Wiem że życie ucieka mi miedzy palcami ale nie potrafię tego zmienic...

Jestem zamknieta w sobie, ciężko mi nawiązywac nowe kontakty, pierwszej odezwac sie do obcej osoby... Z facetami cięzko mi się rozmawia, brak mi tematu do rozmów, nie potrafię okazac zainteresowania, bo boję się odrzucenia i cierpienia... Nie mam tak na prawde przyjaciół, weekendy spedzam w domu, nie lubię chodzic na imprezy... Zawsze bede sama, bo nikogo do siebie nie dopuszczam... Chciałabym to zmienic ale nie potrafię,brak mi odwagi...

to masz tak jak ja:/ czuję, że przejebuje sobie życie

ja od dzisiaj tez nie wychodze z domu i mam w dupie wszystkich tak najlatwiej chyba zyc...

ładna podobno jestem i to jest też "proglem" bo praktycznie kazdy facet którego poznaje, znam chce mnie tylko bzyknąc... przez to też boje sie blizszych kontaktów z nimi, zaangażowania... dlaczego nie jestem tak odwazna zeby gdzies wyjechac? wyprowadzic sie do innego miasta, zaczac zycie od nowa?

tylko nie popadaj w taką skrajność jak Sylwia z "Sali samobójców"

bo się boisz, że nie dasz rady, przynajmniej ja tak mam, brak oparcia w kimkolwiek

milosc malenka jakie miasto?

ja też miałam/mam wszystkich w dupie, twierdziłam ze jezeli mam miec fałszywych znajomych to wole byc sama i bede szczesliwa.. niestety nie jestem, jest coraz gorzej... mam coraz wieksza depresję...

znajomi potrafia wpedzic w jeszcze wieksza depresje niz jak sie jest samemu.kiedys mialam prawdziwych znajomych odkad wyjechalam wszystko przepadlo :(

masz ochote pogadac na gg?