Według obiektywnych polskich kryteriów jestem nieudacznikiem, subiektywnie

jestem spełniony Nie mam samochodu, nie umiem pływać, nie mam dziewczyny, ale załatwiłem sobie rentę socjalną i czuję się szczęśliwy, ja tych rzeczy wcale nie chcę mieć, chodzę sobie po lesie, tworzę, raz napiszę jakiś wiersz, raz jakiś poemat, skomponuję muzykę, mam swój świat i jestem bardzo szczęśliwy. A piszę dlatego ze takie "lajfy" którzy żyją tak jak wszyscy uważają mnie za "no life'a" co jest wkurzające bo wyrywa mnie to z błogiej kontemlacji wszechrzeczy jak spojrzę na te pogardliwie na mnie łypiące polskie mordy