Tak się boję o przyszłość

Jesteśmy z mężem małżeństwem od roku. Nie planowaliśmy ciąży przez najbliższe 3-4 lata, ale stało się inaczej i pod koniec tego roku będę rodzić. Jestem tym wszystkim przerażona. Początkowo mąż był jeszcze bardziej przerażony niż ja, wściekał się, mówił, że to moja wina. Teraz mu się odmieniło, chodzi zadowolony i dumny jak paw. Z powodu ciąży zostałam zwolniona z pracy (zlecenie, więc mogli...). Będę jedynie dorabiać sobie troszkę korepetycjami od rozpoczęcia roku szkolnego. Mąż zarabia bardzo niewiele, niedługo się broni i będzie szukał czegoś lepszego i na lepszych warunkach. Ja zawsze miałam silny instynkt macierzyński, ale teraz jakby mi go odjęło... Nie wyobrażam sobie, jak to będzie, skąd weźmiemy pieniądze na życie i na dziecko, ja nie pracując całymi dniami będę sama z dzieckiem tylko, na czyjejś łasce czy niełasce finansowej... A mąż jest lekkoduchem, zarabia grosze, chciałby wydawać miliony i próbuje to robić, nie myśli nic o oszczędzaniu, odżałowaniu tego piwka czy gazetki... O wszystkim muszę myśleć ja: jak oszczędzić, jak zakupy zrobić taniej, popłacić rachunki w terminie, zadbać o dom... Mam dość.

Zrzuć na niego część obowiązków. Jak się nie nauczy teraz, to już nigdy. I jak przyjdzie dziecko będzie sam zachowywać się jak dziecko. Czas dorosnąć. Tylko się nie pokłóć z nim.

Zrób mu listę najpotrzebniejszych rzeczy dla dziecka, jak zobaczy to moze coś przemyśli , jak nie to nie dorósł do roli ojca

grunt to musicie rozmawiać, rozmawiać i rozmawiać wychodzi na to że czeka was lekcja przyspieszonego dojrzewania co do kasy: rozejrzyj się po okolicy, może w okolicy mieszkają jakieś mamy z małymi dziećmi które szukają opiekunki....mogłabyś sobie dorobić będąc w domu z dzieckiem ciąża w młodyw mieku to nie takie wielkie zło, dzieciak szybko podrośnie, pójdzie do przedszkola, ty wrócisz do pracy a jak pójdzie do szkoły to nadal będziecie młodzi i będziecie mogli cieszyć się życiem

Zrobiłam już mu listę wyprawki łącznie z orientacyjnymi cenami. Trochę go to do pionu postawiło. Ale musiałby chyba mieć to non stop przed oczami, żeby się opamiętać. Rozmawiamy, mówię mu, proszę, ale nic... Zobaczymy, jakoś się poukładać musi.

zatrudniła się u kogoś oczywiście po znajomości;) 2-3 msc sama placila zus zeby pracodawca nie mial kosztow, a potem na zwolnienie, na macierzynski, wychowawczy albo dalej zwolnienie...

przeciez rodzice wam płacą za rachunki i mieszkanie , a sama masz 30 tys odłożone na koncie. na ostatnim topiku nie chwaliłaś sie ze mąż się wściekał - czuję ze niedługo będziecie tym małzenstwem .

Sugeruję kilka rozwiązań: -na lodówce powieś kartkę z wyszczególnionymi kwotami za rachunki, ew.samochód, telefon itp. - mając je często przed oczami może się opamięta -po wypłacie najpierw opłaćcie rachunki - będziecie wiedzieli ile zostaje na życie -wyślij go kilka razy do sklepu - niech zobaczy co ile kosztuje (zwłaszcza rzeczy dla dzieci po podniesieniu podatku są drogie) -na zakupy chodźcie tylko z listą - czego na niej nie ma, nie ma prawa być w koszyku (wpiszcie sobie na nią czasami piwo czy coś słodkiego, będzie mniej kusić) -wchodząc do sklepu weźcie koszyk, nie wózek - mniej się do niego zmieści A poza tym dużo rozmawiajcie o finansach. Możesz się rozejrzeć po osiedlu, popytać mam w parku czy ktoś nie szuka opiekunki do dziecka (tak nieoficjalnie).

mam wrażenie że niektórym laskom w ciąży mózg przestaje pracować:O Zamiast postarać się o pieniądze to narzekają ja też miałam umowę zlecenie. Jak tylko zaszłam w ciąże poszłam do mojego kuzyna który prowadzi własną firmę i załatwiłam sobie u niego umowę o pracę. "Pracowałam" równe 30 dni po czym załatwiłam sobie L4. Kuzynowi dałam kase na składki za 2msce (1 miesiąc pracy i 1 na L4 bo pierwsze 33dni zwolnienia opłaca pracodawca). Dodatkowo ubezpieczyłam siebie i meza prywatnie zeby dostac kase za urodzenie dziecka. Cala ciążę siedziałam w domku a pieniążki przypływały do mnie same:) tak samo po urodzeniu-macierzynskie, becikowe i kasa z ubezpieczalni.

kaaaaaaaaaaaaada- i jeste manipulatorka i legatem :D

no i może jestem ale nie przeżywam na kafe że boję się o kasę i musze być utrzymanką męża, który nie poczuwa sie do odpowiedzialnosci każdy orze jak może:P

teraz to już za późno na panikę, teraz czeka was zapierdol. trzeba było panikować przed, dać czy nie dac, bo wpadnę

I jak w Polsce ma byc dobrze, skoro klamstwo i oszusywo sa powszechnie akceptowane i stosowame? I jeszcze nazywa sie to przedsiebiorczoscia :( Autorko, pomysl z pilnowaniem dziecka nie jest zly, a poza tym rozmowa, rozmowa i rozmowa z mezem