jeżeli nie schudne zniszcze swoje malżeństwo...START

Moze sam temat dziwnie brzmi..ale taka jest prawda. Odchudzam się od 5 lat, bezskutecznie, ciagle się łamię, ciągle jestem za słaba, ogarnia mnie lenistwo, to, ze pracuje w domu nie musze wychodzic.. Kiedy mialam etapy co kilka tygodni, teraz probuje juz codziennie i codziennie się łamię. Moja dieta trwa do godziny 14 tej, pozniej mowie a moze od jutra i tak ciągle. Najgorsze w tym wszystkim jest, ze moj mąż anioł to wszystko znosi bardzo cierpliwie ale widzę, ze powoli ma dosyć. Ciagle narzekam, ze nie mam się w co ubrać ( nic nie kupuje ciagle myslac, ze schudne albo kupuje za małe rzeczy w ramach motywacji, mam pelno takich rzeczy, ktore kiedys ubiore a na chwile obecną nie mam co założyc. Mam pelno za malych spodni, bluzek spodnic i trzymam ciagle wierzac. ) Jak gdzies wychodzimy ciskam sprzetem, rzucam w nerwach ciuchami, ubieram sie zamknieta w lazience ciskajac sie pasem wyszczuplajacym.. Mam tego dosyc! Ciagle jestem niemiła, niesympatyczna, naburmuszona, maz mysli, ze cos zawinil a ja jestem zla na siebie.. Chce to zmienić! Zaczynam od teraz, nawet nie od jutra! TERAZ! :)

Wiem co czujesz, tez próbowałam się odchudzac przez wiele lat, w ostatnim czasie biorę leki i dzięki temu jeszcze bardziej przytyłam, tak jak Ty zawsze odchudzałam się do 15, 16 stej a później na noc napychałam się, od 2 miesięcy zmieniłam to , po prostu jem do syta ale dietetyczne dania, białkowe, mniej węgli i tłuszczu, schudłam juz jakies 2,5 kg, wiem że to mało, ale jak dotąd ciągle tylko tyłam. W końcu wkurzyłam się na siebie ze odkładam i odkładam no i w końcu zebrałam się w sobie i jakoś wytrzymałam juz 2 miesiące, moze po prostu musisz dojrzec do tej decyzji? mi to zajęło baardzo długo...

Bosko, ze istnieja tacy ludzie jak ja :) Widze, ze moge liczyc na czyjes wsparcie moze i komuś pomoc.. Widze jak ucieka mi zycie, jakbym zliczyla ile wydałam juz na rozne kremy cuda ksiazki tabletki zrobiłabym sobie liposukcje calego ciała..ale to nie istotne zaczynam od teraz, może okreś świat mi jakoś pomogł. Chodze po sklepach i widzę piekne ubrania, ktore mi uciekaja kiedys juz takich nie ubiorę, nie pojde na fajna imprezę, teraz mozemy jeszcze zyc jak studenci, mozemy sie nawet upic do nieprzytomnosci ale ja unikam imprez, unikam wyjsc nie mam się w co ubrać, jako małolata marzyłam o tym, zeby miec swoje pieniadze moc sobie cos fajnego kupić, teraz kiedy mogę.. to dalej nie mogę bo zle sie czuję w fajnych rzeczach, najgorsze, ze tuniki wychodzą z mody legginsy też, teraz juz zupelnie bede wyglądać jak wór jak czegoś z sobą nie zrobię. Dzisiaj kupiłam ostatnie wyszczuplajace legginsy!!!!!! koniec!!!!! Do wakacji musze zdziałać cuda!

Kiedyś żyłam od daty do daty, planowałam, ze schudne na czyjeś wesele, na imprezy rodzinne itd. nigdy mi sie nie udało, teraz musi, bo widze jak oddalam się od meza, unikam seksu, on jest smutny bo widze jak bardzo mnie kocha, mimo wszystko probuje pomoc ale ma coraz mniej siły! Nie moge go stracić!

bardzo nisko siebie oceniasz... jaką masz wage ? 100 kg ?? Musisz odnaleźć w sobie atuty, np ładny duży biust, albo ładne oczy, cokolwiek, ja teraz tego się uczę, wiem że nie jestem brzydka, staram się myśleć pozytywnie, to pomaga...

otaczam sie chudymi kolezankami, ktorym zazdroszczę! w czerwcu jade na zakupy wlasnie z nimi, do tego czasu moze mega cudow nie zdzialam, ale schudne tyle, zeby roznica byla!!!

mam 170 waze 75 kg, kiedys wazylam 57...tryb zycia sie zmienil, tarczyca narozrabiala..slaby metabolizm a u Ciebie jak z wagą?

mysle w czym szukac motywacji?

Jestem drobnej budowy 160 cm warzyłam prawie 60 kg, teraz 55,5 kg Tak w zasadzie to pomógł mi mój topik który założyłam na dziale fitness: "Jepiech chodzić na siłownie...." Jeśli masz ochote to poczytaj Mobilizuje mnie także cotygodniowe mierzenie, mierzę się co czwartek, poza tym jak się najem warzyw i piersi z kurczaka to jestem pełna przez minimum 3 h i nie myśle o jedzeniu...uważam że odchudzanie zaczyna się w głowie, najpierw musisz poukładac swoje życie, bądz dla męża dobra, nie przejmuj się tak wagą, jedz zdrowo, życzliwość dla innych, dobre samopoczucie z tego tytułu także mocno mnie zmobilizowało, chce mi się odchudzac nie tylko dla siebie ale i dla męża, poproś swojego aby ci pomagałw sensie dopingu, pochawał, to naprawdę działa, na serio to siedzi w głowie !

Lepiej chodzić na siłownię częściej a krócej czy czy rzadziej a dłużej?

widać, że nie macie większych problemów i oby tak dalej laska niszczy sobie życie i żyje przyszłością, bo waży 75 kg :O

boje sie, ze jak kolejny raz powiem mu o diecie wysmieje mnie... od pol roku nic nie wspominam o dietach.. :( zle mi bardzo z tym jest coraz gorzej ze mna psychicznie, o niczym innym nie mysle :/

niestety nic z tym nie zrobie bo to siedzie we mnie dopoki tego nie poukladam to mnie zniszczy doszczetnie to juz choroba o niczym innym nie mysle.. mam problemy rozne zyciowe jak kazdy ale mysle o nich na rowni z moim problemem..

gdzies kiedys sie pogubilam w tym wszystkim i jest mi z tym bardzo zle.. muszo cos z tym zrobic..

miałam to samo, codziennie mówiłam swojemu po 20 razy ze jestem gruba itp... Jesli nie mozesz sobie sama poradzić to nie wiem idz do psychologa, albo czytaj inne topiki mozesz znajdziesz coś co cię popchnie.,..

motywuja mnie zdjecia.. ale nie chce ich ogladac przy nim.. w pracy za bardzo nie moge takze musze poszukac codziennie 10 min. znalazłam fajnego bloga jejku mam problemy jak 15 latka, ale lepiej teraz tak robic niz jak bede miala 40 lat...

lece spac od rana zadziałam :) dam znac..

I jak tam autorko? Trzymasz sie? Ja ci powiem ze mnie zmotywowal na TLC program 'Duzo do stracenia' codziennie o 20:00. Naprawde polecam. Nigdy dupska nie moglam ruszyc do cwiczen,a teraz jestem aktywna.

Autorko, ja wierzę w Ciebie, jak się uprzesz to schudniesz i będziesz miała piękne życie :) Tylko nie narzekaj na siebie przy mężu, bo on pewnie nie widzi problemu a Ty tak :) Ja mam 171cm i ważyłam 78kg, schudłam na 57. Ale te moje narzekanie na siebie zostało we mnie i też powstrzymuję się, żeby nie truć głowy mojemu M. :P Uwierz w siebie i do dzieła.

Jestem jestem, zyję! tylko dopadło mnie mega choróbsko 2 dni temu... ale sie trzymam dzielnie. Wykąpałam się, umyłam głowę, podmalowałam oko, wtarłam balsamy, wiecej nie dam rady bo ledwo widze na oczy. Kładę się na razie wzielam antybiotyk, muszę dojsc do siebie ale gderać nie będę! Juz nie :) za duzo tego było, on jest naprawde mega cierpliwy.. Po swietach idę na basen 3x w tyg. Codziennie na długie spacery, do tego masaż gąbką szorstką, opalę sie trochę. Musze dac rade :) Chetnie powspieram kogos :) zaglądajcie :)