powiedziałam matce, ze "nie da się siedzieć w tym domu"

zrobila znowu awanturę z niczego, krzyk i wielki zamęt. Wkurwiłam się słuchając tego i powiedziałam że nie da się siedzieć w tym domu. A ona 'a myślisz, że mi się chce siedzieć w tym domu" i jakieś bełkoty że musi itp. a ja sobie pomyślałam, że mogłaby coś z tym zrobić bo mi od 18 lat nie chcę się siedzieć w domu, w tym patologicznym domu. Kłoci się z ojcem ciągle i wyżywa sie na rodzeństwie, na mnie też, trzaska drzwiami, narzeka i strzela fochy. Pewnie ma pretensje do swojego losu, ale gdyby chciala to by to zmieniła! ale ona nie umie walczyc o swoje, potrafi tylko biadolić. Mogla się rozwiesc z ojcem, czy to takie trudne?:O wiem, ze są dalej niż blizej siebie. Nienawidzę ich, że stworzyli mi taki dom w którym od dawna nie mam ochoty przebywać. ten dom po prostu mnie niszczy od środka. Chciałam się wygadać, bo nie mam do kogo :(

poka tzytze :)

up

nie podoba sie w TYM domu to swtorz swoj wlasny ten idealny - wyprowadź sie jak nie pasuje.

juz niedługo:) nigdy nie stworzę takiego domu w jakim się wychowałam... i tak juz mam spapraną osobowość

Zobaczymy jaki ty stworzysz, czytając ciebie, to dopiero będzie patologia. Matka tyle lat was karmi, opiera, a wy pewnie nic jej nie pomożecie .Czemu ona ma takie nerwy? Bo nic nie jest tak, jakby chciała. Ojciec swoje, wy swoje, a ona sama. Ile tak można? Pomóż mamie, bądź milsza, a nie wymagania, albo wypad na swoje i swoją patologię twórz.

juz niedlugo? teraz juz wypieprzaj

prace:) wyprowadzisz sie i stworzysz swoj wlasny dobry cieply domek:) wspolczuje slonce bo wiem co czujesz ale nie zalamuj sie

wychowanie dziecka to jest obowiązek rodzica, wiec nie pieprz :) jak się chce miec dziecko to trzeba mu zapewnić dobrą atmosferę rodzinną. A kto powiedział, że nie pomagam? Jasne, że pomagam w sprzątaniu, gotowaniu, pilnuję rodzeństwa, pielę w ogródku, zmywam.

i kto wam uwierzy w te bzdury podszywki?:D

tymi odpowiedziami, te idiotki pokazują tylko, że wywodzą się niemoralnego narodu. To jest typowa polskość. Jest szansa, że los je ukara za brak człowieczeństwa;) Trzymaj się!

pewnie większość z was nie ma takiego problemu..codzienne kłotnie przez tyle lat, potrafią trochę namieszać w osobowości. Człowiek staje się zamknięty w sobie, osamotniony, smutny, często brakuje chęci do zycia. Albo tez ucieka, czesto ufając niewłasciwym osobom..

najbardziej mi szkoda najmlodszego brata, bo matka sie robi coraz gorsza, boje sie o jego przyszlosc...gotowa bylabym go zabrać do siebie i go wychowywac.

wsploczuje cie bo wiem co czujesz przytul sie :)

jak to jest w toksycznym domu i wiem, że pieniądze tego nie wynagrodzą. W Polsce ciężko jest zarobić na to żeby samemu się utrzymać i opłacić na jako takim poziomie koszty zamieszkania poza domem rodzinnym, zwłaszcza kiedy jest się młodą osobą. Trzeba imać się najbardziej niewdzięcznych prac i na przyjemności praktycznie nic nie zostaje. No cóż - wybór należy do Ciebie.