27 letni marynarz - samotny rejs po oceanie życia

jestem samotny, w życiu współtworzyłem niewiele związków, nie przeszkadza mi narazie mój samotny rejs, jednak wiem że bede musiał wkrótce zacumować na lądzie i zapuścić korzenie. Zastanawiam sie jak kobiety patrza na marynarzy, czy chciałyby się z kimś takim jak ja wiązać, czy jestem dla kobiet atrakcyjnym obiektem mimo takiej pracy, dodam że u kobiet mam powodzenie jednak czy moja praca nie spłoszy upatrzonej sarenki w czasie długiej nieobecności w domu, czy pozostaje mi już tylko samotna starość z siwą pytą w ręku lub skok w śrubę na pełnym oceanie :) Zapraszam do dyskusji

skad mamy wiedziec

Nie kobiety nie chcą się wiązać z kimś kogo nie będą potem przez długi czas widywały. Ale bywa tez tak jak w moim przypadku, gdy się kobita zakochuje, a z takim a nie innym charakterem pracy godzi w imię miłości i bycia razem przynajmniej ten krótki czas. Wszystko zależy od tego co masz do zaoferowania.

Sarenki? Panie korsarz, a nie powinieneś raczej o syrenach a nie o sarenkach pisać?

a wiec tak jak myślałem. tylko silne uczucie przetrwa czas rozłąki. cięzko bedzie cholera..

Czasem i silne uczucie nie wystarczy. To zależy od charakteru dwojga ludzi. Jak się mocno kocha to ciężko jest wytrzymać rozląkę. A z drugiej strony im silniejsza więź tym łatwiej rozmawiać o odczuciach związanych z przebywaniem długo oddzielnie. A to jest bardzo potrzebne, żeby wytrwać.

A jak wygląda Twoja praca? Ile czasu w ciągu roku spędzasz w domu, a ile pływając? Dlaczego wybrałeś taki zawód?

Ale melodramatycznie. Acz fakt, znałem podobnego - tyle, że rok starszy. No i on wziął część o "skoku" na poważnie...

lubie pływać. czuje ze potrzebuję morze , a ono mnie. jestem na lądzie 5 miesięcy w roku.. w święta rzadko jestem w domu mam wrażenie że moje 5 minut przemineło, juz powinienem miec kogos, kto bedzie na mnie czekał, nie udało sie czuje że jesli już sie ktos taki znajdzie to nie zagrzeje długo miejsca w moim domu, mimo wszystko kobieta jaka by nie była porzebuje ciepla na codzien i poczucia wsparcia w każdej chwili, ja nie moge żadnej z was tego dać dzieki za wpisy

ja mysle że to kwestia poznania odpowiedniej osoby - sama wychowałam się w domu gdzie tata wiecznie był poza domem ze względu na swoja pracę - i mimo tego nic sie nie rozleciało a dla mnie taka sytuacja ze jest w domu 3 miesiące na rok jest normalna - nie czuje pustki i mamy świetny kontakt, nie ma jakiejś sztuczności i spraw o ktorych by nie wiedzial - w dodatku ja jestem taki troche samotnik z natury - ludzie mnie lubia ale ja nie lubie zacieśniac kontaktów, potrzebuję duzo miejsca w zyciu i dla mnie taki facet byłby super - szukaj a znajdziesz :)

to jest kwestia poznania odpowiedniej osoby--tylko i wyłącznie!!!!!!

Witaj ma na imię basia mam trzydziesci lat i syna lat 9 chetnie cie poznam mój nr 530336277