Czy ktoś mógłby mi pomóc w wyjaśnieniu tych pojęć z chemii?

Szukałam w internecie, książkach i naprawdę nic nie mogę znaleźć... metody ważenia: ważenie bezpośrednie, metoda Borda, metoda Gaussa, sposób ważenia chemiczny a farmaceutyczny, rodzaje gęstości ciał stałych

Ja wiem przynajmniej niektore bo studiuje na wydziale farmaceutycznym ale nie powiem :p

:( podbijam :(

Tempy lachon ty tez tam pewnie studiujesz, co?

Jakbys mi orzedtem napisala: ale proszeee powoedz mi to napisalabym ci wszystko bo reszte mam w ksiazce tego co nie wiem, ale teraz juz bez szans...

Nie ignoruje ksiezniczki kafeterii

www.google.pl - > tam wpisz te pojecia i wszystko masz... ważenie bezpośrednie, metoda Borda, metoda Gaussa, sposób ważenia chemiczny a farmaceutyczny, rodzaje gęstości ciał stałych boze co za lenistwo

JA POMOGĘ PO KOLEJI LECIMY POJĘCIA

nie pomagajacie jej/jemu liczy na to ze ktos poszuka w googlach bo nawet tego jej/jemu sie nie chce.... szkoda slow

WAŻENIE BEZPOŚREDNIE polega wprost na porównaniu danej wielkości z odpowiednią miarą wzorcową np. pomiar wymiarów ciała za pomocą linijki, suwmiarki, śruby mikrometrycznej itp., pomiar czasu trwania jakiegoś procesu przy użyciu stopera, pomiar natężenia prądu amperomierzem.

Gdyby było to bym sama sobie raz dwa znalazła i nie prosiła nikogo o pomoc...

METODA BORDA Metoda Borda polega na porównani całkowitej wartości wielkości mierzonej z wartością znaną tej samej wielkości, która w postaci wzorca wchodzi bezpośrednio do pomiaru. Pomiary długości za pomocą przymiaru kreskowego, objętości cieczy za pomocą pojemnika, masy za pomocą wagi przez zrównoważenie mierzonej masy ciała odpowiednią sumą mas odważników są przykładami metody bezpośredniego porównania. Należy dodać, że przykłady pierwszy i trzeci są ilustracją metody podstawowej, ponieważ długość i masa są wielkościami podstawowymi

METODA GAUSA Metoda Gaussa (czyt: gałsa) polega z grubsza rzecz biorąc, na przekształcaniu układu tak, aby otrzymać układ równoważny, tzn. mający te same rozwiązania, a jednocześnie znacznie prostszy niż wyjściowy. Dozwolone są następujące operacje elementarne: dodanie (stronami) do jakiegoś równania innego równania pomnożonego przez liczbę pomnożenie (obu stron) równania przez liczbę różną od zera zmiana kolejności równań Sposób postępowania jest następujący: Przypuśćmy, że $a_{11}\not= 0. $ Pierwsze równanie pozostawiamy bez zmian. Do drugiego równania dodajemy pierwsze pomnożone przez $(-\frac{a_{21}}{a_{11}})$. Spowoduje to, że współczynnik przy $x$ w drugim równaniu będzie teraz zerem. Do trzeciego równania dodajemy pierwsze pomnożone przez $(-\frac{a_{31}}{a_{11}})$. Spowoduje to, jak poprzednio, że współczynnik przy $x$ w trzecim równaniu będzie zerem. Postępując tak ze wszystkimi równaniami dostaniemy układ, w którym w pierwszej kolumnie są same zera z wyjątkiem $a_{11}$. W drugim etapie robimy te same operacje w stosunku do wiersza drugiego itd. W praktyce operacje te wykonujemy nie na równaniach a na wierszach macierzy układu. Metoda Gaussa zwana jest też nieco żargonowo metodą schodkową od postaci jaką przyjmują niezerowe elementy macierzy na końcu postępowania. Przykład. Rozwiążemy następujący układ metodą Gaussa \begin{displaymath} \left\{ \begin{array}{rcrcrcr} 2x & + & y & - & z & = & 0... ... x & + & y & + & 2z & = & 3 \end{array} \right.\leqno (U) \end{displaymath} Zanim przystąpimy do rozwiązywania układu $(U)$ zapiszemy go w nieco innej postaci. Po pierwsze zmienimy kolejność równań tak, aby równanie do tej pory trzecie znalazło się na pierwszym miejscu. Pozwoli to nam uniknąć mnożenia równań przez ułamki. Po drugie podczas wykonywania rachunków nie będziemy pisać szukanych $x$, $y$, $z$, gdyż istotne są tylko współczynniki jakie przy nich stoją. Zaczniemy je pisać z powrotem dopiero po uzyskaniu postaci schodkowej. Tak więc układ $(U)$ "zakodujemy" w postaci "tablicy" ( macierz do pionowej kreski jest macierzą układu; na prawo od niej mamy kolumnę wyrazów wolnych).: \begin{displaymath} \begin{array}{rcrcr\vert cr} 1 & & 1 & & 2 & & 3 \\ 2& & 1 -1& & 0 \\ 3 & & 2 & &1 & & 3 \end{array} \leqno (U0) \end{displaymath} Pierwszy wiersz pozostawiamy bez zmian. Do drugiego wiersza dodajemy pierwszy pomnożone przez $(-2)$, a do trzeciego wiersza dodajemy pierwszy pomnożone przez $(-3)$. Spowoduje to, że w pierwszej kolumnie naszej tablicy będą same zera począwszy od drugiego wiersza. Po tych operacjach układ $(U)$ przedstawia się następująco: \begin{displaymath} \begin{array}{rcrcr\vert cr} 1 & & 1 & & 2 & & 3 \\ 0& &-1 -5& & -6 \\ 0 & &-1 & &-5 & & -6 \end{array} \leqno (U1) \end{displaymath} W drugim etapie pierwszy i drugi wiersz pozostawiamy bez zmian. Otrzymujemy \begin{displaymath} \begin{array}{rcrcr\vert cr} 1 & & 1 & & 2 & & 3 \\ 0& &-1 -5& & -6 \\ 0 & &0& &0 & &0 \end{array} \leqno (U2) \end{displaymath} Mamy zatem dwa "niezerowe" schodki. Wracając do szukanych $x$, $y$, $z$, trzecie równanie jest tożsamością $0=0$, drugie natomiast ma postać \begin{displaymath}-y-5z=-6.\end{displaymath} Połóżmy $z=\alpha $. Wtedy z ostatniego równania mamy \begin{displaymath}y=6-5\alpha .\end{displaymath} Pierwsze równanie daje zatem \begin{displaymath}x+6-5\alpha +2\alpha =3, \end{displaymath} czyli ostatecznie rozwiązaniem układu są trójki liczb postaci. \begin{displaymath} \left\{ \begin{array}{rcr} x & = & -3+3\alpha \\ y & = &6-5\alpha \\ z & = &\alpha \end{array} \right. \end{displaymath} Mamy zatem nieskończenie wiele rozwiązań. Zależą one od (jednego) parametru $\alpha$. Uwaga. Liczba niezerowych schodków na końcu algorytmu Gaussa jest rzędem macierzy.

to akurat jest w wikipedii

Ok, ja narazie muszę lecieć, ale z góry dziękuję za pomoc

SPOSOBY WAŻENIA Ważyć można dwoma sposobami: Chemicznie przedmiot ważony ustawia się na prawej szalce, a na lewej tarę (np. metalowe kulki). Po uzyskaniu równowagi wagi na miejsce przedmiotu wstawia się odważniki i ponownie równoważy wagę. Metoda ta ma na celu wyeliminowanie błędów wynikających z braku równoramienności wagi; Farmaceutycznie pierwsze ważenie: przedmiot ustawiony na lewej szalce, a odważniki na prawej szalce, drugie ważenie: przedmiot ustawia się na prawej, a odważniki na lewej szalce. Wynik oblicza się jako średnią arytmetyczną obydwu wag. Metoda ta jest najdokładniejsza i również eliminuje błędy wynikające z defektów konstrukcyjnych wagi.

muzyk kopiuje co się da z wikipedii - a nie rozumie ani pytania ani odpowiedzi :D ale nawet cieszy taka próba pomocy :D ;)

POMIARY GĘSTOŚCI CIAŁ STAŁYCH Pomiar I Pomiar gęstości przez określenie masy i objętości Znając masę próbki badanej substancji oraz jej objętość możliwe jest wyznaczenie gęstości za pomocą zależności (2). W tym celu dla próbek metali wskazanych przez opiekuna prowadzącego ćwiczenie należy wykonać poniższe czynności. Przebieg pomiaru: a) Za pomocą suwmiarki zmierzyć średnicę i wysokość próbki, a następnie obliczyć jej objętość, b) Określić masę próbki na wadze o dokładności 0,1g lub innej wadze wskazanej przez opiekuna, c) Na podstawie zależności (2) wyznaczyć gęstość materiału badanej próbki, d) Czynności (a,b,c) powtórzyć kilkakrotnie nie starając się przy mierzeniu i ważeniu osiągnąć tego samego wyniku jaki osiągnięto za pierwszym razem lecz przyjmować taki wynik jaki otrzymano za pierwszym odczytem, e) Dla wskazanych próbek powtórzyć czynności (a,b,c) używając wagi o dokładności 0,1mg do określenia masy natomiast do wyznaczenia wymiarów próbki śruby mikrometrycznej (dokładność pomiaru 0,01mm). Pomiar II Pomiar za pomocą zestawu wagowego do wyznaczania gęstości Zestaw wagowy umożliwia wyznaczenie gęstości materiału próbki z wyższą dokładnością niż poprzednią metodą. Oprac. Dr inż. Tadeusz Kruczek ITC, ćw. ME3 5 Przebieg pomiaru: a) Dla wskazanych próbek metalu dokonać pomiaru gęstości materiału próbki, b) W czasie postępować stosownie do wskazówek zawartych w instrukcji obsługi zestawu wagowego do wyznaczania gęstości. 4.2. Pomiar gęstości cieczy Pomiar III Pomiar gęstości przez określenie masy i objętości Znając masę próbki badanej cieczy oraz jej objętość możliwe jest wyznaczenie gęstości za pomocą zależności (2). W tym celu dla wskazanych przez opiekuna prowadzącego ćwiczenie cieczy wykonać poniższe czynności. Przebieg pomiaru: a) Zważyć pusty i suchy cylinder miarowy (menzurkę) wskazany przez opiekuna na wadze o dokładności 0,1g (lub innej wskazanej przez opiekuna), b) Do cylindra miarowego nalać pewną ilość badanej cieczy (1/3 pojemności) zmierzyć jej temperaturę i odczytać zajmowaną przez ciecz objętość, c) Określić masę cylindra z cieczą na wadze o dokładności 0,1g (lub innej wadze wskazanej przez opiekuna) i obliczyć masę cieczy znajdującej się w cylindrze, d) Obliczyć gęstość cieczy za pomocą zależności (2), e) Czynności (b,c,d) powtórzyć dwu- trzykrotnie zmieniając nieco ilość cieczy w cylindrze, f) Czynności (b,c,d,e) powtórzyć nalewając do cylindra cieczy w ilości 2/3 pojemności, g) Czynności (b,c,d,e) powtórzyć napełniając cylinder cieczą prawie w całości. Pomiar IV Pomiar za pomocą zestawu wagowego do wyznaczania gęstości cieczy Zestaw wagowy umożliwia wyznaczenie gęstości cieczy z wyższą dokładnością niż poprzednia metoda. Przebieg pomiaru: a) Przeprowadzić pomiar gęstości wskazanej cieczy, b) W czasie postępować stosownie do wskazówek zawartych w instrukcji obsługi zestawu wagowego do wyznaczania gęstości. Pomiar V Pomiar gęstości cieczy za pomocą densymetrów (areometrów) Pomiar gęstości cieczy densymetrem jest najszybszym sposobem pomiaru. Dokładność pomiaru jest uwarunkowana rodzajem (klasą niedokładności) densymetru. Densymetry ze względu na swoją konstrukcję (jeden koniec dość ciężki, a drugi wrażliwy na uszkodzenie) oraz na to, że wykonywane są ze szkła są niezwykle wrażliwe na uszkodzenie. W szczególności wrażliwy na stłuczenie jest cienki pręcik z podziałką. Należy zatem zachować szczególną ostrożność przy wyjmowaniu densymetrów z futerału jak również przy posługiwaniu się nimi. Przebieg pomiaru: a) Do dość wysokiego cylindra wlać badaną ciecz słup cieczy powinien być równy około 10 cm, zmierzyć temperaturę cieczy termometrem, Oprac. Dr inż. Tadeusz Kruczek ITC, ćw. ME3 6 b) Ocenić wstępnie gęstość badanej cieczy i włożyć ostrożnie do cylindra densymetr o odpowiednim zakresie pomiarowym zanurzając go ostrożnie w cieczy, c) Odczekać, aż densymetr przestanie się wahać w cieczy, d) Odczytać na podziałce densymetru gęstość cieczy, e) Przeprowadzić ponowny odczyt po niewielkim wymuszonym dodatkowym zanurzeniu i ponownym wynurzeniu się densymetru i osiągnięciu stanu równowagi.