Zawaliłam studia:(

Byłam już prawie na piątym roku, wydawało mi się, że jestem w stanie wygrać z sobą i z depresją, która ciągła się za mną od kilku lat... Teraz niestety wszystko sięgnęło zenitu. Mój stan sprawił, że od razu się poddałam i to nawet nie próbując podchodzić do egzaminów. Wiem, to okropne co zrobiłam, ale też nie jestem już w stanie walczyć... Czuję się totalnie rozsypana. Postanowiłam iść do pracy, właśnie wysyłam CV, ale i tak czuję się tak jakbym wszystko w życiu przegrała...

Daruj sobie takie teksty...

zupelnie popierdolone to szkola to gowno i nic ci w zyciu w ogole nie pomoze tylko utrudni bo te oklepane bzdury co ucza to zenada naprawde wiecej sie nauczysz myslac wlasna glowa i lepiej zaczac od zaraz http://www.youtube.com/watch?v=b-fNmcZS7n8

Nie poddawaj się. Byłam w identycznej sytuacji, tylko jeszcze bardziej sobie nagrabiłam, w sumie trzy lata nauki w plecy, ale za 3 dni mam obronę, więc jak widzisz wyszłam na prostą. Też wszystko działo się z powodu depresji, do tego nerwica. Ważne jest leczenie, brałam leki przez rok i jakoś się wszystko ustabilizowało. A wcześniej było tragicznie. Całe dnie w domu, sama, bez pracy, zawalone studia. Mam poczucie zmarnowanego czasu, ale staram się o tym nie myśleć, tylko patrzeć w przyszłość. Jeszcze będzie dobrze i u Ciebie, trzymaj się

Wez dziekanke i za rok wroc na studia :)

miałam tak w połowie drugiego roku. nie podeszłam na czas do egzaminów i po sesji, gdzie w ogóle się na uniwerku nie pokazałam i nie odbierałam telefonów, poszłam do ulubionego wykładowcy pogadać "od serca", czyli skąd się ta moja nieobecność wzięła i czemu mam już dość. zapytał się mnie, czy do końca życia mam zamiar siedzieć pod kołdrą i myśleć o tym, czego nie zrobiłam. powiedziałam, że zawsze chciałam być tłumaczem. gościu "potrząsnął mną" i dzięki niemu zdałam tamtą sesję. ba, licencjat obroniłam na 5. po nim zrobiłam sobie rok przerwy, bo studia kojarzyły mi się ciągle z tym okropnym stanem tracenia czasu i bezsensownością, a teraz zaocznie atakuję magisterkę :) czyli co. znajdź na uczelni zaufaną osobę, której powiesz wprost, że wstajesz rano i ryczysz w łóżku, bo zwykłe wstanie i wzięcie prysznica cię przerasta, a co dopiero zdanie egzaminów, posłuchaj, co ta osoba ma ci do powiedzenia i jej zaufaj. poproś o pomoc, bo jej potrzebujesz. teraz, jak już mam papierek w domu, uważam, że to była najlepsza decyzja, jaką mogłam podjąć. jeszcze nic straconego, przełam się, wracaj na studia i daj radę :)