Trauma po narodzinach dziecka

Bardzo chciałam mieć dwójkę dzieci , jednak tak mnie wymaltretowali w szpitalu, najpierw oxytocyna, potem i tak c.ces, potem zakażenie wewnatrzszpitalne -leżałam nietomna z gorączką, krwiak wokół rany i na dodatek rozlazła się w domu. Teraz boję się, że już nigdy nie będę chciała dziecka, bo jak pomyślę o tym to już mnie pot zalewa ze strachu. Czy któraś też tak miała???

ja tak miałam :) przezycia podobne,wywolywanie przez 3 dni,na koncu i tak cesarka , depresja poporodowa i przez rok zarzekanie sie,ze juz nigdy wiecej....ale niebawem zaczynamy starania o drugie, takze glowa do gory,to minie ;)

nie boisz się, że to się powtórzy???

Ja tak miałam, poród był po prostu straszny i nigdy tej traumy nie zapomnę :o ALE :) teraz po pół roku dziecko jest takie kochane że już zaczynam wszystko zapominać i oczywiście wiem jak było ale jednak przeważają myśli o tym jak jest teraz i że dziecko jest na cały czas a poród to tylko krótka chwila w porównaniu z tym co jest później :) Też sie zapierałam że nigdy w życiu a teraz juz nie jestem taka pewna, a nawet jestem pewna że jednak będę miała jeszcze dzieci :)

jestem juz bardziej doswiadczona-wiem,co mnie czeka,wiem, jak zachowuje sie noworodek,jak ulatwic sobie zycie przy niektorych czynnosciach. wtedy wszystko bylo dla mnie nowe,nie mialam wczesniej stycznosci z malymi dziecmi i bylam przerazona :) teraz wiem,ze to mija,z miesiaca na miesiac bylo juz tylko lepiej, teraz corka ma 2 latka i jest najkochanszym dzieckiem pod sloncem :)

no właśnie ja też cieszę się , że dziecko wyszło z tego bez szwanku, bo było już gorąco ale to był najpiękniejszy a zarazem najgorszy czas w moim życiu

tez teraz wspominam go milo mimo,ze wtedy nawet nie bylo mi do smiechu :) ale to bylo tak magiczny czas....tymbardziej ze wiem,ze nie powtorzy sie juz to samo,kazde dziecko jest inne,nawet sie teraz ciesze,ze tak dala mi w kosc,mam co wspominac :)

moja mała jest super, mam tylko żal do lekarzy i szpitala, że tak to wszystko wyszło, bo to nie tylko ja miałam pecha, wiem, że często się zdarzają takie rzeczy. W ogóle ciężko znaleźć dobrego gina, i środowisko położnicze jest jakieś ciężkie do współpracy.

niestety masz racje.....czasem wydaje sie,ze kazda kobiete traktuja "Tasmowo", niczym za przeproszeniem zwierzeta u weterynarza, zero ludzkiego podejscia. ja akurat trafilam na super lekarzy i super szpital,ale polozne byly wredne, milo wspominam tylko pielegniarki z oddzialu noworodkowego, zlote kobiety, z cieplym sercem.....jednak nie wiem,dlaczego polozne bywaja takie wredne?