żyję obok

od jakiegoś czasu choć nawet nie pamiętam kiedy to się zaczęło jestem nieobecna. biorę udział w wydarzeniach ale czuję się jakbym to nie była ja, jakbym tylko obserowała. wymuszam w pewnym sensie z siebie zachowania które uważam że są adekwatne do sytuacji i tak powinnam się zachować, a w środku czuję taką obojętność, jakąś dezorientację i pustkę... nie chcę tak żyć:(

Czyli nie angażujesz się emocjonalnie w to swoje życie? To może i dobrze, będziesz zdrowsza....Poszukaj sobie jakiegoś zajęcia ,które będzie Ciebie cieszyć i wtedy już całkiem będzie ok.

mam podobnie, widac dojrzalas i dostrzeglas bezsens tego swiata

tak wygląda depresja. przesrana sprawa ale da sie leczyc. na poczatek psychiatra.nic strasznego -sama chodze;)

ehh... dzięki za odpowiedzi, tego się obawiałam

to nie depresja, po prostu bezsens swiata, widzisz wiecej niz inni, ze zycie nie ma sensu i tyle