chcialabym pogadac

nie wiem po co żyje..? ;(

Upiles sie ?

dlaczego tak myslisz? jak juz to upilAS ;)

żeby żyć?

autorko życie jest piękne:) proszę na poprawę humoru:) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :):):):):):):):):):):):):):):):)

Żyjesz jeszcze?

Kontrabasik, dziękuję za to pocieszenie :) Ostatnio mam jakiegoś doła. Momentami mam silną ochotę iść do jakiegoś dużego lasu, zaszyć się w jego środku i tam umrzeć (zostać aż do śmierci). Chciałam się tu pozwierzać, a pisze urywkami, bo mam problem z otworzeniem się- boję się krytyki itp...

przyjedź do mnie pogadamy przy piwku i ognisku sami mili ludzie:) nie załamuj się jesteś cudownym człowiekiem:) :) :) :) tylko niepotrzebnie masz głupie myśli weź je wyrzuc z siebie gdzieś daleko :)

pisz nie przejmuj się

nikt pewnie mnie nie zrozumie -> po pierwsze zaczernij sobie nick ;)

Już kiedyś przymierzałam się do tej śmierci głodowej. W tym celu uciekłam z domu. Byłam wtedy w odludnym miejscu i koniec końców miałam przeczucie, że na świat nie powrócę faktycznie- (tzn. miałam jeszcze żyletkę nad żyłami) i dotarło do mnie, że życie mimo wszystko jest pięknie, momentalnie wyszłam z depresji. Ale to nic, bo po tygodniu (po tym zdarzeniu znów miałam depresję). A teraz też mam ochotę skończyć ze sobą. Pochodzę z chorego domu, gdzie byłam zaniedbywana emocjonalnie. Dzięki mojej rodzinie rozpoczęłam życie jako osoba skrajnie nieśmiała i skrajnie skryta. Przez to wszyscy rówieśnicy mnie odrzucali. Byłam z tym sama. W domu "matka" jedynie umiała mnie nienawidzieć, bagatelizować moje problemy, zabraniać mi płakać itp. Odrzucali mnie we wielu miejscach: na podwórku, początkowo w szkole podstawowej (potem się odnalazłam mniej więcej), w sanatorium, na koloniach... Nie zrobiłam nigdy nic złego tym ludziom.

poprostu na złych ludzi trafiłas:o ale to nie znaczy by się poddawać:):)

W LO to już w ogóle był koszmar, teraz na stuidach też nie było zbyt fajnie. Ludzie traktują mnie jakbym była kołem zapasowym (tak się czuję), jest mi z tego powodu przykro i irytuje mnie to, ale ja nie uzewnętrzniam tych odczuć w ich obecności ani trochę. Nie potrafię się wiązać z ludźmi, jestem nieśmiała i mam osobowość unikającą. W związku też nigdy nie byłam. A rodzinę mam ścierwowatą. Reasumując: odczuwam w samotności głód ciepła ludzkiego. I mam jeszcze drugi problem równorzędny (też mnie dobija). Chyba zawalę ten ostatni rok studiów, nie napisałam pracy... Nie wierzę w siebie.

kontrabasik :-D :-D bardzo lubię twoja xywkę tak dobrałaś do siebie fajne to:-D :-D

ja porzuciłem studia na 2 roku bo nie potrafię się z nikim dogadać wszystkim się stresując, mam gównianą prace, jestem robalem i wszyscy maja mnie za czubka, mam fobie społeczną, jestem chorobliwie nieśmiały i małomówny nie mam przyjaciół, znajomych, nigdzie nie wychodzę, całe życie przelatuje mi między palcami, wstydzę się i brzydzę własnej osoby, nie potrafię normalnie funkcjonować i mam dosyć tego gówna:O jak widzisz nie jesteś sama, zawsze znajda się więksi przegrańcy

czy więksi to nie wiem, bo ja np nie mam pracy... ;)

ale dziękuję Wam, że mogłam się wygadać- czuję się troszkę lepiej przez to.

(...) "Wyzwoleń ten tylko doczeka się dnia Kto własną wolą wyzwolony !" głowa do góry i więcej wiary w siebie a nie ominie Cię wiatr który przegoni wszystkie nad Tobą ciemne skłębione zasłony

skończysz studia to może coś w życiu osiągniesz ja nie mam już żadnych perspektyw i szans na normalność :O

ja się dzisiaj zastanawiałam nad psychologiem dla mnie, może Ty też wybierz się, a nie pisz, że przegrałeś zycie i nie czeka Cię normalność.

anal- ksywka jest od instrumentu na którym gram:) autorko- więcej wiary w siebie weź się w garść i będzie ok:)

nad wizytą u psychologa zastanawiam się od 3 lat, niestety bałbym się tam iść, kilka razy pisałem z psychologami on-line ale to raczej niewielka pomoc nie potrafię się normalnie zachować wśród ludzi, boje się tłumu nie nauczyłem się tego w odpowiednim czasie a teraz jest już za późno na poprawę:O

czuje się jak bym był niedorozwinięty i tak pewnie jest

czuje się jak bym był niedorozwinięty i tak pewnie jest rozumiem to. też tak o sobie czasami myślę.

chciała byś pogadać przez gg?

gg tu nie podam, zresztą nawet nie mam założonego póki co, ale możesz napisać na maila: chce_nowego_zycia@gazeta.pl pozdrawiam i czekam na odezwę :)