i żeby było normalnie

Zawsze muszę coś popsuć, nie doceniam tego co powinnam doceniać, nie potrafię wytrwać w swoich postanowieniach. Niby wszystko mam a czuje się jakbym była nie pasowała do tego świata. Muszę udowadniać, że jestem normalną dziewczyną,że kocham całym sercem, że nie zdradzam, że nie myślę o innych, że nie jestem zła. a on nie ufa. a ja marze,żeby było normalnie. Moją przypadłością jest to to, że kocham ZA bardzo. Po prostu poświęcam się, robię wszystko żeby było ok, , bez kitu, staram się jak osioł.daje 200% siebie. A czuję się taka samotna.. a sama nie jestem. Jestem mega żałosna bo non stop płaczę, a kiedyś non stop się śmiałam. Zrobiłam się taka wrażliwa, że aż mam tego dosyć. nie wiem to depresja czy coś? chciałam tylko się wygadać:(

i jeszcze ten okres :( no nienawidze skurwysyna

no a co z nim?

ja tez ciagle płacze.... niewiem co robić... jestem nie zaradna i dlatego płacze...

też tak mam... do tego całe moje życie to bagno!

a on mówi,że kocha... dużo rzeczy mówi.:(

a on mówi,że kocha... dużo rzeczy mówi.:(

mi nie mówi ze kocha a pomimo to jestem z nim dla dobra dziecka...

skad ja to znam!

myślałam, że jestem w tym wszystkkim sama.. a tu tyle takich samych bab.

bo facet to świnia

ale jak się kogoś poznaje i myśli,że to własnie TA osoba. a tu się okazuje,że to świnia no:( ale ja dalej myśle,że to tylko mały prosiulek:(