boję się

byłam rok z chłopakiem, zostawił mnie, bo "od zawsze był zakochany w innej, ale nie chciał mi tego mówić" tak stwierdził. od tego czasu minęły dwa lata. we wrześniu 2009 poznałam bardzo miłego chłopaka, w moim wieku. mimo, że początkiem września zostawiła go dziewczyna, coś między nami zaiskrzyło. i tak iskrzyło, tylko ja cholernie się bałam, o to, że znów mnie zrani. czułam coś do niego, ale bałam się do tego przyznać. w końcu się przemogłam. ale on mnie wyprzedził w tym... a teraz? jesteśmy razem pół roku. kocham Go, ale czemu ciągle mam to cholerne poczucie, że któregoś dnia mnie zostawi? czemu z każdym dniem, wydaje mi się, że jestem nie do wytrzymania, i on w końcu nie wytrzyma? czemu tak jest? myślałam już, że się z tego wyplątałam... dobrze wiem, i on na każdym kroku uświadamia i udowadnia mi to, że jestem najważniejsza dla niego. mówi, że jestem głupiutka, że tak myślę. chciałabym mu ufać bezgranicznie. nie bać się o to, że mnie zostawi, czy też jakaś inna mu zamąci w głowie... co mogę z tym zrobić?

jesli jest kolo 30 to juz jest na najlepszej drodze do udanego związku i małżeństwa, wiec nie bój się :)

jesli jest koło 30 to ok, tacy juz sa gotowi do udanego związku i małżeństwa :) bedzie dobrze

jak dobrze to znam ale niestety nie wiem czemu tak jest i nie pomoge :(

zastanowić się, czy warto sprowadzać na siebie nieszczęście negatywnym myśleniem. Drugie pytanie jakie trzeba sobie zadać- czy wg Ciebie jesteś warta miłości( mam nadzieję, że odpowiedź będzie twierdząca). Nie zamartwiaj się dziewczyno przyszłością bo jeszcze jej nie ma , nie wskrzeszaj przeszłości bo już jej nie ma. Jest tylko teraz i tylko teraz jest istotne.

"zastanowić się, czy warto sprowadzać na siebie nieszczęście negatywnym myśleniem" - to chyba jasne, że nie warto... ja sama nie potrafię wytłumaczyć czemu tak jest.

bo masz niskie poczucie wartosci. Pytanie- dlaczego byłaś z chłopakiem, który kochał inną? aż tak nisko się ceniłaś?

kochał inną? czy jest dalej z nią ?

nie, nie wiedziałaś. zafiksowałaś się na tamtej sytuacji rozstania i tyle.

o tej niby"miłości" do innej koleś powiedział autorce na odchodne-by ją upokorzyć? zranić? z głupoty? To zazwyczaj celne strzały są. Autorko, Twój stan minie.

będąc z nim, nic o tym nie wiedziałam... po prostu któregoś dnia ni stąd, ni zowąd, powiedział, że może i coś czuł do mnie, ale woli tamtą drugą i to właśnie ją kocha. nie mogłam się przez długi czas przez to pozbierać...

"kochał inną? czy jest dalej z nią" są razem prawie 2 lata. są razem od tego momentu jak mnie zostawił.

zobacz tutaj: http://l.pl/ih2 : przyda Ci sie ;;dddd

aaa ktoś tam : TO URAZ, KTORY POZOSTAL PO TYM CO CI WCZESNIEJSZY CHLOPAK ZAFUNDOWAL NIC MU NIE ZROBILAS I CIE ZOSTWIL, A TERAZ OBAWIASZ SIE ZE OCECNY PARTNER ZROBI TO SAMO, MIMO IZ NIC MU NIE ZROBILAS MOJA RADA - NAPRAWDE DOBRA RADA I TEGO POSLUCHAJ. PRZESTAN O TYM MYSLEC - MYSL O TYM CO JEST, A NIE CZY CIE KTÓREGOS ZDNIA NIE ZOSTAWI Z BYLE POWODU, ZE COS Z TOB NIE TAK.

chciałabym przestać o tym myśleć...

ja mam podobnie, po pierwszym nieudanym związku, kiedy facet zostawił mnie dla innej straciłam jakiekolwiek poczucie własnej wartości, kolejny tylko to spotęgował i ostatecznie doszłam do wniosku, że nie da się mnie kochać. Przez 3 lata byłam sama i unikałam facetów jak ognia. Jednak w końcu poznałam kogoś, kto stopniowo zdobył moje zaufanie i czekał cierpliwie, aż będę gotowa na coś więcej. I tak od 1,5 roku jestem z super facetem, który mnie kocha, który chce wziąć ze mną ślub i założyć rodzinę i który zrobiłby dla mnie wszystko (i ja dokładnie tak samo), ale jednak czuję się jak na tykającej bombie zegarowej - ot jest za pięknie, żeby to mogło trwać. Wiem, że jestem przez swoje niedowartościowanie zazdrosna i zaborcza. Najchętniej odseparowałabym go od całego świata, bo myśl, że on mógłby kogoś poznać napawa mnie przerażeniem. Mój facet nie daje mi powodów do podejrzeń, że coś jest nie tak, a ja i tak dopatrzę się jakiś bzdet, o które się czepiam. Widzę jakie to chore i jakie to może mieć konsekwencje dla naszego związku, ale nie umiem nad tym panować. On znosi moje humory wiedząc czym są spowodowane i na każdym kroku przypomina mi, że mnie kocha i że jestem najważniejsza, ale ja nadal czasem mam te myśli, że nie jestem warta tego, żeby mnie kochać i boję się, że on w końcu też to dostrzeże... :(

nie umiałam mu początkowo zaufać. i on to widział, ale któregoś dnia stwierdził, że na mnie, on może i poczekać nawet10 lat, a jak będzie trzeba, to i więcej. chciałabym się z całych sił przemóc i przestać o tym myśleć. bo wiem, że Go tym ranię.

też chętnie znalazłabym rozwiązanie.. Pozornie to takie proste - wystarczy trochę wyluzować. Co i rusz postanawiam, że przestanę zamartwiać się drobnostkami, bo przecież w gruncie rzeczy jestem bardzo szczęśliwa i wiem o tym. Po raz pierwszy w życiu mam wrażenie, że właściwie nic mi więcej nie potrzeba - wystarczyłoby trochę spokoju ducha, żebym umiała się cieszyć swoim szczęściem, ale zupełnie nie umiem panować nad czarnymi myślami...

ja mam tak samo. wystarczy chwila, chociażby jak sama siedzę w domu, to się te głupie myśli do głowy nasuwają.