Jak świadomie pomóc dziecku się urodzić i jak dobrze przeżyć poród?

lezalam tydzien w szpitalu, na oxytocynie na sali porodowej widzialałam dziewczynę która rodziła. krzyczała, plakala, wrzeszczala. nie dala sie zbadac poloznej. potem widzialam te skiczne maleństwa na noworodkach, kochane i słodkie dzieci. mam takie pytanie. nie chcialabym tak zachowywac sie jak ona. chcialabym pomóc dziecku wyjsc na swiat mimo bólu. jak swiadomie myslec o dziecku w czasie porodu i starac się jak najszybciej je urodzic??? wiedząc ze za bol czeka taka piekna nagroda?

Przychodzą mi do głowy tylko oddychanie przeponą i spokój - w miarę możliwości. Różne są porody i różny próg bólu. Fakt, że boli, ale ja nie miałam problemu ze słuchaniem położnej i wykonywaniem poleceń, wręcz przynosiło mi to ulgę. Nie wszyscy też krzyczą, także spokojnie, nigdy nie wiesz jak to będzie u ciebie. Powodzenia :)

Mi w ostatniej fazie bardzo pomagało słuchanie tętna między skurczami partymi- wiedziałam że jest ok, a poza tym cieszyłam się że rodzę bo pierwsza faza była króciutka, ale niesamowicie bolesna. Przeszłam na porodówkę bardzo zadowolona, wrzuciłam na luz, odcięłam się od zamieszania, byłam ja, dziecko i skurcze - i fajna położna która mnie poprowadziła, powiedziała jak oddychać, jak przeć... Jak potem mówiłam, mąż mógł być albo nie być, to samo lekarz i studentki. Nie śpieszyłam się tylko czekałam na skurcz, za to zacięłam się że zrobię cztery parcia na skurcz i tyle robiłam bez względu na to ile trwał :P A krzyk nie zawsze jest zły... Przede wszystkim nie stresowałam się, ponoć adrenalina hamuje akcję porodową, ja się cieszyłam że to już tylko z bólem 1 fazy ciężko było sobie poradzić. Pierwsza faza minęła zbyt szybko żebym miała możliwość czymkolwiek pokierować, pakowanie, przebieranie, jazda do szpitala, badania i siup, na fotel.

ta dziewczyna bardzo krzyczala przybadaniu rozwarcia, czy faktycznie to boli? ona miala skurcz 1 minute a przerwe pol minuty? i drugie pytanie czy 1 faza boli bardziej niz parcie>??

Aha, w pierwszej fazie też się wydzierałam- na męża głównie, taksówkarz miał serce w gardle jak moich jęków słuchał, przy ktg kopałam po ścianie, wrzeszczałam, jęczałam i miałam dość. Ale dobra położna to super sprawa, ta z którą rodziłam pozwoliła mi np do badania oprzeć się na klęczkach o łóżko bo w tej pozycji mnie mniej bolało, chyba nie zapomnę tej kobiety...

jak na klęczka? tzn bylas do niej odwrócona plecami i ,,przytulona do łózka?" nie rozumiem

No badania przyjemne nie są, taki tępy ból rozpierający, ma się ochotę kopnąć rękę położnej :). Nie wiem czy to standard, ale moja badając czekała na skurcz - czyli kumulacja negatywnych wrażeń... Dla mnie pocieszające było to, że badania były krótkie a między skurczami nie bolało nic a nic :) A parte to już w zasadzie nie ból tylko właśnie uczucie, że twoje ciało samo próbuje wypchnąć dziecko, nie masz nad tym kontroli. Bardziej wysiłek niż ból.

mi pomógl prysznic, wyciszenie, ciemne pomieszczenie i ciasne. czulam sie bezpiecznie i moglam skupic na dziecku. swiatla, pilka, i inne cuda mnie rozpraszały. parte nie bola ale mozna zwyczajnie nie miec na nie siły.

a czy to oddcyhanie faktycznie pomaga??? bo chodzilam do szkoly rodzenia ale jak kroplówka rozsadzala mi kregoslup i zaczelam oddcyhac jak w szkole rodzenia to rozniocy nie widzialam

Sedomilka- dokładnie tak, byłam wypięta w jej stronę :) Rozłożyła mi tylko podkład higieniczny między nogami i tyle. Sama zaproponowała żebym tak została to mnie zbada. Ale w sumie badanie rozwarcia miałam 2 razy- przed ktg i po, przyjechałam z sześciocentymetrowym więc nie bardzo było z czym czekać. A skurcze parte mnie nie bolały- jak sierpien2011 napisała, bardziej wysiłek niż ból, nie kontrolujesz tego, możesz się poddać tylko, dostosować...

A mi to oddychanie naprawdę pomogło! Dało jakieś poczucie kontroli, a gdy oddychałam "zwyczajnie" to tylko bez sensu sapałam i traciłam siły.

ja sobie ustaliłam, że leżę spokojnie do 19, położyli mnie o 12 i szok przeżyłam o 16 miałam dziecko!! Wszystko zależy od kobiety!! A bólu bałam się strasznie!! Na drugie dziecko się nigdy nie zdecydowałam!! z tego powodu!!

No to badanie rozwarcia przyjemne nie jest, ale nie do tego stopnia, zeby sie nie dalo nad soba zapanowac. Przy moim porodzie w drugiej sali byla kobitka, ktora dosc intensywnie halasowala. Mnie akurat lekarz i polozna probowali przekonac do ZZO (ktorego troche sie balam). Spytalam, czy tamta pani wziela (bo jak ona tak wyje ze zenieczuleniem, to ja nie wiem, jak wytrzymam bez). Na to polozna mi powiedziala, ze nie powinna tegoo mowic, ale tamta pani to dla mnie zadna miarka ;) Sa po prostu osoby, ktore sie umieja zebrac w sobie i wspolpracowac oraz takie, ktore umieja to odrobine mniej

Ty wygladasz na osobe zdyscyplinowana i zmotywowana do tego, zeby poszlo sprawnie. Co robic? Sluchac poloznej i calkowicie jej zaufac. Nie planowac, ze urodzisz tak a tak, dac sie poniesc, po prostu zalozyc, ze bedzie tak, jak sie rozwinie sytuacja

detralexiarka--sedomillka a jeszcze mam taki problem. bo przy badaniu odruchowo podnosze pupę. poniewaz organizm sie broni. polozna mói ze nie urodze jak bede sie tak wyginac i mam zamiast mostka robic łodke z pleców. ale ja nie umiem bo to boliii

chce swiadomie urodzic bo dziecko jest piekną nagroda ale boje sie ze bede panikowac.

fajny temat ja rodzę za 7 tyg i też chciałabym urodzić świadomie w sensie 'bez cudowania'. jeżeli będzie taka możliwość chcę znieczulenie, nie zakładam, że będzie łatwo, miło, a już na bank nie będzie 'mistycznie' i 'ekstatycznie' jak mówią niektóre dziewczyny. liczę na pot, krew i ból, ale bardzo chciałabym nie tracić kontroli nad sobą. chcę pomóc temu małemu człowiekowi, wydostać się na świat i w miarę możliwości nie potęgować jego stresu swoją paniką i histerią. jestem mało odporna na ból, umieram u dentysty, ale bardzo się postaram skupić i słuchać. nie chcę męża ze sobą. chcę spokoju i skupienia. doradźcie! jak się zmotywować? uspokoić? skupić w bólu? co pomaga? na jaki etap zachować najwięcej sił?

Pomysl sobie, ze obojetne ile by to trwalo i jakie by nie bylo straszne (a wcale nie musi byc straszne, byc moze bedziesz odczuwala tylko lekki bol) - to kiedys sie skonczy. Jak jedzesz pociagiem ze szczecina do przemysla, to to trwa zdaje sie 15 godzin - a ty moze i w polowie tego czasu juz sie uwiniesz. A nawet jak nie - to kiedys pociag dojedzie na stacje. Jak spanikujesz - to polozna cie przytuli, pocieszy i zaraz bedziesz gotowa do kolejnej rundy. One tam juz wszystko widzialy. A nawet jak bedziesz tak krzyczec jak tamta kobitka, ktora slyszalas - ona w koncu tez to swoje dziecko urodzila, nie? Nic sie nie boj, bedzie dobrze

Ten bol - on moze nie jest taki straszny, ale jest bardzo upierdliwy. Muli muli i nie moze przestac. Czas mi sie wtedy slimaczyl. Bylam podpieta do kroplowki i do ktg, nie moglam nigdzie chodzic ani skakac na zadnych pilkach. Musialam lezec i czekac. Faza parcia byla super. Wtedy ma sie wrazenie, ze teraz sie ma to we wlasnych rekach i mozna w koncu cos zrobic. To bylo naprawde zajebiaszcze uczucie i wtedy ten porod zrobil sie naprawde 'mistyczny' ;)

dokładnie, ta "skończoność" tego bólu mnie pociesza, nawet największy nie będzie trwał wiecznie. a może doradzicie jak dawać sobie radę z popularnym, szpitalnym podejściem do znieczulenia: "jeszcze za wcześnie, ups, już za późno"...

ja nie mam mozliwosci znieczulenia bo moj szpital go nie daje, jedynie leki rozkurczowe które nie działają. ja mam termin na 25 wrzesnia ale czop śluzowy wyszedł. hmm kurcze tak bym chciala nie spanikowac. a okresy mialam bardzo bolesne wiec sie pocieszam ze jak tamto przezylam to i poród moze tez. wiem ze wiele zalezy od poloznej. tam na porodówce przychodzila i pokazywala dziewczynie jak oddychac i jakie pozycje zmniejsza bol. ale wszystko zalezy na kogo sie trafi.. hmm sama nie wiem jak to sie potoczy,

a nikt nie napisal jak poradzic sobie z bolem przy badaniu ginekologicznym

detralexiarka ja tez miałam bardzo bolesne okresy dlatego nie spodziewałam się że to aż tak boli.....i he he nie krzyczałam bo tak sobie postanowiłam ( strasznie mnie krzyki denerwują mimo ze wiem ze niektórym krzyk pomaga) słyszałam tez jak na sali obok laska...stękała...jakbym nie wiedziała gdzie jesteśmy dałabym sobie rękę uciąć że ma zatwardzenie no ale każdy radzi sobie jak umie najlepiej

a który etap najgorszy?

najgorzej jest marnować energie na krzyki i wtedy źle się oddycha a prawidłowe oddychanie bardzo pomaga ja byłam bardzo skoncentrowana i mówilam sobie " to zaraz się skonczy, oddcyhaj i myśl o dziecku" denerwowała mnie obecność innych chodziłam , nie chciałam skakać na piłce Bardzo, ale to bardzo jest ważne żeby poród przeżywać świadomie a nie drzeć się jak wariatka, bo boli. Każdą boli a jeszcze bardziej boli jak się wydzierasz zamiast myśleć;)

anexxis, chciałabym dać radę tak jak piszesz... jak u Ciebie z progiem bólu?

Dołączę się do tematu. Może pomogę jakiejś przyszłej mamie. Strasznie bałam się porodu. Miałam gule w gardle i ogarniała mnie panika jak o nim myślałam. Ale gdy nadszedł ten dzień, odeszły mi wody i jechałam do szpitala to wiedziałam, że nie ma już odwrotu. I nastał we mnie w taki spokój. Czułam, że im będę spokojniejsza tym poród szybciej minie. I faktycznie tak było. Nie było u mnie postępu porodu i dostałam oxy. Ale jak już dostałam tą oxy to wszystko trwało 3,5h (nie zdążyli podać znieczulenia choć mogłam je dostać). Lekarze nie mogli się nadziwić, że taki szybki poród. Mnie bardzo pomogła obecność męża. Między skurczami, leżałam i odpoczywałam a mąż gładził mnie po plecach i rękach (uwielbiam to, to jest najlepszy środek p/bólowy dla mnie). Nie darłam się na cały oddział tylko skupiałam się na oddychaniu w trakcie skurczu, słuchałam poleceń położnej. A po skurczu błogie sen. Był taki moment, że miałam kryzys, ale okazało się ze zaraz będę miała skurcze parte. I to znów dodało mi siły i wiary, że niedługo skończy się ta męczarnia. Pozytywne nastawienie i spokój jest kluczem do udanego porodu.

nie wiem jaki próg bólu , myśle że średni po prostu :) chodziłam do szkoły rodzenia a Ty ? jesli nie to ćwicz teraz oddchanie przepona, w necie na pewno jest mnówsto tego typu przykładów i nastaw się bojow, na zasadzie " kurcze i tak muszę urodzić, zrobię to najlepiej jak potrafię, postaram się nie krzyczeć i myslec o dziecku, które też się meczy itd ". Nastawienie jest ważne, bo jak pojedziesz do szpitala spanikowana to będzie źle mnie położne bardzo chwaliły, chociaż nie chciałam z nimi gadać :P po prostu mnie drażniło jak ktoś do mnie coś mówił, nawet mąż.

a jak jeszcze masz czas, to kup sobie koniecznie liście malin ( suszone w sklepie zielarskim) i pij tyle ile możesz w ciągu dnia. Bardzo pomaga i skraca czas porodu

dzięki dziewczyny, dość się naczytałam straszenia i wizji bólu nie do opisania. fajnie usłyszeć, że się da inaczej...