jestem uzależniona od matki

a przynajmniej tak mi się wydaje mam 30l., nie mam rodziny, mieszkam w innym mieście 300 km od niej, codziennie do siebie dzwonimy, moja mama niestety jest sama (mieszka sama - z ojcem rozeszli sie przed moim narodzeniem) , ojciec był w sumie nieobecny. I tu się zaczyna moj problem - chyba nie dostrzegam się jako autonomicznej osoby pomimo tego, że mieszkam poza domem odkąd poszlam na studia, jeszcze przed dyplomem znalazłam prace i jestem samodzielna finansowo. Ale bardzo mi zależy na aprobacie mojej matki, czyli złapalam się na tym, ze kupując ciuch (dla siebie) zastanawiam się czy jej się spodoba (przeważnie nie podoba się ) teraz mam troche klopotów w pracy - jest taka opcja, ze mnie zwolnią, ona nie zna charakteru mojej pracy, nie wie jak polega przepływ informacji w dużej firmie itd i udziela mi rad, jeśli ja im się sprzeciwiam to uważa, ze ją opieprzam - a to nie prawda - ona po prostu ma 65lat - świat się zmienił ale ona nie przyjmuje tego do wiadomości. i zaszczepia we mnie poczucie winy, że jestem beznadziejna bo nie zachowuję się tak jak ona uważa ( a uważam, że ma zły osąd sytuacji) Rozpisałam się, ale dziś mi naprawdę cieżko - mam duzo stresu i niepewna przyszlość - potrzebuję aby ktoś mi bliski powiedział : "nie martw się, jesteś mądra zaradna - podolasz" ale ja już nie wiem jaka jestem :(