boje sie wizyty u psychiatry-boje sie ze bede ryczec nad soba

:/ w pn mam

Spoko, maja chusteczki jednorazowe.

i dobrze. wypłaczesz się i będzie ci lżej. a z jakiego powodu idziesz do psychiatry? depresja?

psychiatra nie był potrzebny, po to oni śą

dda ciezka choroba bardzo bolesna stawow mysli samobjcze kazdego dnia samotnosc i jestem mloda bardzo

Nie martw się niczym, to lekarz który zrozumie, że masz jakieś problemy emocjonalne czy psychiczne. Gorsze rzeczy widział na oddziale psychiatrycznym niż płacz. Nie przejmuj się ;)

I dobrze, wypłaczesz się. Czasem trzeba.

No i dobra.Płacz ile wlezie.Będzie Ci lżej.

chyba nawet nie dam rady pouedziec po co przyszlam;/ jestem bardzo skryta i myslalam ze poradze sobie sama ale doszlo do tego ze cale dnie siedze w domu gapie sie w sufit i mysle ze niczego bardziej nie pragne niz umrzec

masz rzs? Pocieszę cię, bo też chodzę do psychiatry jak połowa kafeterii, że nie ma się czym stresowac. :)

miałaś trudne dzieciństwo zapewne. ale trudne dzieciństwo nie usprawiedliwia , a zobowiązuje. ile masz lat? masz przyjaciół? może kogoś bliższego?

Zapisz sobie wszystko co chcesz na kartce. Nie stresuj się, lekarz jest od tego, żeby ci pomóc.

tak od wielu lat

byloby mi prosciej jakbym byla zdrowa chorobastrasznie ogranicza okropne rece brzydkie od choroby to tez powoduje ze sie wstyydze

Ale idziesz do lekarza, oni naprawdę różne rzeczy widzieli.

chcialabym dostac lek ktory wylaczy mi czucie;/ chce nic nie czuc

ale trudne dzieciństwo nie usprawiedliwia , a zobowiązuje. co za kretyńska gadka, nie jesteś czasme psychologiem ze wstawiasz ludziom takie pierdoły? :p

są znacznie gorsze choroby niż rzs. każdu dzwiga jakiś krzyz.

znam pewną kobietę z rzs. też na początku się wstydzila swoich dłoni, potem w ogóle siebie. ale przyszedl czas i pewien chłopak wyciągnął ją na spacer. potem wyjechała, poznała następnego, zakochali się w sobie, ona zaszła w ciąże, ale facet (jak wielu) wystraszył się obowiązku. teraz jej syn ma 15 lat, a ona kolejnego partnera od kilku ładnych lat. choroba to nie wstyd

Musisz się przełamać, zobaczysz, że poczujesz się lepiej. Może uda ci się polepszyć chociaż troche swoje życie, zniknie kilka problemów. Nakręć się pozytywnie i idź.

yt87t87 wiem ze sa gorsze ale mnie psychicznie wykancza ten codzienny cholerny bol nie zrozumiesz

yt87t87 ja tu próbuje pomoc dziewczynie, jakoś ją wesprzeć, a ty tu wyjeżdzasz z głupia gadka. może sam/a pomyśl nad rozwiązaniem, zamiast się czepiac

yt87t87 to ma być pociesznie? Bądź szczęśliwa bo ktoś ma gorzej. Jeśli ma się problemy psychiczne to fakt, że ktoś inny ma kiepską sytuację humoru nie polepszy. Choroba psychiczna, zaburzenie itd. wiąże się z ogromnym bólem psychicznym który trzeba leczyć terapią jak i farmakologicznie.

yt87t87 to ma być pociesznie? Bądź szczęśliwa bo ktoś ma gorzej mnie takie co podbudowuje, jak sobie uświadomię, ze inni mają gorzej.

To zazdroszczę ;> Mnie to dołuje, jak sobie pomyśle ile krzywdy się ludziom dzieje. Ale inna sytuacja kiedy jesteś człowiekiem zdrowym, inna kiedy chorym/zaburzonym psychicznie.

ladaNIEco- to wytłumacz mi na jakiej zasadzie trudne dzieciństwop nie usprawiedliwia? Uwazasz, że ludziom z trudenym dzieciństwem zyje się tak samo łatwo jak innym? Uzasadnij swoje twierdzenie bo dla mnie to 100 % głupota.

yt87t87 to ma być pociesznie? Bądź szczęśliwa bo ktoś ma gorzej. Nie chodzi o to, żeby czerpac szczęscie z nieszczęscia innych, tylko człowiek często jest rozzlaony na zasadzie, dlaczego spotkało to własnie mnie, dlaczego inni maja lepiej. Uświadomienie sobie faktu, że mogło byc gorzej, powoduje ze samopoczucie poprawia się.

Tak, ale jeśli masz problemy psychiczne a nie chwilowy dołek to na dłuższą metę nic ci to nie da. Depresje, nerwice itd. takim nastawieniem nie wyleczysz, bo często występuje też po prostu niedobór substancji w mózgu.

jeśli złe samopoczucie występuje z konkretnej przyczyny- jeśli jego powodem jest np. ciężka choroba, nie jest to choroba psychiczna tylko naturalna reakcja organizmu. I wtedy nie dostaje się z reguły diagnozy depresji tylko zleca psychoterapię. Jakąś grupę wsparcia...

bo ja też miałam trudne dzieciństwo. zawsze brakowało wszystkiego, do tego ciągle awantury, bijatyki. no i jakoś wyszłam na ludzi. ciężka praca nad sobą, żeby tylko moje życie tak nie wyglądało. szacunek do siebie i partnera. zawsze można wypracować kompromis. nie powiedziałam, że stan psychiczny tej dziewczyny nie jest spowodowany przez dzieciństwo, ale jest dorosła, to jej życie. i dalej podtrzymuje, że trudne dzieciństwo nie usprawiedliwia, choć wiele tłumaczy