jak to przeżyć

jest mi bardzo ciężko. opowiem w skrócie moją historię, jestem z chłopakiem już od roku,ja jestem wykształcona a on ma podstawowkę, od pierweszego wejrzenia zakochalismy się w sobie. jest ode mnie starszy o 6 lat i ma dziecko. i tak opiekuje się dzieckime, nim, gotuje,sprzątam itd. na samym początku pomogłam mu finansowo i wogóle pomagam mu we wszystkim. on kiedys mnie okłamywal itd.ale obiecal ze juz tak nie bedzie. nie mam nic przeciwko jak spotyka sie z kolegami, ale teraz co sie stało to juz mnie przerosło. znow mnie dzis oklamał bo twierdził ze nie wie jaka bedzie moja reakcja, potem mowi bym została w domu a on na chwile jedzie do kolegi (nie chciał bym jechała z nim, tak sie bronił ze pokłocilismy sie bo nie chciał powiedziec czemu nie moge jechac), i pojechał niby na chwile,potem z tej chwili zrobiła sie godzina. dzwonie a okazało sie ze oni i jakas kolezanka są nad jeziorkiem. zrobiło mi sie przykro, bo taka ładna pogoda i tez chciałam sie poopalac i pojechac nad jeziorkiem i powiedziałam do niego ze jak woli towarzystwo innych dziewczyn to niech mi powie, a on ze nie okłamał mnie,powiedział prawde a ja sie czepiam, ale jak mam sie nie czepiac jak to miał byc moment i tez chciałam sie poopalac. to tylko jedna z rzeczy które musialam przezyc, były o wiele straszniejsze inne. ale ja juz nie wytrzymuje,kocham go bardzo ale juz nie moge,płacze. jak to przeżyć

dodam ze zawsze wszystko to moja wina, wedlug niego i według niego kłamstwo to nic

o do tej pory nie wrócił,siedzi sobie z e swoim kochanymkolegą i jakąs lalą.

dlaczego wy faceci nie docenii swoich kobiet które robią wszystko aby bylo dobrze

czy ktoś mi cos napisze

mnie to by przy takim tylko trzymalo to, ze moge dziecko wesprzec. PRzeciez Ty chyba w tym zwiazku robisz za dawce a on tylko bierze...:o