dlaczego dobrzy uczniowie są wyśmiewani przez

rówieśników? Nie mam na myśli tutaj kujonków recytujących książki z pamięci ale osoby bystre, inteligentne? Ja zawsze podziwiałam takie osoby a moja koleżanka (która jest właśnie takim bystrzakiem) mówi że woli złapać jakąś 3 czasem żeby się z niej nie wyśmiewali a jaki tego skutek? a no komentarze typu "Oj cóż to się stało że dostałaś 3?" Ja się zawsze dobrze uczyłam (większość 5 ale i kilka 4) ale musiałam poświęcić temu czas, a ta moja koleżanka ma same 5 i kilka 6 na koniec a jesteśmy w naprawdę dobrym liceum. I teraz marudzi że znowu się zacznie

bo ludzie zazdroszczą innym ludziom bo ludzie mają tendencje do równania w dół (vide: widzowie tv) bo ludzie są głupi bo dzieci są najbardziej okrutnym etapem rozwoju człowieka

E, tam. Musisz mieć strasznie zacofane towarzystwo, że się śmieje z bystrych ludzi. Inteligencja zawsze jest plusem i budzi raczej sympatię i szacunek niż niechęć. Inna sprawa, że często największe kujony nic z rozumem wspólnego nie mają, a po prostu dużo pracują jednocześnie zachowując się jak idioci. Jak ktoś się śmieje z kogoś, bo ma dobre oceny, albo mądrze gada, to ma nierówno pod sufitem, albo żartuje. ;)

Zazdrość jest przyczyną.

zakute ,tepe paly ,ktore sa zazdrosne i zawistne nie moga tego przezyc ,wiec robia wszystko by takiej osobie doladowac ,to ich jedyna znana metoda "dowartościowania" sie,

ja się muszę nauczyć żeby dostać 5 a ta koleżanka to serio, raz przeczyta i pamięta prawie wszystkie wiadomości. Ja zazdroszczę takim ludziom (pozytywna zazdrość) i podziwiam a 3/4 klasy głupio komentuje zawsze. I tak jest od gimnazjum, ci lepsi (nie kujonki) byli stawiani na równi z kujonkami

z zazdrości. Sama zawsze zazdrosciłam dobrych uczniom ale ich nie wyśmiewałam,bo sama chcialam taka byc

U mnie w szkole nikt nie śmieje się z dobrych uczniów, chyba, że się zachowują jak debile. Takie złośliwości względem bystrych ludzi pewnie mają miejsce w podstawówce, a z czasem, jak ludzie dojrzewają, to już im wstyd swoją zazdrość wyładowywać w ten sposób i raczej ją zamieniają w uznanie. :P

No właśnie zazdrościć można tego, co trudno, albo w ogóle nie da się zdobyć. Skoro każdy może się postarać o pracowitość i ją osiągnąć, to chyba nie budzi to takiej frustracji w innych, bo nie czują się gorsi- zawsze mogą temu dorównać. :P

No niby tak, ale dojrzały człowiek już hamuje takie zwierzęce zapędy. Dzieci jeszcze nie są w pełni wykształcone, kierują się tylko egoizmem i tą całą walką genów. Ale z czasem człowiek się rozwija (jak to na istotę rozumną przystało) i jest już ponad tym, umie zamienić zazdrość na podziw itp. :P