Zauwazyliscie ze coraz wiecej rozstan na wiosne i takich tematow na cafe?

no własnie...ja ja bede zawsze kochal w pewnym stopniu, była i jest bardzo wazna osoba w moim zyciu ja mysle ze ona sie meczy ze mna tylko nie chce tego powiedziec i sie wypiera, nie jest szczesliwa, tak mysle...a jak sie ona meczy i ja to widze ze nie jeste zadowlona to ja tez sie doluje i odsuwam sie od niej...

a ja mysle ze juz sie znudziles tym zwiazkiem i chcialbys czegos nowego, mam tu na myli inna dziewczyne i moze nawet takowa juz jest tyle tylko ze ty miotasz sie co dalej z tym fantem zrobic

a dlaczego nie jest szczesliwa z toba jak ci sie wydaje? Nie chcialbys cos zmienic zeby bylo inaczej? zalezy ci na niej czy nie?

może i jest coś w tym ze jestem nudzony ale to nie tak ze przez to chce sie rozstac... i nie mam zadnej na oku

nie wiem, trudno to ot wytlumaczyć, to nie takie proste.. za duzo słow padło, powiedziala jak była zdenerwowana co o mnie naprawde mysli a potem przepraszała...to jakoś mnie strasznie do niej zdystansowalo i zniecheciło... i zależy i nie zalezy...

ja też dołączam się do was, wczoraj po trzech latach związku rozstaliśmy się przez gg, mieszkamy 300 m dalej od siebie, napisał, że nie wie czy mnie kocha, i że po 3 latach powinien myśleć o ślubie,a tym czasem nie wyobraża sobie życia ze mną, -->tylko dlatego że chciałam mieć już dziecko, tylko dla tego że chciałam mieć rodzinę, dom, dlatego że byliśmy ustawieni finansowo, wykształceni, twierdzi, że jest młody i na wszystko ma czas, ja 25 on 27,

olej ja za duzo tu obojetnosci

nie wiem co mam dziś ze sobą zrobić, do pracy nie poszłam :(

ja nie wiem w sumie co mam robic, mam metlik w glowie

bardzo trudno jest skonczyc zwiazek po tylu latach bycia razem... ma sie dylematy

doskonale Cię rozumiem :(, nic nam chyba nie zostało jak rozpocząć wszystko od nowa :(

a jakie masz dylematy?

czy dobrze robie chcac sie rozstać...czy warto tracić wartościową kobiete, czy może naprawić w co watpie ten zwiazek

masz racje, bedzie lepiej jak zaczniemy od nowa...widocznie nie byla nam pisana ta osoba

właśnie, wy i te wasze watpliwości :( przykro, powiedz jej tak jak mi powiedział, napewno sie ucieszy

jezeli brak uczucia to niczego sie nie da naprawic / i po co to robic

dleczego mam tak samo powiedzieć? czy to była ironia?

napisz że nie jesteś pewnien tego co czujesz, i że zycie z nią cie przeraża, pomimo tego, że jest wykształcona, ładna, zgrabna, inteligentna, ustawiona finansowo, wartościowa... napewno nie będzie jej łatwo, ale sie pogodzi.

jejku potraficie tylko krytykowac ludzi...

dlatego, że czytając to co pisałeś to własnie tak wygląda, lepiej będzie dla niej jak powiesz że nie jesteś pewien, niż że ci sie znudziła.

to nie do konca jest tak ze mi sie znudziła...nie bede sie powtarzał. bo nie znudziła w sumie...to o cos innego chodzi.. przeciez wiadomo ze nie powiem jej ze sie znudziła i jej wina

w zasadzie co za róznica, jej czy twoja, nie ma sensu szukać winnych, bo każdy sie do tego zapewne przyłozyl ja nie moge bez niego żyć i funkcjonować :( ale pomimo wszystko muszę zacząć wszystko od nowa

jak masz takie wątpliwości teraz to skończ to, nie będzie miała później żalu, że tyle czasu w plecy

nie wiesz jak to zakonczyc? Nie dzwon i nie pisz do niej , a jak zadzwoni nie odbieraj

dlaczego ja oszukujesz i przeciagasz cos co jest bez sensu ?

gdzie się podziała kasza manna jest fu?

je obiadek ;)

kasza manna jest fu wsiąkł :(

jestem już :) wiesz...ja nie mam takiego czegoś że nie moge bez niej funkcjonować...bo to troche chore jest jak ktoś jest od kogos uzależniony i jest całym swiatem i tylko sie nim interesuje, zajmuje. Bo jak się rozstaniecie to Twój świat sie zawali i nie bedziesz miała sensu życ... nie można tak, to nie jest zdrowe i normalne. Zdaje mi się, że ona ma własnie takie coś ze nie chce lub nie umie beze mnie życ, funkcjonować, nie jest szczęsliwa. I to jest w sumie przykre. Boje się tego jak ona to odbierze, jak zareaguje na te wiesci, na moje zdania, myśli. Boję sie że coś sobie zrobi, że wpadnie w depresje czy coś, jakby poza mna świata nie była. Uważam, że to jest chore i niezdrowe miec takie podejscie do tego. Ja tak nie mam. Umiem żyć jak się rozstaniemy, bedzie to jakby nowy etap w moim życiu, może nowa miłość, może nowe znajomości...może z tę inną bede czul że to własnie jest to i nie bede czekał przykładowo 4 lat żeby się oświadczyć i planowac wspólną przyszłość, a zajmie mi to np. rok czy 2 lata. Nie wiem. Nie wiem naprawde. Trudno jest coś planowac na całe życie. Może to jest przeczucie, wiara, a może tez chęć poznania innych osób, świata. W moim związku jest tak, że jakby jestem ograniczony, a tego nie zrobie bo co ona powie, tam nie pojade bez niej to co ona powie bo jej nie zabrałem, z tą dziewczyną się nie spotkam na kawe bo co ta moja powie od razu że ją zdradzam... Jest trudno to sobie wszsystko ułożyć w glowie, zaczać od poczatku i nie ogladając się za siebie... a może to też jest jakiś sposób zeby zrozumieć jakim się jest człowiekiem, poznać swoje wnętrze, zrozumieć że może to ta właściwa, ta na całe życie, ta z która chce mieć dzieci, ta z która chce się zestarzeć i bawić wnuki...ta z która zrozumiałem sercem i rozumem, że to ta własciwa, ta co kocham ponad życie....to może ta z którą się rozstaliśmy i po np. roku znów się zejdziemy i znów bedziemy siebie odkrywac na nowo...NIE WIEM.

jak masz na imię?