mój mąż ma mi za złe,że nie karmie tylko piersią

j.w. właśnie usłyszałam,ze jestem próżna,samolubna, a on nie po to brał tacierzyński żebym ja karmiła butlą gówno go to obchodzi,że poród to było najgorsze wydarzenie w moim życiu mimo tego iż nasz synek jest przekochany, jak i to że od 8 dni nie mogę usiasc na tylku i najchetniej to robilabym wszystko na czworakach poczułam sie jak matka drugiej kategorii, jak worek na dziecko... w szpitalu przez 3 dni nie miałam w ogóle pokarmu, w 4 dobie lało sie ze mnie jak cholera ale mały ledwo co łapał te kamienie później znowu zanikło i teraz karmie go różnie nie wydaje mi sie zebym była przez to matka gorszej kategorii mam juz serdecznie dosyc wymagan z kazdej strony :O

czyżby pierwsze objawy depresji poporodowej? Hm.... żeby się zrozumieć z mężem trzeba po prostu rozmawiać.... pojawienie się dziecka to trudna sytuacja dla obojga parterow.. kazy ma własne oczekiwania i wymagania, musicie nauczyć się dogadywać...i porozumiewać.... Powodzenia!

mam nadzieje,że nie... ale oczekiwałam od niego wsparcia,a ma same wymagania :O

Musisz mu o tym mówić...że oczekujesz wsparcia.... musisz mówić o kazdej potrzebie.... no niestety mało który facet jest wystarczająco domyślny...

wiem, tyle ze on dorwal sie do dziecka ja mam je tylko "oporządzać" a on ma na gotowe poczułam sie troche jak jakis babol do rodzenia dzieci :O

poza tym nie uzalam sie nad soba, bo popekalam przy porodzie w srodku strasznie i do tego mnie nacinali ale robie wszytsko, bo nie znosze stagnacji tak jak wszystko robilam przez cala ciaze wiec wyrzucanie mi ze jestem egoistka było podle

roumiem,ze Twój maz ma pokaźny biust i sam tez karmi skoro Ciebie zmusza? współczuje :O

powiedz męzowi zeby sam sostawił dziecko do swojej piersi niech zobaczy jakie to wspaniałe uczucie kiedy np popekaja mu brodawki do krwi a dzieci ciągnie jak smok,powodzenia mu zycze,autorko swoja droga to rób swoje i miej głęęęęboko w dupce to co inni mówią.

laktację odpowiednimi substancjami dosypuj mu do żarcia i niech karmi jak mu się mleko poleje a na serio - współczuję beznadziejnego fiuta za męża. Teraz dopiero się poczułaś jak inkubator i urządzenie do obsługi JEGO potomka czy zawsze cię tak traktowa? W stylu "odpowiedniego materiału na matkę jego przyszłych dzieci" i temu podobne? Traktował cię w ogóle kiedyś jak kobietę, człowieka?