błędne koło-akceptacja samej siebie

Jak niektóre to robią że akceptują się ze swoimi niedoskonałościami....Kiedyś byłam przy kości,miałam szare oczy i ciemno-rude włosy... O dziwo adoratorów mi nie brakowało, choć ja widziałam w sobie tylko rudą grubaskę. Wstydziłam się chociażby odwzajemnić uśmiech. Miałam mnóstwo kolegów, ale jak któryś znaczą do mnie podbijać-natychmiast czmychałam. Zawsze myślałam ze "jak można chcieć dotknąć coś takiego jak ja" Teraz się zmieniłam. Jestem popielata blondynką, dużo schudłam,noszę błękitne szkła kontaktowe,ubieram biodrówki,wybieliłam ząbki i zagęszczam rzęsy. Staram się bardzo o siebie dbać. Jednak patrze w lustro i płacze. Wciąż wydaje się sobie brzydka,wciąż widzę w sobie jakieś wady,a to małe usta,małe piersi. Niby podobam się facetom, ale znajomi mówią tylko-"gdzie twoje piersi?" "wyglądasz na zmęczona". Nie wiem jak mam się zaakceptować:(

Akceptacja = milosc do samej siebie = stan umyslu = wybaczenie.

cierpisz na dysmorfofobię, ja też :o

na male piersi stanik push up. nawet dwa trzy rozmiary nim zyskasz. najlepsze sa takie ''targowe'' chinskie zwykle. bo te atlantiki triumpfy to zalosne sa nie podnosza tak dobrze biustu tylko go sciskaja beznadziejnie