ciąża, dziecko, przyszłość, ja jako matka...strach

nie wyobrażam sobie siebie jako matki..ciąża jeszcze ok ale samo dziecko? przeciez to koniec dla kobiety. Nawet jeśli potem wraca do pracy, realizuje się, nawet jeśli siedzi w domu i dba o dom to już nigdy nie będzie beztroska, już nigdy nie bedzie dbała tylko o siebie, robiła tego na co ma ochotę. Zawsze będzie czuła presję, że ma się najpierw zająć dzieckiem. Nie wyobrażam sobie żeby mogła zrezygnować z części siebie dla dziecka. A teksty w stylu - jeden uśmiech wynagradza wszystko są idiotyczne. gdyby kobieta nic nie straciła nie byłby ów uśmiech potrzebny, uśmiechnąć to może się do mnie przyjaciółka, mąż

zaraz zlecą się matki polki i wiesz..

wiesz takie teksty nie biorą się z powietrza ;)

oddaj do adopcji, takie male dzieciaki maja niezle branie

co mam oddać do adopcji jak nie mam nic w planach?

masz racje dziecko zabiera czas,energie .Dziecko i jego potrzeby zawsze sa na pierwszym miejscu ,ale ma duze znaczenie jakie masz warunki bytowe .Ja akurat przesadnie dbam o siebie i mam na to czas...nie jest zle .Mam 24 lata i 4 letnia corke ,nie chce wiecej dzieci bo cenie sobie wygode :) ale nie zaluje bo zycie bez dziecka jest nudne ,,,

ja mam takie samo podjescie to tej sprawy, na szczescie zyjemy w takich czasach, ze mozemy wybrac sobie takie zycie jakie chcemy

nie wiedzielam ze trzeba z czegos rezygnowac jak sie ma dziecko

jak kobieta ma juz dziecko to nie odbiera juz tego jako rezygnowanie z czegos. dla niej jest to oczywiste, ze potrzeby dziecka sa na pierwszym miejscu

nawet bym mogła mieć dziecko ale jak sobie pomyślę z ilu rzeczy bym musiała zrezygnować, już nigdy nie powiem sobie "ok, biorę jutro urlop i jadę nad morze na kilka dni" bo ktos się musi zająć dzieckiem, albo, co gorsza, trzeba wziąć je ze sobą i znowu cały czas się nim zajmować zamiast sobą........... a w dooope

no właśnie...nie chcę żeby było dla mnie oczywiste rezygnowanie ze swoich potrzeb dla innej osoby. Nawet dla dziecka

ale po co to piszesz ? chcesz sama cos sobie udownic czy jak ,czekasz na oklaski?.Droga wolna nikt ci nie karze miec dzieci

piszę bo od tego jest forum

mi juz nawet nie chodzi, ze nie moglabym zajmowac sie soba. ja po prostu mam taki charakter, ktory nie poradzilby sobie z dzieckiem. jestem za leniwa, za bardzo lubie sie wylegiwac, spac, nic nie robic.

no wlasnie nikt ci nie karze miec dzieci,moze lepij zeby takie osoby ich nie mialy

bo do dzieci nadają się osoby, które lubią się poświęcać;)

też nie chcę mieć teraz dziecka, też mam 26 lat ale myślę, że przed 30 się zdecyduję teraz masz okres kiedy musisz się zrealizowac, przyjdzie czas, że stwierdzisz, że sa w życiu wazniejsze rzeczy, że nie musisz nagle wyjeżdzać na koniec śwata, że Ci czegoś zwyczajnie brakuje a na starość będziesz miec kogoś kto sie Toba zajmie

przeciez to oczywiste, ze nie kazdy czlowiek jest stworzony do tego samego

łooooooooo jakby dziecko gwarantowało spokojną starość hahaha ja oddam całą emeryturę jakiemuś zajebistemu domowi opieki i finito

a ja jestem mloda mama i jestem dumna ze ide na spacer z moja sliczna coreczka -widza zadbana mloda mame u boku drugiej malej damy...

To prawda, dziecko to ciąg wyrzeczeń. Twoje dawne życie odchodzi w niebyt i już nigdy nie powróci. Ja byłam tak zmęczona zarwanymi nocami, że gdy wstawałam rano, płakać mi się chciało, że przede mną kolejne kilkanaście godzin ciągłego zaiwaniania. Ale... ...jeśli ojciec dziecka udziela się w opiece nad dzieckiem, to da się przeżyć. Współopieka oznacza wstawanie w nocy, chodzenie z dzieckiem na spacery, dawanie obiadków, chodzenie po lekarzach itd. itp. Wtedy masz chwilę, żeby odetchnąć, zadbać o siebie. Smutna prawda o polskich facetach jest taka, że mało który się do tego garnie. Ja nie miałam tego szczęścia... ...czas jednak płynie i im dziecko większe, tym jest lepiej. Powoli, powoli wraca się do dawnej siebie, ale w wersji upgradowanej. A dziecko nabywa nowych umiejętności i daje coraz to więcej powodów do radości. Oczywiście miłość pozwala to wszystko przetrwać. Ale zanim kobieta odnajdzie się w roli matki, zmierzy się z presją społeczeństwa, nauczy się odczytywać potrzeby swojego dziecka, minie trochę czasu - a można to przypłacić depresją. Uważam, że zdrowiej jest mówić wprost o tym, co boli, niż przekonywać wszystkich, jakie szczęście daje ten przysłowiowy dziecięcy uśmiech, a w głębi duszy biczować się za bycie złą matką.

ja sobie za bardzo cenię wolność, swobodę, poczucie tego, że mogę robić co chcę i kiedy chcę

ja wiem, ze nie dalabym rady i w sumie nie chce dac. oddam ta mozliwosc kobietom, ktore rozsadza instynkt macierzynski.