka dobrego. Może i spotka (też w to wierzę) ale czy będę umiała z młodzieńczą spontanicznością i naiwnością cieszyć się tym?

Panno M. jak zwykle mnie rozumiesz.:)

Czesc Zosiu :) jakie to dziwne jak skrajne sa nasze emocje i jak szybko przechodzimy ze stanu w stan.. jeszcze niedawno pisalas, ze juz nie wierzysz, ze Cie nie spotka milosc a wrecz juz sie pogodzilas z ta przykra swiadomoscia,a teraz znow masz nadzieje :) we mnie tez sie tli nadzieja,choc bardzo rychly to ognien i smutny. Nadzieja jakas tam jest ale wieksza jest swiadomosc rzeczywistosci i faktow, ktore nie sa sprzyjajace ,moglabym rzecz;"wszystko mi mowi, ze mnie nikt nie pokocha"

Czujna wyjmujesz mi slowa z ust :) bez tej mlodzienczej naiwnosci byc moze nie bedziemy potrafily zaryzykowac, a kto nie ryzykuje..to wiadomo "odwazni zyja krotko,tchorze- wcale"

Ale przecież czas płynie i wszystko przemija. Tak było zawsze i tak będzie. A radość życia, spontaniczność i cieszenie się nawet drobiazgami nie zależy od wieku. Tez czuję ,że czas mija i coś umyka bezpowrotnie,ale nic na to nie poradzę, nie zatrzymam go.

Panno M, zawsze jest malutka iskiereczka nadziei. Pisałam,że nie wierzę ,ale co jakiś czas dostrzegam ten płomyk ,bo on się chyba będzie wiecznie tlił.Czasami coś mi go zasłania,a potem znowu sobie o nim przypominam ,zaglądam wgłąb serca i ku mojej radości on wciąż tam jeszcze jest. Mam taki charakter,że ona pewnie nigdy ta iskierka nie zgaśnie,dopóki będę żyła.

Niestety spontanicznosc zminiejsza sie z wiekiem i wraz z doswiadczeniami, troche szkoda:(

Panno M nie wiem ,czy spotkam miłość,ale mam nadzieję,że będę szczęśliwa mimo wszystko,nawet,jak przyjdzie mi żyć w pojedynkę.

A jesli chodzi o ta iskierke to tak podejrzewalam Zosiu, ze ona sobie sie tli caly czas, moze nawet na samym dnie, przykryta sprawami codziennymi..

Ja coś wtrącę odnośnie przeczucia że będę sama do końca życia. Miałam takie od zawsze, czasem to przeczucie gasło, gdy pojawiała sie na horyzoncie jakaś nowa znajomość. Kiedyś przeczytałam coś o potędze podświadomości i podobno nie powinno się w ten sposób myśleć, bo sami sobie wyrządzamy krzywdę. W naszej podświadomości programujemy się na samotność. Z drugiej jednak strony to strasznie trudne myśleć pozytywnie gdy nic nam nie wychodzi.

Panno M, spontaniczność jest ograniczona jedynie tym,że braknie sił fizycznych. Czasami obserwuję ludzi po 60-tce,oni mogliby jeszcze dużo i spontanicznie ,tylko siły juz nie te.

Czujna,tylko ,że myslenie negatywne do niczego dobrego nie prowadzi i na zamartwianiu się upłyną kolejne lata, upłyną bezpowrotnie. Ja tego nie chcę,szkoda mi życia.

A gdy ostatnio powiedziałam w towarzystwie znajomych, że nawet jeśli się okaże, że będę sama do końca życia to coś tam, coś tam (nie ważne), oni zareagowali, że na pewno tak nie będzie. Dla nich to oczywiste, że kogoś sobie znajdę. Ależ oni o mnie mało wiedzą.

Mi też tak wszyscy mówią,ale to jest z grzeczności :)

może i z grzeczności;)

U mnie na pewno:)

Takie to nasze życie nie jest łatwe,ale co zrobić. Szkoda tracić czas na zamartwianie, rozmyślanie.