chłopak bardzo zazdrosny....

co mam zrobic... planujemy z chłopakiem zareczyny slub czesto mowimy o dziecku... niestety on jest za granica... i ciagle uwaza ze go zdradzam ze klamie ze nie jestem szczera ... ja nie robie niczego zlego ... nie spotykam sie z kolegami przestalam nawet wychodzic z domu... ale to nic nie daje ... widzimy sie raz w miesiacu na 2 dni... mowi ze mi wierzy i ufa ale ciagle mnie podejrzewa o zdrady ... co robic... pomocy... dostaje juz szalu...

nikt nie odpisze?... prosze o pomoc...

a chuj niech strzeli tego chlopaka, pewnie sam cos kręci na boku

hm, mam identycznie mieszkamy w roznych oanstwach coprawda widzimy sie w kazdy weekend ale i tak od poniedzialku do piatku mam kontrolne telefony co robie nie spotykam sie z kolegami nie wychodze do klubow bez niego ale nawet jak znajomy ze studiow skomentuje moj status na facebooku, albo kliknie "lubie to" to juz mam telefon od chlopaka z pretensjami, ze on nie zyczy sobie takich flirtow na fb... szalenstwo. nie wiem co mam robic tez jestesmy na etapie przymierzania sie do narzeczenstwa itd...jak jestesy razem mozemy przenosic gory, jest magicznie i bajecznie... na odleglosc ten wariuje

no dokladnie moja sytuacja tylko ja mam zakazane wszystkie profile z fotkami... i ciągle w nic nie wierzy on mysli mysli i wkoncu dzwoni i mowi ze mam mu powiedziec co robilam wczoraj bo on jest pewien ze cos zlego bo mialam np. dziwny glos... co z tym zrobic to jest strasznie denerwojace...

up

powiem wam dziewczyny ,że to nie jest krok w dobry związek. Byłam z facetem 3,5 roku mieszkalismy w róznych miastach,ale kazdy weekend razem. Pretensje miał o wszystko zaczęło się od drobnych rzeczy, a kończyło juz nawet na tym ,że nie podobało mu się jak kolezanka do mnie pisze "co słychać" i takie tam. Bo to juz był powód ,że moze sie umówie na pogaduchy (broń Boże w knajpie), jak bylismy razem było wszystko ok, ale jak sie nie widzielismy to juz gorzej. Wymyslił sobie,że co godz będziemy puszczać sobie sygn tel komórkowym,po to aby było wiadomo,że o sobie myslimy - popaprane. Zaczęło mnie to wszystko draznić, robiło się coraz gorzej. Zrywałam z nim 3 razy za każdym razem mówił,ze juz nie bedzie taki zazdrosny, ja wierzyłam,że moze mu sie uda,kochałam i to bardzo, ale ten 4 raz mówić mu ze to koniec, usłyszałam ta samą gadkę,że już nie będzie...w 1 sekundzie zobaczyłam noja przyszłość i powiedziałam sobie-jeżeli teraz sie poddam to już bedę miała całe życie takie przesrane i powiedziałam NIE! Cięzko było bo długi czas dzwonił przychodził pod drzwi, przysyłał kwiaty, ale chciałam byc silna i dziękuję że się udało.... bo teraz jestem szczęśliwą zona i matką z inny meżczyzną który mnie kocha, szanuje i jest "zdrowo" zazdrosny.

taaaak.... ale kurde ja jestem tak szczesliwa z nim.... jestesmy razem ponad 2 lata... i wszystko inne jest tak idealne i cudowne, ze naprawde nie mozliwosci zeby zerwac a jakbym mu powiedziala ze zrywam bo jest zbyt zazdrosny to by mnie wysmial, nie uwierzylby mi, bo zbyt dobrze nam sie uklada... nie wiem co bedzie w przyszlosci, czynie bede miala w ogole swojego zycia.. jest mega zazdrosny, ale tylko jak mnie przy nim nie ma... a jak w przyszlosci bedziemy juz w jednym kraju i w jednym miescie, to wierze ze nie bedzie juz powodow do zazdrosci

mam nadzieję,że się uda mój związek zniszczył on sam, ponieważ czułam się jak zamknięta w klatce, ciągłe pytania co robiłam z kim byłam co będę robić, a po co a dlaczego?-zmęczyły mnie! Było pięknie,ale nie wyobrazałam sobie zycia z cieniem za sobą. Zero towarzystwa tylko dlatego ,żeby narzeczony czegoś nie podejrzewał. To nie zycie dla mnie w zamknięciu. Zwiazek polega na zaufaniu bez niego nie przetrwa

wlasnie... to nie zycie tlko horror... ciagle tak jest i slowa do niego nie docieraja... czy jest mozliwosc ze to sie zmieni jak sie o to starac?? nie chce konczyc zwiazku...

nie mam pojęcia czy to się skończy opisałam moja sytuację. Może kiedyś sama zrozumiesz ,że masz tego dosyc, albo zostaniesz "szarą myszką" i będziesz potulną siedzącą żoną w domu bez znajomych i zycia towarzyskiego jeżeli to Ci będzie odpowiadać (bez urazy) to zależy chyba od człowieka, ja nie potrafiłam znieść tego dłużej, po prostu chciałam się uwolnić... i nie macie pojęcia jaką ulgę czułam po zerwaniu , moze dziwnie to zabrzmiało ale poczułam się wolna - było mi z tym tak dobrze bez niego pod względem kontrolowania mnie , nie uczuciowym. Poczułam sie wolna :)