Nie zwiaze sie z nikim dopoki nie znajde pracy... bo mi wstyd.

Jestem dorosla, 24 lata na karku i nie pracuje od stycznia, to zalosne, rodzice nic mi jeszcze nie powiedzieli wprost, ale matka daje mi do zrozumienia zebym cos ze soba zrobila, a przeciez ja to wiem, czuje sie zle, pomijajac oczywisty brak kasy, to wstydze sie tego. Wszyscy w pracy, dzieciaki teraz do szkoly, a ja przed kompem. Jak pracowalam, to dostawalam kopa, bralam nadgodziny, oszczedzalam, czulam sie cos warta, a teraz jak zero. A na dodatek (o losie!) poznalam mezczyzne ktory jest mna zainteresowany, mi rowniez sie podoba i wydaje sie naprawde w porzadku, jest po architekturze, pracuje w zawodzie, a ja kiepskie prywatne studia i bez pracy :O Po prostu rewelacja. Tak siebie nienawidze w tym momencie, tak bardzo zaluje ze sie nie uczylam, ze nigdy nie wiedzialam co chce robic w zyciu, nie wiem czyja to wina. Moja? Rodzicow? Zle mi z tym.

oczywiście że Twoja wina. kopnij się w czoło, pomaga. Potem przejrzyj ogłoszenia i wysyłaj CV. Może zwierz się temu Twojemu apsztyfikantowi, skoro on pracuje to może pomoże Ci w znalezieniu pracy. Bądź szczera a za pomoc oddasz mu w naturze.

chodz, szukaj, pisz... ja czesto widze w sklepach odziezowych w centrach handlowych ogloszenia, ze potrzebuja do pracy. jakie masz wyksztalcenie? wyzsze? pracowalas juz kiedys? popytaj wsrod znajomych... skoro siedzisz tyle przed kompem to wysylaj pelno cv...

a doczytalam,... kiepskie prywatne studia.. a jaki kierunek?