Jestem ze starszym mężczyzną

W listopadzie 2010 postanowiłam zacząć chodzić na zajęcia do DK. Swojego przyszłego nauczyciela poznałam przez przypadek- wracając z innych zajęć. Taki grzeczny, kulturalny, i było coś jeszcze... Jakoś tak nie mogłam przestać na niego patrzeć. Zaczęłam chdzić na zajęcia, chociaż bardzo z tym wzlekałam. Po pierwszych zajęciach stwierdziłam, że dla mnie nie jest on tylko nauczycielem. Śmiałam się sama z siebie, że zwariowałam;-) Wiedziałam, że nie jest sam, ale i tak zaczęłam się o niego delikatnie wypytywać. Dowiedziałam się, że ma żonęi córkę- już na studiach, czyli starszą ode mnie! Nie wiedziałam co mam robić! Z żoną nie żyje tak jak powinien. Dla niej ważniejsza jest praca, sama się o tym przekonałam. Po jakimś czasie zauważyłam, że ciągle mi się przygląda. Zaczął mnie przytulać na pożegnanie. Wszystko się rozwinęło. Pamiętam doskonale nasz pierwszy pocałunek;-) Jesteśmy ze sobą od marca i bardzo go kocham. On także kocha mnie. Jestem pewna jego uczuć. Lecz nie w tym problem. Na razie nie możemy się ujawnić- tak będzie dla nas lepiej. Jeszcze trochę musimy wytrzymać. I tutaj zaczyna się problem. Strasznie ciężko jest nam się rozstawać. Widzimy się codziennie- nie wyobrażam sobie dnia bez choćby muśnięcia jego słodkich ust;-) Najgorsze były ostatnie sześć razy. Dzisiaj także jestem po tych okropnościach. Przed wczoraj gdy się rozstawaliśmy nie wytrzymałam! Gdy już prawie znikał mi z oczu zaczęłam za nim biec. Biegłam i dosłownie ryczałam z bólu rozstania. Złapalam go za ramię a on się odwrócił. Wtedy zobaczyłam, że on także płacze. Oboje strasznie cierpimy. On powoli zaczyna snuć plany co do naszej przyszłości. Tak bardzo chciałabym z nim zamieszkać... Tutaj nie chodzi o seks! Nie wiem co mam zrobić... Nie powinniśmy się narazie ujawniać, mieszkamy w malutkim miasteczku i wszyscy by wiedzieli już na następny dzień. Wiemy doskonale, że i tak będą o nas gadali, ale wszystko przetrwamy. Ważne, że razem. Tak bardzo się kochamy... Czy ktoś może mi pomóc, doradzić? Bardzo Was wszystkich proszę... Z góry dziękuję za każdą radę;-)

Booooszszszsz.....

no no mitomanka z ciebie niezla hehe

Ojojoj jakie wzruszające. Jak zawsze żona jest zła a on bez winy i cudowny. A czego od nas oczekujesz? Mamy Ci gratulować czy współczuć?

o starszych chlopach http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4456450&start=0

Trzeba zabić tę jędzę- żonę Twojego Misia... Polecam usługi Jurka Kilera.

Biegłam i dosłownie ryczałam z bólu rozstania. Złapalam go za ramię a on się odwrócił. Wtedy zobaczyłam, że on także płacze. taaa... jasne, za duzo badziewi romantic sie naczytalas

Tak naprawdę było... Nie mam powodów żeby zmyślać.

Wierzę w jego uczucie... Nie oczekuję pocieszenia czy czegoś podobnego. Proszę o radę. Co mam zrobić? Zacisnąć zęby i czekać czy doprowadzić wszystko do końca?

taaa... jasne, za duzo badziewi romantic sie naczytalas Nie cztam i nie oglądam tych badziewi;-)

no to jesli to prawda to wspolczuje, a na jak dlugo sie rozstajecie, ze on az placzecie!

No właśnie w tym problem! Rozstajemy się na góra dwa dni. Wiem, że może to głupio zabrzmieć, ale dla mas to okropność. Nie wiem co robić;-(...

ehh... faza zauroczenia na maxa, 2 dni to przeciez normalne

No ale ta faza już długo trwa, ok. 5 miesięcy;-) Ostatnio jest okropnie, ale wcześniej nie bylo dużo lepiej. Jak się nie widzimy ciągle piszemy sms albo do siebie dzwonimy;-) Ale ja bym chciała przy nim zasypiać, budzić się... Jestem rozerwana pomiędzy rozsądkiem a pragnieniem, bardzo silnym...

potrzebny jest psychiatra, bo psycholog to mało. Amen.

Dzięki za radę;-D Może jednakk sobie odpuścimy tą wizytę;-)

wyprowadźcie się do Warszawy albo Szczecina :)

Ludzie nie widzą się miesiącami (gdy np jedno z nich musi wyjechać za granicę lub mieszkają w oddalonych miastach) i to dopiero jest ból rozstania a oni coś o nim wiedzą.. A Ty tak bardzo cierpisz, bo nie zobaczysz go max. 3 dni?? Boże jak ludzie potrafią być rozpuszczeni, wiecznie im mało i nie cieszą się tym, co mają.. Wstydziłabyś się! Ciesz się, że masz taką możliwość widzieć go co 2 dzień! Jakby mieszkał daleko to byś wiedziała jak to jest! Jesteś rozwydrzona i niedojrzała.

on powiedział, że jeśli chcę to możemy stąd uciec... Ale tutaj mamy wszystko, a ludzie wiecznie czepiać się nie będą- chyba;-) Tylko nie wiem kiedy to dokończyć? Jestem coraz bardziej na jak najszybciej...

Co nagle to po diable.. żebyś nie żałowała, że za szybko.. Ludzie wiecznie gadać nie będą- fakt- znudzi im się, ale zawsze w ich mniemaniu pozostaniesz ladacznicą, która rozbiła małżeństwo a on starym skurwielem, który rzucił żonę dla młodej dupy, więc czy chcesz wiecznie być narażona na spojrzenia ''bykiem'' itp? Szczególnie wśród starszych ludzi.. takim nie wytłumaczysz.. Nie licz, że rozejdzie się z żoną, będzie z Tobą a wszyscy na to, jak na lato i będziecie żyć długo i szczęśliwie! wiem jacy są ludzie! Chcecie zaczynać nowe życie to na pewno nie w waszym małym miasteczku!

No i opinii o sobie też nie zmienisz, będzie Ci ciężko tak żyć i prędzej czy później nie wytrzymasz.. tym bardziej gdy minie pierwsza fala zauroczenia i przyjdzie Ci się zmierzyć z realnym życiem i problemami.. nie będzie tak kolorowo! Zdasz sobie sprawę, że życie to nie je/bajka! I nie samą miłością człowiek żyje! Zastanów się 2 razy w co się pakujesz i jak wyobrażasz sobie wasze życie za powiedzmy 10 lat.

śmieszne to :D dzieciak sie wciął w czyjąś rodzine i rozpacza, pomysl smarkulo co robisz, a on Cie nie kocha tylko sie dowartosciowuje gówniara, pomyśl jak bardzo żałosna jestes

Ech.. czasem cieszę się, że moje zboczenie to tracenie głowy dla młodszych :S

ja pierdziele co za elenowela az sie chce rzygać

Tak, kochaliśmy się. I on wcale nie nalega na seks. Wręcz przeciwnie;-) Może, i nie ma z tym żadnych problemów, ale nie męczy mnie tym. Tylko jak ja mam ochotę;-)

Postanowiłam, że poczekam jeszcze. Dziękuję za wszystkie rady a zwłaszcza atakajednasobie;-) Uważam temat za skończony;-)