nie wiem co zrobić ze swoim życiem

bo i tak wszystko zmerza, ku śmierci. nie chcę wydawać na świat dziecka, bo po co skoro umrze, zresztą może nie kochać świata i siebie, a ja nie chcę patrzeć na cierpienie swojego dziecka - nie mogę być cholerną egoistką nic mnie nie cieszy Mam wrażenie jakbym wszystko miała i niczego już nie pragnę. Czuję w sobie straszną pustkę. gdy kładę się spać, myślę sobie że umrzemy. Żyjemy wszyscy z tą świadomością i nie mogę w to uwierzyć, że ludzi, których spotykam na codzień, że nas w końcu nie będzie :( czuję się taka krucha i bezradna na to co nadchodzi.... czy na prawdę przyszliśmy na ten świat by poddać się wszelako rozumianej konsumpcji, wydać na świat kolejne pokolenia, by przedłużyć i udokskonalić gatunek. Czuję, że ginę.

witam w klubie myślących codziennie o śmierci i przemijaniu każdego wieczora myślę o tym, że mój czas przemija, że być może jutro będzie ostatni dzień :o w tej sytuacji jedynym rozwiązaniem przynoszącym ukojenie jest przestać bać się śmierci :)