Popłakałam się widząc ich razem

Jestem żałosna :O Myślę, że to po prostu nagromadzone przez ten rok (może mniej, może więcej) emocje, których nigdy nie dopuściłam do głosu. Cały czas udaję sama przed sobą, że wszystko jest ok, a tymczasem prawda jest taka, że się w nim zakochałam ale nic z tego nie będzie z różnych przyczyn, ale najważniejsza to ta, że jest zajęty... Poznałam go kiedy jeszcze był wolny i się zaprzyjaźniliśmy. Teraz doszły uczucia z mojej strony, o których on oczywiście (z wiadomych względów) nigdy się nie dowie. Przed chwilą zobaczyłam ich zdjęcie (z nią i jego rodziną), wszyscy uśmiechnięci, obejmują się, szczęśliwi... Ona całkiem dobrze wyglądająca... mimo, że nie jestem poczwarą to w tym momencie moja samoocena spadła do -100... w końcu jest z nią a nie ze mną, prawda? No to wracam do udawania, że wszystko jest spoko. Musiałam się komuś wygadać - dzięki za przeczytanie. P.S. kto wieczorem ze mną pije?

hmm no jesli on jesz szczesliwy to raczej nie psuj im tego... skoro nie bylas znim w zwiazku to mysle ze to uczucie ci przejdzie..

To była wczesna jesień A może była późna Jesiennych deszczowych dni I tak przecież nikt nie rozróżnia Zamykam oczy i spuszczam głowę Gdy widzę Ciebie przypadkiem Gdy jestem w miejscach gdzie byliśmy razem Przystaję i płaczę ukradkiem Tak widziałam ją Jesiennym wieczorem pod Twym parasolem W niebieskiej sukience, nie trzeba mi więcej Tak widziałam ją Na Twoich kolanach siedziała do rana I w Twoich ramionach tak słodko wtulona I cóż mi pozostało z Twoich wielkich małych słów Jesiennych obietnic że nie znikniesz Nigdy z moich snów I ciągle próbuję zapomnieć o wszystkim Gdy palę Twe fotografie Gdy jestem w miejscach gdzie byliśmy razem Przystaję i płaczę ukradkiem Tak widziałam Cię I chciałam bez słowa Cię znów pocałować Lecz w Twoje ramiona wtuliła się ona Tak widziałam Was I zrozumiałam że miłość przegrała Zostały wspomnienia, nie będę nic zmieniać

http://www.youtube.com/watch?v=gJRF5HIhYVU :O Tylko czas pomoże

empatyczny, o tym samym pomyślałam

Dzięki... Może jak kogoś poznam. Ale póki co nie w głowie mi to

Żyję normalnie. Spotykam się ze znajomymi, chodzę na imprezy, do kina, na zakupy, na zajęcia językowe, czasami na siłownię. Jednym słowem cały czas mam jakieś zajęcie. Ale kiedy wracam do domu, tak jak teraz, to te myśli nie dają mi spokoju

Pamietam jak moj pierwszy chlopak zostawil mnie dla innej,.. gdy ich zobaczylam razem, masakra, tego nie da sie opisac... dopiero po dobrym roku mi przeszlo, gdy zakochalam sie na nowo.. (niestety z nim tez mi nie wyszlo i nadal go kocham, ale miesza z tym) a gdy juz mi przeszlo, to ona go zostawila dlaa innego.. mysle ze poczul sie tak samo jak ja

ciesz się, że nie powiedział Ci wprost "Nie pasujemy do siebie", wtedy dopiero by Twoja samoocena spadła do zera... Mnie tak powiedziała dziewczyna na ktorej mi zalezalo, nienawidze jej za to, ale jednoczesnie nie moge zapomniec...

Nie jestem księciem - sama już nie wiem co 'gorsze'. Może lepiej żebym usłyszała, że i tak nic by z tego nie było i żebym spadała. Ale najgorsze jest to, że on nalega abyśmy utrzymali kontakt, często do mnie pisze i prawi mi komplementy :O

nie martw sie ty tez znajdziesz faceta dla siebie, a im nie przeszkadzaj

nie wchodź więcej na żadnego profile! TAK JEST ZDROWIEJ! WCHODZĄC NIE WYLECZYSZ SIĘ!