Nie uwierzycie jak moje życie zmieniło się przez 2 miesiące

Pewnie pomyślicie jaka próżna chwalipięta ale sama nie moge sie nadziwić :P Więc się pochwalę :D Miałam 13 lat jak wszystko zaczęło mi się walić. Tyle przeszłam, że nie pytajcie nawet... Można by obdarować tym kilka żyć. Już w wieku przedszkolnym wyśmiewali się ze mnie, zniszczyli mi dziecinstwo.Na ulicy to samo... W domu nie było różowo. Wieczne awantury, mobbing psychiczny i fizyczny. Nie miałam żadnych przyjaciół,zamknięta w 4 ścianach pozbawiona spokoju. Niejednokrotnie miałam myśli samobójcze.Myślałam,że nic się nie poprawi, nie widziałam żadnej nadziei.Choćby ze względu na to,że gdybym chociaż była ładna i mądra to może udałoby się wyrwać z tej psychozy, znalazłabym chłopaka, dobrą pracę.. Niestety do najpiekniejszych nie należę. Choć i tak od czasu nastoletniego zmieniłam się na lepsze. Ale to nie zmieniało faktu, że obciążenie psychiczne jest nadal spore. Kombinowałam ale w końcu Przemogłam się,poszłam do psychologa. Popłakałam się mimowolnie,choć myślałam że nie mam już łez... Stałam się twarda,odporna na wszystko a jednak...Moze to bylo potrzebne.. Poprosiłam o namiar do psychiatry,dała niechętnie, nie wiedziała że aż tak źle ze mną. Poszłam raz, drugi i okazało się że mam różne ,ciężkie schorzenia (psychiczne), dostałam antydepresanty... Banalne,ale wygadałam się psychiatrze.. Pomogło,na chwilę.. Potem miałam te same myśli,kompletnie straciłam nadzieje. Jednak dzis po 2 miesiacach,zaczęłam byc radosna , dawne problemy są przeszłością,dotarło do mnie że marnuje młodość, czasu nie cofne ale powinnam zyc tak,zeby potem nie zalowac kolejnych straconych lat.... Zaczęłam szczerze z własnej woli dbać o siebie, stałam się pewna siebie... To niewiarygodne jednak wzbudzam sympatię wielu osób, słyszę od mężczyzn,że jestem ładna, widzę jak się usmiechaja czy ogladaja za mna. Wierze w to,że ułożę sobie życie.Póki co,nie jest różowo, ale znacznie lepiej niż było, co jest ogromnym sukcesem. I dowodem na to,że z każdej opresji można wyjść tylko potrzeba cierpliwości :D Mam nadzieję ze dalej tak będzie i nigdy nie pomyślę,ze jestem przegrancem.Zatem do roboty, a każdemu z Was się ułoży nim się obejrzycie. 30 -40 lat to młody wiek,można zmienić wszystko,by chociaż starość mieć szczęśliwą :) Pozdrawiam Was i przytulam!

I tak trzymaj.... :-)

No to gratuliję serdecznie! i oby tak dalej. samych radosnych dni

teraz robie kariere w Burgerkingu i podkochuje sie we mnie sam superwajzer , ale go olewam bo wiem , ze pensje ma kiepską

no tak już podszywy... Nie możecie przeboleć tego, że mi się ułożyło? Wy też macie szanse;) Tiaaa, licencjatka - dziękuję Wam również życzę wszystkiego dobrego. :)

szczęśliwa na chwile obecną - nie przejmuj sie podszywaczami i badz szczesliwa przez cala reszte zycia. Czasem przeszlosc wraca, gdzies mimowolnie w myslach, ale stlamsic to cholerstwo i byc "szczesliwym....cholernie szczesliwym" jak mawiala Stenka w "Nigdy w zyciu"!!!!

ja tez przytulam:) fajna z ciebie dziewczyna i bardzo sie ciesze ze pomimo trudnosci stajesz z powrotem na nogi, ze sie nie zalamujesz i nie tkwisz w jednym punkcie. zycze ci wszytskiego najlepszego, buzka

Dziękuję Jesteście cudowni :)

rozumiem, ze bierzesz psychotropy i stad Twoja zmiana nastroju?

nacpalas sie psychotropow i swiat wydaje ci sie rozowy:D zobaczymy co bedzie jak je odstawisz? strzelisz se w leb wtedy?:P wspolczuje

i bardzo dobrze a komentatorzy sami powinni przyjąć leki, bo widać w jak bardzo dobrym stanie psychicznym są ;)

cpaj dalej:P

rozumiem, ze bierzesz psychotropy i stad Twoja zmiana nastroju? jakbys czytala uwaznie to bys wiedziala. poza tym mala dawka wiedzy z psychiatrii by nie zaszkodizla, dzis juz nikt psychotropow nie bierze, nowoczesne leki bezpiecznie, nie uzalezniaja i glownie dzialanja na zasadzie wychwytywania tzw hormonow szczescia np serotoniny, ja sama zaczelam wlasnie brac fluoksetyne i mam nadzieje na podobne efekty

Leki są bezpieczne, poza tym powoli je odstawiam... Świat nie wydaje mi się różowy, sama się z tym uporałam przy małej pomocy leków i tyle

co was ugryzło? Dziewczyna robi postępy, poprawia swoje życie, a wy co? Leczycie się jej przykładem jacy jesteście wspaniali bo nie bierzecie leków? Jesteście w jeszcze gorszej sytuacji, bo raz jesteście depresyjni, dwa nie widzicie tego i się pogrążacie :P tyle mam do powiedzenia na wasz temat :D

a autorce kibicuje, bo kibicuję ludziom, którzy mimo wszystko pną się do przodu, do góry i biorą życie za bary widząc jego pozytywną stronę (mimo wszystko).

ja mam podobnie, tylko że załamanie przeżyłąm w wieku 26 lat, wydawało mi sie ze nadszedł już koniec... jestem osobą niepełnosprawną, miałam lęki i zaburzenia lękowe, wylądowąłam na bruku, rzucił mnie facet... po dwóch latach się ogarnęłam, znalazłam pracę, poszłam na podyplomówkę i znalazłam nowego faceta, mam pomysł na biznes... ZAWSZE MOŻNA SOBIE ŻYCIE WYPROSTOWAĆ nie ma rzeczy niemożliwych !!

nie bardzo wiem i pojmuję - Dziękuje Ci za wsparcie :D Post z 12:32 Myślę dokładnie tak jak Ty - już lepiej tego ująć nie mogłaś :)

lala - też doszłam do takiego wniosku,wystarczy chcieć... a nie tylko siedzieć i się użalać... i czekać na nie wiadomo co , gdy życie przecieka przez palce

zapomniałam dodać że mam więcej znajomych i częściej się uśmiecham, poraz 1 od wielu lat wiem że już nic mnie nie załamie:)

Świetnie sobie dajesz radę. Dzięki temu jesteś silniejsza i wszystko Ci się uda. Ja miałam potężną nerwicę i sama z niej wyszłam, bo w pewnym momencie zaczęłam myśleć jak Ty, a leki i psychiatrzy to u mnie była porażka. Zero pomocy. Dałam sobie radę i jedno wiem. Nigdy więcej nie dam się wpędzić w ten czarny dołek. Dobrze i łatwo się mówi. Wyjdź do ludzi, uśmiechnij się, zajmij się czymś, uwierz w siebie. To takie cholernie trudne, ale to prawda. Szkoda marnować życia na załamania i rozpaczanie. Tak, że trzymaj tak nadal i nie daj się, powodzenia Ci życzę.

i jakie bierzesz leki? ja mam fobie spoleczna ktora ruinuje mizycie

PS. Gratuluje Ci tego, że stanęłaś na nogi, pomimo trudności jakie Cię spotkały :) Cenie takich ludzi. Sama nie wiem czy u mnie nie będzie gorzej niż teraz ale najwazniejsze ze przestałam żyć jak w amoku - z dnia na dzień, oby sie tylko skonczyl...

szczęśliwa na chwilę obecną, ja wiem ze i po odstawieniu leków dasz radę .. musisz tylko odszukać siebie i odnaleźć jakieś pasje, hobby, ja często wieczorem się modlę, odmawiam jedną i tą samą modlitwę jak mantrę i myślę pozytywnie.. mojej siostrze też życie się poprawiło bo ona kiedyś była wiecznie narzekająca i zdołowana... dziś ona znalazła swoją wartość, wczoraj po raz pierwszy znią rozmawiałąm tak otwarcie :)

i to jest pozytywne :) dziewczyny jesteście wspaniałe i odważne, że wzięłyście się w garść, bo nie każdy ma tyle odwagi i siły. Macie to szczęście w życiu, że zobaczyłyście to lepszą stronę, niekoniecznie łatwiejszą, ale zdecydowanie lepszą. I to jest super.

DO: -nie bardzo wiem i pojmuję -hahaha nacpalas sie -do autorkiiii Oczywiscie wszyscy szczesliwi biora psychotropy. Wszyscy Ci ktorzy zwyczajnie zycza autorce by byla szczesliwa, takze. No bo jak moza zyczyc komus by mu sie w zyciu wiodlo. Straszne!!! Prawda?!!!! Najlepiej kogos zgnoic, zmieszac z blotem i zyczyc mu jak najgorzej? Moze zastanowcie sie co Wam sie w zyciu nie uklada i skad ta agresja? Co Wam przeszkadza, ze dziewczyna pokonala problemy. To, ze skorzystala z pomocy specjalistow swiadczy o jej rozsadku! W/g Was powinna skoczyc z 10-tego pietra??????

Nie będę się powtarzać za każdym razem ale cieszę się czytając posty życzliwych ludzi :) Bardzo Wam dziękuję,podnosicie mnie na duchu . Obecnie mam skończone 21 lat.Biorę Stimuloton - mi odpowiada, po 2 tygodniach było widać efekty. Ciesze sie tym bardziej,że organizm od razu zaakceptował ten lek bez skutków ubocznych,nie musiałam niczego zmieniać. no i będzie dobrze- dobrze mówisz:) Ja również miałam nerwicę, depresję, fobię i mnóstwo innych rzeczy-praktycznie wegetowałam.Nawet w domu się czułam okropnie, marzyłam tylko o śmierci. Dziś nie moge uwierzyć ze funkcjonuje jak normalny człowiek :)

szczęśliwa na chwilę obecną - po prostu musimy odnaleść w sobie tą najpiękniejszą część jaką posiadamy i cały czas nad sobą pracować, cały czas się uczyć czegoś nowego od życia... ja po tych dołach zaczęłam lepiej traktować siebie i swoje życie... Wiem trochę dziwnie napisałąm ;)

Tiaaa-aaa-aaa-aaa -> chyba ci się mój nick wkleił przez przypadek ;)

Autorko myślę że jest w Tobie coś czego jeszcze nie doceniasz... masz dopiero 21 lat jesteś młodziutka, ja mam 27:) Musisz wiedzieć czego pragniesz najbardziej i co byś chciała robić, poprostu zatroszcz się o samą siebie..