Nieopanowany apetyt

Czesc. Mam problem i moze ktos z was bedzie wiedzial co mi poradzic. Niedawno przechodzilam przez stany depresyjne, rzucil mnie chlopak, posypalo sie w pracy i slabo to wszystko znosilam. Staralam sie poprawic sobie humor i jadlam - to ciasto, to batonik, to kanapka, to hamburger. Ale doszlam do momentu, gdzie problemy ucichly i mam nawet dobre samopoczucie. Ale mam nieopanowane laknienie. Szczegolnie jak wracam wieczorem po pracy do domu. Zawsze wtedy robie sobie ogromna kolacje i co najgorsze, nie moge tego opanowac. Wydaje mi sie, ze moment jedzenia to najcudowniejszy moment dnia. I tak przez caly dzien moge jesc salate z mozarella, jogurt a nadrabiam wieczorem. Jak moge pozbyc sie takiego ogromnego napadu laknienia? Tydzien temu kupilam ciasto i cale je zjadlam lyzeczka... Przeraza mnie to, bo juz czuje, ze przytylam i ze zoladek mi sie buntuje. Czy sa na to jakies leki albo sposoby? Pomozcie!!

wydaje mi się, że się zaprogramowałaś na to, że jedzenie to rodzaj nagrody, zwłaszcza, że jak mówisz, wcześniej jadłaś żeby sobie poprawić humor. Jeśli silna wola nie pomoże, to może pogadaj z psychologiem jakimś.

Jak masz apetyt na słodycze , to łykaj chrom w tabl.Wieczorem chrup marchewkę jak masz napad głodu, albo łuskaj słonecznik

kajka, po co sie wypowiadasz jak nie masz pojecia o problemie?:O

Bardzo mozliwe, ze tak wlasnie jest... Tylko jak sobie z tym poradzic? Czuje sie bezradna

spokojnie, to sie leczy :-P

o chromie kiedys slyszalam.

Jeśli czujesz się bezradna to idź do psychologa, serio. To nie jest żaden powód do wstydu. To zaburzenie odżywiania jak anoreksja, czy bulimia.

Szczerze to jak tak strasznie sie najem to wymiotuje... :( Nikomu sie do tego nigdy nie przyznalam. Ostatnio zdarza mi sie to czesciej... A do psychologow chodzilam roznych na roznych etapach zycia, nawet dosc niedawno tez, po tym jak chlopak mnie zostawil. Tylko teraz jakos strasznie mi sie posypalo

Jak wymiotujesz, to nie jest dobrze. Z twojego posu wnioskuję, że z tych psychologów żaden ci nie pomógł jakoś szczególnie?

no, raczej mi nie pomogli do konca... Chociaz czuje sie lepiej

Bo widzisz, może nie nawiązaliście dobrego kontaktu i tym samym nie doszliście do sedna twoich problemów. To długotrwały proces i wymaga jednak zaufania. Może po prostu twoje problemy zostały na krótki czas zamiecione pod dywan i później dały znać o sobie. Także sugeruję solidną psychoterapię z dobrym psychologiem. No i są jeszcze leki, które mogłyby pomóc ale musi je przypisać psychiatra.