JAK WYCHOWAĆ RODZEŃSTWO????

Mam dwoje dzieci 4 - latka i 2,5 latka. Starszy jest strasznym beksą. Płacze o wszystko - np. rysuje i coś mu nie wyjdzie - bek. Brat weźmie mu zabawkę - bek. Ubiorę mu nie tą bluzkę, co trzeba - bek. nie pozwolę iść na polko - bek. 1.Co robić w sytuacjach gdy płacze w zasadzie o nic? Wysłać go do pokoju żeby się uspokoił i potem porozmawiać? czy coś innego? Młodszy to rozrabiaka i uparciuch. Nie chce sprzątać po sobie zabawek, bije brata, złości się. Czasem uprze się, że on chce inne skarpetki i będzie ryczał póki mu ich nie zmienię. 2. Co robić w takich sytuacjach? Ignorować jego płacz? Chłopcy straszie broją. Gdy tylko spuszczę ich z oka wyciągaja mi garki albo sprzęty kuchenne, ubrania, kosmetyki - jednym słowem wszystko czego nie wolno i tym się bawią. Jak ja mam przy nich cokolwiek zrobić? jASK NAUCZYĆ, ŻE do zabawy są zabawki? Kiedy się z nimi bawię jest w porządku, gdy tylko odejdę jest awantura, bija się rozrabiaja, a przecież muszę ugotować obiad, posprzątać, wyprasować itd. Mamusie proszę o rady dot wychowania rodzeństwa...

Ja bym takie dzieci oddała do sierocinca i kupila sobie psa

a ja jednak oddawać ich nigdzie nie mam zamiaru. Myślałam, że są tu mądre doświadczone mamy?

ja bym zastosowała kary w postaci braku słodyczy lub bajki na dobranoc, ignorowałabym płacz. gdy będzie jakiś przejaw grzeczności - nagroda- w postaci przytulasa i pochwały ustnej, buziaka i oświadczenia że jesteś z nich dumna, angażowałabym ich w zajęcia domowe typu wspólne wynoszenie śmieci, zmiatanie itp. powodzenia

Bardzo dziękuję Ci za radę? Czyli ignorować histerię o nic?

myślę że tak, jeśli jesteś pewna, że histeria ma za zadania wymusić na tobie jakieś działanie. Za sam wybuch złości nie karałabym dziecka i nie krzyczała. Nie okazuj po sobie w takim momencie w ogóle emocji. rób swoje. Możesz najwyżej oznajmić, że porozmawiasz z nim jak się uspokoi i przestanie płakać, nie wyganiaj go do innego pokoju, bo pogłębisz w nim lęk. Niech płacze, rzuca się itp. Nie reaguj dopóki nie będzie chciał normalnie rozmawiać.

na kłótnie z rodzeństwem pomogło krótkie rozstanie. Mąż zabrał jedno dziecko do dziadków a ja zostałam z drugim. Zatęsknili za sobą przez weekend i po porwocie łatwiej było mi ich ustawić :)

a jak zachować się gdy się biją? rozdzielić i postawić do kąta? albo gdy się kłócą?

ja bym zrobiła tak: stanowczym głosem wydała rozkaz "baczność" po 10 przysiadów!!! i rozpoczęła zabawę w wojsko. Sama zaczęłabym maszerować i salutować. Tak by dzieci wiedziały że to zabawa! :) i po kolei wydawała im rozkazy np. proszę przynieść klocek czerwony drugiemu: proszę przynieść misia ważne by każdy z nich miał odrębne zadanie.

a co jeśli wydaję jakieś polecenie typy "zejdź natychmiast z łóżka" a oni nie wykonują? powtarzam, znów brak reakcji? karać?

a powiedź mi czy nie masz wrażenia, że młodszy synek naśladuje starszego? dziecku, które ma 2.5 roku trudno jest wytłumaczyć cokolwiek i zwykle nie zostaje to na długo w pamięci ;) proponuję jeśli tak jest, że starszy prowokuje złe zachowania, skupić się na nim. tzn. zaprosić starszego na specjalnie przygotowaną rozmowę przy "kawie ince" w specjalnie zaaranżowanym miejscu. Niech dziecko wie że rozmowa jest ważna. Rozmowa musi się toczyć na poziomie osoby dorosłej tzn. proponuję traktować dziecko poważnie. Mówić mu że jest już duży i musi dawać dobry przykład. Powiedź mu że jego braciszek wymaga jego troski i opieki a ty potrzebujesz jego pomocy w opiece. Zrzuć na starszego syna odpowiedzialne zadanie, niech poczuje że robi coś ważnego. Powiedz mu, że liczysz na niego i wiesz że cię nie zawiedzie. Chwal przy tym. Pierwsze zadanie- idźcie na spacer i poproś by straszy prowadził młodszego za rękę. Jak zauważysz że zaczyna go to nudzić to szybko zakończ zadanie i podziękuj za pomoc w opiece. Nie radziłabym dziękować w postaci podarunku, bo to przyzwyczaja do złych nawyków.

i tak trzeba kombinować... by dzieci się nie nudziły... co do pytania o kanapę i niesłuchania poleceń to już kwestia wypracowania autorytetu, który mam nadzieję osiągniesz cierpliwą pracą. Bądź konsekwentna w swoich działąniach i nie krzycz na dzieci, to na prawdę nic nie daje, jedynie pobudza agresję dzieci. Tylko spokój cię uratuje- tak mówiła moja mama i ja się z tym zgadzam w 100%

zgadzam się, że krzykiem czy biciem nic się nie wskóra i jestem daleka od takich metod. Dla mnie to hipokryzja mówienie dziecku "nie bij innych" a sama je bić. Jestem też jednak daleka od tzw. "bezstresowego wychowania" i pozwalania na wszystko. jestem jednak młodą, zabieganą zapracowaną mamą dlatego liczę na rady takich osob , jak Ty! dziękuję bardzo:) choć u mnie jest raczej odwrotnie. To młodszy jest inicjatorem złych zachowań. choć prawda - naśladuje starszego czasami:) a inne mamy kilkulatków również proszę o podzielenie się waszymi metodami:)

przyszedł mi do głowy jeszcze jeden pomysł ale nie jestem pewna czy dobry ;) oceń sama... jak skaczą na kanapie to ty też wejdź na kanapę i skacz razem z nimi. wygłupiając się z nimi wnikniesz w ich świat. potem zeskocz i powiedz-koniec skakania na kanapie-teraz skaczemy na podłodze. gdy któryś zaproponuje powrót na kanapę powiedz że dobra ale ostatni raz w życiu :) zanim wskoczycie spowrotem na kanapę poproś o głośne złożenie obietnicy, że więcej nie BĘDZIEMY tego robili-ty też złóż obietnicę. Potem możesz poświęcić im chwilę czasu na wytłumaczenie czym jest obietnica. Powodzenia, trzymaj się dzielnie.

hmmmmm