Z innej półki: ASPERGER

Witam, mam zespół Aspergera, tak jak to jest opisane tutaj: http://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B3%C5%82_Aspergera Mam bardzo podobne zachowanie. Praktycznie nie umiem nawiązywać z ludźmi relacji (bo prawie nie mam emocji i uczuć, poza najprostszymi). Gdy jestem między ludźmi, a oni rozmawiają, ja nie nadążam za ich żartami. Najbardziej nie umiem się odnaleźć w rozmowach o miłości czy związkach. Nie rozumiem komedii romantycznych czy filmów obyczajowych. Do tego nie jestem dobry w rozmowie na luźne tematy, bo za długo myślę. Nie łapię dowcipów szybko. To wszystko jest straszne! Zawsze byłem z tego powodu pogardzany i wyszydzany. Teraz poszedłem na studia (ścisły kierunek) - radzę sobie świetnie, praktycznie bez wysiłku, więc NIE JESTEM NIEDOROZWINIĘTY! Nawet wśród ścisłych umysłów nie mogę się zadomowić i nawiązać przyjaźni, bo jestem dziwniejszy niż wszyscy oni (którzy nawiasem mówiąc też są ogólnie uważani za geeków, czyli dziwaków). Smutne jest to, że strasznie zrażam ludzi do siebie. Obecnie robię wiele by nadać pozór normalności - ubieram się ładnie, staram się mówić podobnym językiem jak zdrowi ludzie. Jednak tak po prawdzie, to idzie mi to ostatnie trudno. Chciałbym,żeby ktoś zrozumiał mnie i to jak ja myślę (w z sensie jak wygląda mój proces myślowy). A wygląda tak: myślę obrazami, wyobrażam sobie zawsze kształty i to jak one się zmieniają, "relacje" pomiędzy ich częściami pomagają wysnuwać wnioski o czymś i nie chodzi tu o problemy z nauk ścisłych, ale też o normalne życie. Do tego mam synestezję, dotykam barw, smakuję dźwięki, a w głowie widzę ich kolory. Głoski, litery mają też wrażenia dotykowe, jedne są chropowate, a drugie nie. Kiedy próbuję coś zapamiętywać to najlepiej mi idzie poprzez ruch. Ruchy ciała w danej sytuacji pozwalają mi zapamiętywać ją. Czasem nie mogę się nauczyć wzoru nazw inaczej niż przez ruch. Myślę często budując skomplikowane analogie w umyśle. Wielopiętrowe porównania, a nawet analogię między różnymi analogiami. Nie potrafię ich wyrazić dokładniej w słowach, więc mówię dziwnie, zawile i długo! Nie umiem się często skupić na czyjejś wypowiedzi, bo bardzo pochłania mnie barwa głosu, ton, wysokość, to wszystko oczywiście generuje długi ciąg porównań w głowie, różnic i podobieństw z innymi przypadkami. Jak mogę się np. skupić na rozmowie na randce (sytuacja faktyczna), jak zagapiłem się w niebieskie oczy tak bardzo, że zacząłem w głowie myśleć tylko o błękicie, stawać się błękitem, zanurzać się w niego, zmieniać jego odcienie jak się zmienia wysokość dźwięków w muzyce i dlatego bardzo powoli myślałem, wypadło tak jakbym nie był rozmowny wcale lub nie miał nic do powiedzenia. Inna sytuacja: uczyłem się francuskiego. W podręczniku był fragment wiersza (mój nick) w oryginale. Brzmienie sprawiało mi tyle przyjemności, że mówiłem go ciągle w głowie, a po zajęciach w samotności recytowałem go przez wiele miesięcy po 2,3 razy dziennie. Kiedy rozwiązuje zagadnienia ścisłe, to też w myśli dotykam obiektów i je przetwarzam. Słowa są mi w ogóle nie potrzebne. Ja myślę rzeczami, dotykiem, wzrokiem i dźwiękiem, ale nie słowami!!! Jeszcze inna: mam ochotę zamknąć oczy, cały myśleć o jakiejś rzeczy, wyobrażać sobie, że ją dotykam, przenikam i smakuję oraz tworzę na nowo, zmieniam jej kształt w myśli (dokonuję wariacji na temat). Nikt nie chce mnie słuchać, ja z nikim nie mogę się tym podzielić i jestem permanentnie nierozumiany. Nie mam znajomych, muszę się ciągle pilnować, by mi się takie coś nie wypsnęło! Jestem najprawdopodobniej społecznie upośledzony i martwię się, że w wyniku tego w przyszłości nie będę miał awansów w pracy itp. A przede wszystkim zostanę samotny do końca życia i nikt zdrowy mnie nie pokocha.

nie jestem gejem, daruj sobie

Sauron100 też ma zespół Aspergera, a zobacz jaki jest znany http://www.youtube.com/watch?v=qni-zPVqvqk

faith glory hope :O

Jeśli chcesz gadać na takie tematy, to raczej nie na kafeterii. Znajdź sobie jakieś bardziej porządne, specjalistyczne forum.