ciaza na odleglosc...wszystko nie tak

Czesc, pisze tak tutaj bo szczerze nie bardzo mam komu sie wygadac...tzn mam przyjaciol ale nie chce pokazac slabosci- pierwszy raz mam z tym problem. Jestem z chlopakiem, (ktorego kocham )1,5 roku, od pol roku on mieszka w berlinie a ja w polsce i dzieli nas cholerne 800 km. Ufamy sobie, bardzo czesto ( co 2 tyg) sie widzimy. Staramy sie razem podrozowac. Jednak okazalo sie ze jestem w ciazy. i bardzo sie boje przezywac to wszystko bez niego. Wiem, ze przyjaciele pomoga ale to nie jest to samo- on bedzie widzial mnie co 2 tyg...nie bedzie mi trzymal wlosow jak wymiotuje, biegal po lody i ogorki, czul jak pierwszy raz dzidzia kopnie. ciesze sie z tego dziecka ale to wszysttko jest nie tak jak powinno. Bardzo sie boje...jak ja mam sie wziac w garsc?

wcale ie jest powiedziane ze bedziesz wymiotowac czy miec zachcianki na ogorki ;) gorzej z tymi pierwszymi ruchami a dlaczego nie mozecie razem zamieszkac ?

bo ja studiuje tutaj i pracuje a on tam...jemu zostalo 1,5 roku studiow a mi troszke wiecej.

napewno dacie rade :) najwazniejsze zeby byl przy porodzie.

no i nie zadreczaj sie ttm a raczej ciesz ze dasz komus zycie bo dziecko wyczuwa twoj nastroj :)

oby...dziekuje

jesli moge doradzic - moze nagrywaj sobie filmiki jak juz bedziesz miala duzy brzuszek jak dziecko kopie - zobaczysz jak fajnie sie bedzie ogladalo jak juz dzidzia bedzie miala z rok ;)

dziekuje za rade...bede tak robita chociaz po to zeby wyslac je do tatusia:)

a ile macie lat?

23 i 25

dziewczyno, wcale nie masz tak zle. widzicie sie co dwa tygodnie a uwierz to bardzo wiele bo ja od pazdziernika swojego meza widzialam 2 razy. i tez jest w Niemczech a do nas ma o wiele dalej niestety... pisze do nas bo mamy dziecko, synek skonczy 2 latka w kwietniu. i wychowuje sie bez ojca, ja nie pracuje caly czas poswiecam jemu nawet nie mam za bardzo komu go czasem dac do przypilnowania aby troche samej odpoczac i sie zrelaksowac. i niby jest szansa abysmy wyjechali i byli we trojke a jednak to na razie nic pewnego. a jak bylam w ciazy to widywalismy sie przez dlugi czas tylko na weekendy nie raz jedynie w niedziele.

nie chce sie z Toba targowac o to ktora z nas ma gorzej. owszem masz ciezko ale dlatego tez pisze o moim problemie - boje sie ze u mnie bedzie tak samo. Inaczej wyobrazam sobie zycie rodzinne. Uwazam ze to nie powinno byc spotkanie na 2 dni raz na 2 tygodnie . szkoda tylko ze zycie wybiera za nas inaczej

niektorych rzeczy nie przeskoczysz, jak skonczycie oboje studia to wtedy pomyslicie czy osiasc tu czy tam. mnie niby tutaj nic nie trzyma, nie pracuje nie ucze sie juz... a tam tez byloby tak ze nie zawsze widzielibysmy sie w tygodniu bo maz pracuje w roznych czesciach kraju, po prostu tam gdzie praca jest. jest bardzo ciezko ale juz sie przyzwyczailam, licze na to ze jescze troche i bedziemy mogli zaczac normalnie zyc we trojke a moze z czasem i czworke? w kazdym razie powodzenia :)

dziekuje i rowniez zycze zebi i Wam wszytsko sie poukladalo :)