mój internetowy ukochany znalazł sobie realnych znajomych :(

wraca teraz do domu o 24 i opowiada jak to miło spędza z nimi czas... a tak lubiłam łączyć się z nim w bólu. Taki szczęśliwy w ogóle mnie nie pociąga.

i strasznie mi smutno, nie mam teraz z kim wieczorami rozmawiać :

chyba wiem o czym mowisz... jestem w podobnej sytuacji...

a mój znajomy gada ze mną i tak się zastanawiam,jak długo jeszcze.

opowiedz coś więcej, jak możesz ale ja z nim już długo rozmawiam i spotkaliśmy się. I czuję się źle, bo to tak jakbym źle mu życzyła. I jakbym chciała żeby nikogo nie miał poza mną. A z drugiej strony jeszcze to że nie lubię po prostu zbyt szczęśliwych ludzi, denerwują mnie :( Chyba jestem okropna, ale taka prawda ;x

a jak długo? Ja z moim gadam 3 miesiące i planujemy spotkanie.Gadamy codziennie.

ja nie martwie sie jego realnymi znajomymi, bo oni mi nie przeszkadzają, ale tez brakuje mi rozmów. na poczatku naszej znajomosci rozmawialismy ze sobą bardzo duzo... mialam go 24h na dobę. jak nie gg to smsy. po prostu uzależnilam sie od niego :o a teraz on po prostu ograniczyl nasze kontakty... juz nie rozmawiamy tak czesto. dlaczego? jak on to ujął, boi sie ze sie zakocha. porażka :o

spotkaliśmy się we wrześniu, po połtora roku mniej więcej i niby planujemy wspólnie zamieszkać tego lata..

asdea - tn widze ze macie poważne plany.

mamy... ale mnie czasem bardziej przeraża to, chociaz powinnam się cieszyć mi teoretycznie nie przeszkadzają ale odkąd sobie ich znalazł to gorzej się rozumiemy. I też jestem trochę zazdrosna. I nawet juz nie mam ochoty z nim pisać, chociaż dzisiaj jest prawie cały dzień.

tez mialam takie dni ze nie chcialo mi sie z nim gadac. bylam po prostu na niego wkurzona. ale jak dłuższy czas z nim nie porozmawiam to zaczynam tęsknic :o nawet za glupim DOBRANOC kiedy kładę sie spac :o nie moge zrozumieć co ten internet i te znajomosci moga zrobic z człowiekiem...

miałem kiedyś taką koleżankę, potem ona miała chłopaka, kontakt był ograniczony, jak ją po pewnym czasie oszukal i zostawil, znowu zaczela do mnie czesciej pisac, ale to ju znie bylo to samo... teraz rozmawiamy sporadycznie, nie jest juz tak jak na pozatku, kiedy byla dla mnie taka "dziewicza"

rozumiem.. a długo się znacie? też mieliśmy kryzys, chyba kilka miesięcy. ale jakoś się udało go zażegnać i potem było lepiej niż na początku nawet A teraz to sama nie wiem. ale przez internet można poznać kogoś wartościowego, tak myślę...

rydy_BOY - a spotkaliście sie?

Znam ją hmm... oj ze 4 lata już będzie :)

tak spotkaliśmy się po dłuższym czasie pisania :)

tez tak mysle ;) uważam ze ten MOJ jest wlasnie wyjątkowy i wartościowy. po prostu jest dla mnie wspaniałym przyjacielem... zawsze moge mu sie wyzalic w razie potrzeby ;) zanim go poznałam, wczesniej nie mialam takiej osoby, ktorej moglabym powiedziec az tyle...

ja sie z moim nie spotkalam ;) po prostu nie chce zeby myślał ze jestem na jego zawołanie. ze jak powie 'spotkaj sie ze mna' to ja polece. wiem ze on tego bardzo chce i ustalilismy ze jak bede gotowa to dam mu znac ;) ale widze, ze juz brakuje mu cierpliwości...

a moj mnie olal po tym jak napisalam ze mieszkam z babcia i nie pracuje a mam 33 lata

hahaha o kurwa znam ta laske - gratuluje :)

też nie byłam gotowa na spotkanie, to powidział że najwyżej sobie pomilczymy razem, czy coś takiego. Wiem że mu zależy, choćby właśnie dlatego że przejechał prawie cały kraj żeby się zobaczyć ze mną. Ale cierpliwy na szczęście jest i wyrozumiały, sama mu się dziwie czasem że wytrzymuje moje fochy, albo jak mu marudzić potrafię. Chyba każdy by się zdenerwował xF

a jak wyglądało Wasze pierwsze spotkanie? ;)

hm.. poszliśmy na kawę. Rozmawiało nam się podobnie jak przez internet. Potem byliśmy na spacerze, dość długim, ale rozmawialiśmy tylko. Tak jak zwykle on mówił więcej. Dużo się śmialiśmy. Potem jeszcze się spotkaliśmy na drugi dzień, pospacerowaliśmy i pojechał. Na pożegnanie się przytuliliśmy tylko A że zimno dość było to potem miałam 2 dni gorączkę, on chyba też był chory

Ja też tak miałem, poznałem dziewczynę przez net, niby nikogo nie szukała, a rozmawialiśmy przez pół roku każdego wieczora. Zaproponowałem małą kawę, ale odmówiła. Później znalazła sobie kogoś i kontakt się urwał. W sumie niczego nie żałuję bo byliśmy dla siebie tylko zabijaczem czasu.