być razem ... czy osobno???

Witam, Potrzebuję rady i zdroworozsądkowego podejścia bo ja już tego nie potrafię :/ Powiem tak ... zostałam zdradzona przez mojego faceta w bardzo perfidny sposób i mimo upływu czasu nie potrafię normalnie funkcjonować - my nie potrafimy. Było tak ... chodziliśmy ze sobą baardzo długo bo blisko 16 lat zanim się pobraliśmy, ślub był wynikiem ciąży (zresztą zawsze tak chciałam). I w ten dla nas podobno najpiękniejszy okres życia, który miał tylko przypieczętować naszą miłość zdarzyło się to ... :/ Staraliśmy się o dziecko i w listopadzie zaszłam w ciąże natomiast on w styczniu mnie zdradził z dziewczyną o 10 lat młodszą od niego z dzieckiem 5 letnim - czyli miała pewnie z 15/16 lat jak zaszła w ciąże - co daje do myślenia. Ja dała bym sobie rękę obciąć za niego bo wiem jak mnie kocha i co zrobił dla mnie/nas abyśmy mogli żyć szczęśliwie, nie wspominając jaki zazdrośnik i pleciuga z niego (wszystko wypepla) i muszę dodać jest naprawdę dobrym człowiekiem. A tu niespodzianka!!! Poznałam prawdę dopiero 1,5 mies. po ślubie jak przypadkiem wzięłam jego komórę. Boshee co on wyprawiał jak płakał, błagał nawet skomlał żeby być z nami. Kocham go i powiedziałam, że postaram się wybaczyć ale to mnie przerosło byłam okropna i popychałam go do mniej - wiem. Ale w takiej chwili gdy wszystkie wspólne chwilę przelatują mi przed oczami i później myśli ... jak, gdzie, kiedy czyż za bardzo ufałam??? Także miał nowa kartę do telef. i telefon od niej aby mogli pisać czułam to, że tak jest i w dniu porodu pokłóciliśmy się bo ja czułam, że on z nią utrzymuje kontakt, a wciskał mi głupoty, pojechałam na cały dzień - musiał bo wariowałam uwolnić się od tych myśli. A on zapewniał, że udowodni mi jak mnie kocha będąc cały czas sam ... także ok 20 tej wróciłam do domu, jego nie było, dostałam bóle więc sama poszłam na porodówkę i pewnie gdyby nie mama nie było by go przy mnie gdy rodziłam. Wyrzuciłam go z domu - nie było go przez parę dni. W tym czasie teściowe pokazali mi gdzie mnie i dziecko mają w głębokim poważaniu ... A on był tak zmanipulowany, że nie chciało mi się nic :( ale zrobił wiele, żeby wrócić do nas i być mężem i ojcem. Niestety ja już tego wszystkiego nie doceniam co robi jak się stara - ja widzę tylko jedno ... dlatego też nie potrafimy ze sobą rozmawiać bo kończy się to na jednym - oczernianiu go i zazwyczaj milczymy później czasem i tydzień. A jak to facet on nic nie pamięta nie było to nic ważnego i takie tam, a mnie cholera bierze. Mimo upływu czasu bo wnet 2 lata minie - nie potrafimy stworzyć czy tez odbudować naszego związku - ja nie potrafię ... Nie śpimy wtuleni do siebie tak jak przed tym wszystkim, nie potrafię odwzajemniać jego czułości - wiem że jest z tego powodu strasznie smutny i zły na siebie ale ja chyba już nic nie czuje ... Wiem, że jak będzie dalej tak między nami to on kogoś sobie znajdzie - chciała bym potrafić ale nie potrafię. Kocham i nienawidzę. ehhh Nie wiem czy jest sens bycia razem bo męczymy się wzajemnie?

to kara za sypianie ze soba bez slubu, proste

dobrze cie rozumiem, my-idealistki życiowe, a tu taki zawód! próbowałam przez 2 lata, to było silniejsze ode mnie, ciągle mu to wypominałam, bo ciągle mi się to przypominało, odeszłam od niego, i dobrze, może nie jestem mega-szczesliwa, ale nie ma we mnie tej GORYCZY co wcześniej

JAK ON MA NA IMIE ANDRZEJ?

no moj tez podobny numer wywinal i ma na imie andrzej :D

tak qrwa... to wszyscy są andrzejami... to są huje.. hahaha