poradźcie coś

moja dziewczyna nie ma dla mnie czasu, jest ciągle zajęta, ja to rozumiem. dobrze, że pracuję i studiuję, ale nie mieszkamy razem i ilość czasu, który razem spędzamy zwyczajnie mi nie wystarcza. nie chcę jej tego mówić, staram sie milczeć i robić dobrą minę do złej gry, ale jak napisał Goethe " co jest we wnętrzu, w końcu uzewnętrzni się także na zewnątrz". kocham ją jak nigdy nikogo nie kochałem, ale przestaję być sobą, dysonans jest między tym co czuje, a tym co musze odgrywąc (zadowolonego z sytuacji) jest już zbyt duzy. nie wiem co mam zrobić, powiedzieć jej wszystko, ale ona naprawdę jest zajęta, czy po porstu pogodzić się z tym i odejść. ona w swojej pracy i w tym co robi znajduję zadowolenie

podbijam, bo chodź może problem jest trywialny, ale b.ważny dla mnie

porozmawiaj z nią szczerze ale bez pretensji :)

jezeli naprawde by jej zalezalo na kontakcie z Toba, to znalazlaby czas, ale jak widac sa dla niej wazniejsze sprawy niz Ty.

dlaczego nie zamieszkacie razem?

mialam ten sam problem kiedys.....zostawilam go bo nie umial postawic mnie na chocby 5 miejscu w swoich priorytetach. Zawsze cos innego bylo wazniejsze...gitara, motor, kolega, rodzina, praca, muzyka, kolezanka, siostrzenica, komputer it tak dalej i tak dalej.... wrocil po miesiacu :) a teraz to ja nie mam dla niego czasu bo oddaje sie pasjom i pracy. Po porstu kocham swoja prace!

ale co tu rozmowa może zmienić? ja nie chcę zeby cokolwiek zmieniała w swoim życiu bo wydaje się być całkiem szcześliwa

miałam na myśli szczerą rozmowę o np. wspólnym zamieszkaniu:) nic tak nie zbliża do siebie ludzi jak wspólna kołdra :):D

to nie jest niestety możliwe w perspektywie 1-2 lat...