Jestem niezadowolona ze swojego życia-ciężko mi znaleźć choć 1 pozytywny akcent

Wiem, że wiele z tego wszystkiego "zawdzięczam" samej sobie, ale nie sprawia to bynajmniej, że czuję się choć trochę lepiej - wręcz przeciwnie, nie da się przecież wyciągnąć samej siebie za uszy z bagna, w którym się znajduje. Gdyby komuś chciało się poczytać moje smęty, na poczekaniu mogę wymyślić: 1. Od 3 lat studiuję kierunek, do którego nie czuję powołania i nawet wobec zbliżającej się sesji nie mogę zmotywować się do nauki. Nie chciałabym też zmarnować tych lat, a nawet jeśli bym się zdecydowała, to nie mam czegoś, w imię czego warto by to zrobić - nie potrafię znaleźć sensownej alternatywy, nie wiem w czym jestem dobra, nie mam na siebie pomysłu. 2. Rozstałam się z facetem i choć wiem, że pewnie bezstronny obserwator powiedziałby, że to dobra decyzja, to ciągle za nim tęsknie i obwiniam się za to rozstanie. Gdy próbuję zapoznać kogoś nowego, ciągle trafiam na popaprańców, zboczeńców, zajętych, wtórnych mężczyzn. 3. Odnosząc się do punktu 2, z drugiej strony mam świadomość, że zaprzepaściłam co najmniej dwie lub trzy szanse na ciekawe znajomości, których teraz nie sposób chyba już odratować. 4. Mam kijowe stosunki z rodzicami, nie potrafię z nimi szczerze porozmawiać, mało wiedzą o moim życiu, uważają, że ciągle jestem zbyt mało dobra, nmądra, wdzięczna... 5. ...a jednocześnie pozostaję w dużej mierze na ich utrzymaniu. 6. Nie podobam się sobie, nie potrafię zapuścić włosów ani schudnąć, mam problemy z zaburzeniami odżywiania, z nerwów rozdrapuję sobie cerę. Nie chce mi się fajnie ubierać, bo czekam, aż schudnę te parę kilo... Co oczywiście nie następuje. 7. Nie mam hobby, które by mnie pochłaniało, a to, co sprawiało mi jaką-taką radość, już mnie nie rajcuje. 8. Wykrusza mi się grono znajomych, wszyscy albo są sparowani, albo zaczynają wychodzić za mąż/żenić się, rozjeżdżają się po kraju. Z przyjaciółmi rozmawiam głównie o ich problemach. O swoich nie potrafię. 9. Nie mam planów na wakacje :O Dalej wypisywać mi się nie chce, bo sama się zanudzam

albo nie - jest jeszcze 10! 10. Jestem straszliwą bałaganiarą i nie potrafię ogarnąc swojego syfy, posprzątam iza 3 dni znowu jest burdel :O

skoczylbym

ALKOHOL to jedyny partner dla ciebie

przegrałaś życie, no trudno

"Nie chce mi się fajnie ubierać, bo czekam, aż schudnę te parę kilo... Co oczywiście nie następuje". Wbrew pozorom wiele z nas tak postępuje :-O

skoro piszecie dziewczynie takie rzeczy:O

Ja pierdole .. Chcialabym miec takie problemy jak Ty !

Napisalas, co cie boli i co sie tobie nie podoba w swoim zyciu.No dobra!Ale teraz sprobuj znalezc to co masz najlepszego.Zrob sobie taka afirmacje!I jak znajdziesz juz choc jeden pozytyw, jakas ceche , z ktorej jestes zadowolona, mozesz sie nia pochwalic, to na niej odbuduj reszte!

Napij sie, walnij w żyłe kode Żyj kolorowo

kiedy stało się w kolejkach po 3-4 godziny, nie było czasu zmarnować swój czas a uczło się żeby poznać, nawet w kolejce po masło

Pozytywnym akcentem jest na pewno to,ze mimo iz studiujesz niezbyt interesujacy Cie kierunek,bedziesz miala wyksztalcenie wyzsze..masz jeszcze troche czasu aby odkryc co chcesz robic i po studiach naprawde nie musisz pracowac w zawodzie-zreszta jak wieeele osob:).A ten papierek jednak jest wazny-juz na starcie mozesz ubiegac sie o prace na lepszym stanowisku(nawet jesli nie w Twoim zawodzie) niz osoba chocby ze srednim wyksztalceniem. Ja z roznych wzgledow nigdy nie studiowalam i nawet nie wiesz ,jak zaluje....ehh szkoda gadac:). Ja tez niestety nie mam jakies pasji,ktora calkowicie by mnie pochlaniala choc bardzo bym tego chciala:)ale ciagle wierze w to ,ze jeszcze cos takiego odkryje.Moj kolega w wieku 35 lat zaczal interesowac sie fotografia( zaczelo sie od tego ,ze urodzilo mu sie dziecko i robil mu duzo zdjec) a teraz to jest cos,co kocha nad zycie-duzo by pisac co juz mu sie udalo dzieki temu:). Wiec przyjdzie kolej na pewno i na nas. I mysle ,ze tak naprawde jestes w takim dolku przez rozstanie ze swoim chlopakiem.. i przez to wszystko wydaje Cie sie gorsze niz jest w rzeczywistosci.Ale kazdy niestety przez cos takiego przechodzil i najlepszym lekarstwem jest tu czas.Albo nowa milosc;).A jak sobie z tym juz poradzisz to mysle,ze bedzie chec na sprzatanie i cala reszta tez sie pouklada:) Trzymaj sie i powodzenia Ci zycze!!

spoko, ja mam podobnie ;) brak znajomych ma swoje plusy, nikt mi nie zawraca doopy, kiedy chcę mieć spokój ;)

Tak sie dalej oszukuj że brak znajomych ma JAKIEKOLWIEK PLUSY :o

No a nie? Jasne, ze więcej jest wad, ale zalety też są, jestem samotnikiem z natury więc trochę łatwiej to znoszę niż osoba towarzyska, chociaż człowiek zawsze lgnie do innych niezależnie od usposobienia, jedynie bardziej lgnie lub mniej.