Zakochałam się beznadziejnie...

Jakiś czas temu rozstałam się po 2,5 roku z chłopakiem. Sama byłam zaskoczona, że nie jest mi jakoś źle, smutno. Było, ale tylko przez krótki czas. Pojechałam na zjazd na uczelnię... i bach. Zobaczyłam jego, kolegę z grupy. Zawsze mi się podobał, chłopak 100% w moim typie, nawet dziwnie się czułam wobec mojego faceta, teraz już ex, że ktoś inny może tak na mnie działać. Poczułam się jak nastolatka, uśmiech na twarzy, motyle w brzuchu, szybsze bicie serca... Myślałam, żeby się jakoś zakręcić przy nim, w końcu mieliśmy zawsze w miarę poprawne relacje, choć gadaliśmy głównie o sprawach studiów. To są studia zaoczne, więc ciężko zintegrować grupę spotykając się 2 razy w miesiącu. On zawsze patrzył na mnie jakoś tak inaczej, oczy mu błyszczały, żartowaliśmy i w ogóle było fajnie. Na mojego ówczesnego faceta patrzył niemalże z nienawiścią w oczach mierząc go z góry do dołu. Pomyślałam, że może mu się podobam? A tu wczoraj koleżanka mi powiedziała, że kiedyś słyszała, jak on rozmawia przez telefon i wyglądało to tak, jakby rozmawiał z dziewczyną. To głupie, ale czuję się rozbita. Jakbym miała nie wiem jak złamane serce...